Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

και μη θεασάντων



Παπα-(α)-δικώς!!!

ευτυχως που δεν ειμαι πνευματικος...
σκεψου 
να πρεπει να συμμαρτυρήσεις
 έναν 
μελλοντικό
 παπα
(επείτηδες 
δεν έχει τόνο αυτό,
 θα τονισθεί
 εξελισσόμενο 
εν τη πορεία του)
...και αυτος 
να ειναι καμουφλαρισμένα 
άλλος απο αυτο που έδειχνε...
και μετα την χειροτονία
 να εμφανησθεί 
ως λέων οριώμενος...
!!!!!!
μεγάλη
 η ευθύνη και δη των επι-
θ ε σ ά ν τ ω ν  
(και  
μη  
θεασάντων)
 χείρας ταχέως...
δύσκολο πράγμα...
μια σκέψη...
δεν εχει ονοματεπώνυμο...
ισως ειμαι 
και εγω για καποιους ακατάλληλος...
θελω να τιμώ τον επίσκοπο 
και τον συμμαρτηρύσαντα γεροντα μου...
δεν ξερω αν το κάνω 
αλλά απλώς τροχιοδρομώ
 το τραίνο 
της "ταχείας" μου εκεί...

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

κ ό λ α σ η ...ανύπαρκτη για τον προσευχόμενο χριστιανό



  Κάθε προσευχόμενος έχει στραμμένο τον νου και την διάθεση του στην προσ+ευχή, στην ευχή προς κάτι τις στοχευμένο και αυτός ο στόχος είναι ο παράδεισος, είναι το φως, είναι η ζωή, είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης φωτίζει την ελπίδα του προσευχομένου προς μόνο το φως, δεν υπάρχει σκοτάδι, δεν υπάρχει έρεβος και καμμία τιμωρία, καμμία κόλαση...

  Ειναι ανύπαρκτη όταν προσευχόμεθα και αν την αναφέρουμε στην προσευχή μας είναι για να μην πάμε...να μην πάμε το τονίζω, να μην κατευθυνθούμε εκεί με όλη τη δύναμη μας υπαρξιακά και με όλες τις δυνάμεις του θυμοειδούς της ψυχής μας!
  Όλα μας οδηγούν στον παράδεισο που μπορεί να μην τον αξίζουμε, αλλά τον ποθούμε και φωνάζουμε "Παράδεισε πάντιμε", τον προσωποποιούμε και στρεφόμαστε σε Εκείνον και του μιλάμε φιλικά, ποιητικά και γιατί όχι ερωτικά. Ναι! έρωτικά, όχι σεξιστικά και σεξουαλικά, αλλά με θείο έρωτα μανικό- τρελλαμένο έρωτα και του μιλάμε και του λέμε ότι μας λείπει και ότι "όλες οι αισθήσεις μας οδηγούν σε εσένα" (όπως λέει και λαϊκό δημώδες άσμα) σε εκείνον οδηγούν όλες οι υπάρχουσες και ευλογημένες ανθρώπινες λειτουργίες μας.
  Ναι, ποθούμε τον παράδεισο γιατί εκεί θα β α σ ι λ ε ύ ε ι    α β α- σ ί λ ε υ τ α το Φως της Ουράνιας Βασιλείας, της Τριαδικής και μιάς Θεότητος!   
  Εκεί, η χαρά θα είναι ασταμάτητη και όσοι πάμε στον παράδεισο -ευχή δε προσωπική είναι να μην υπάρξει κόλαση αφού όλοι θα προσέλθουμε με μετάνοια στον Χριστό μας, αλλά και όσοι διαλέξουμε-επιλογή μας θα είναι στο μελλον, που καθορίζει το παρόν μας- καθορίζει εμάς τους ίδιους και τον τρόπο ζωής μας αλλά και επιλογή βίου που κάνουμε... η κόλαση.
  Χαρακτηρίζει την ανύπαρκτη προσευχή μας η έλλειψη φωτός χαράς-δηλαδή παραδείσου τρυφής πνευματικής και η ζωή μας σε απέλπιδα κατάσταση ελλείψεως προσευχής για την σωτηρία μας... Π ά ψ τ ε, παρακαλώ, να προσεύχεσθε υπέρ υγείας μόνον αλλά και υπέρ της σωτηρίας μας, της σωτηρίας όλης της ψυχοσωματικής υπάρξεως που λέγεται άνθρωπος δούλος της αμαρτίας.
  Ανύπαρκτη άρα η κόλαση για έναν άγιο και επειδή ο στόχος μας είναι να γίνουμε και εμείς άγιοι, ας μην αφήνουμε την έλλειψη του παραδείσου να χαρακτηρίζει την ψυχή μας.



σε εναν μικρό Γιάννη-δηλαδή δώρο Θεού, αφου αυτο σημαίνει το όνομα του- που ρώτησε εδω μέσα!


Κρανίδι, 30 Οκτωβρίου 2017

+π.Ιερόθεος

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 92 θ.λ. αγιου Δημητριου εορταστικο


Μιά φωνή μέσα από τα δεσμά της ακούμε σήμερα να δοξάζεται από τον Θεό και από όλους εμάς, τους ευσεβείς χριστιανούς, σεβαστέ μου συμπρεσβύτερε, αγία γερόντισσα, αγαπητοί μου αδελφοί χριστιανοί, που ήρθαμε σήμερα εδώ. Ποιά είναι αυτή η φωνή; Είναι η φωνή από τα δεσμά του αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου. Πώς γίνεται ένας ανθρωπος, ο οποίος χάνει την εξωτερική του ελευθερία, την ανθρώπινη ελευθερία, χάνει το αξίωμα του, χάνει οτιδήποτε έχει μέχρι τότε να γίνεται μια δυνατή και ισχυρή φωνή που μένεις εις τον αιώνα; Να γίνεται μία φωνή που μπορεί να ευεργετεί και να στηρίζει και άλλους. Δεν εστήριζε τον ίδιο του τον εαυτό με την χάρη του Χριστού αλλά εστήριξε τον μαθητή του ενώπιον του Λυαίου, όχι, για να αφαιρέσει την ζωή του Λυαίου αλλά για να καταδείξει σε όλους ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός, πλην από του Κυρίου Ιησού Χριστού... sec 1.30

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

Ερμηνεια του κατα Ματθαιον ευαγγελιου νο 5 μονη Κοιλαδος

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Στ΄ Λουκά! Από τον...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Στ΄ Λουκά! Από τον...: “τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς.”  (Λουκ. η, 28) Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη...



“τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς.”
 (Λουκ. η, 28)

Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

Η φωνή του ανθρώπου του δαιμονισμένου είναι ξεκάθαρη ως ικεσία, ως παράκληση, ως καλός λόγος προς τον Ιησού μας μη με βασανίσεις!

Ήδη ο άνθρωπος της περικοπής βασανιζόταν και κουραζόταν από την παρουσία του δαίμονος στην ζωή του. Τα δαιμόνια τον έκαναν ένα ράκος που εν μπορούσε να έχει καμμία κοινωνική συναναστροφή και καμμία σχέση κοινωνικού ενδιαφέροντος προς άλλους ανθρώπους αφού η συμπεριφορά του ήταν αλλοπρόσαλλη. Μια συμπεριφορά που είχε όχι ανθρώπινη έμπνευση ή θεϊκό μεγαλείο αλλά μια ανθρώπινη κατάσταση γεμάτη εξαλλοσύνη και ακαταστασία. Έτσι είναι η ζωή του ανθρώπου που έχει παραδοθεί στα έργα του διαβόλου πόσο μάλλον εκείνου που όχι απλά έχει παραδοθεί αλλά καθοδηγείται υπό των δαιμόνων.

Δαιμονιώδης η κατάσταση του ανθρώπου της περικοπής αλλά ακόμη και σε αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος μιλά με πλήρη σεβασμό προς τον Ιησού, ξέρει ότι δεν έχει καμμία εξουσία να αντιδικήσει μαζί του και του μιλά με προσοχή. Είναι ξεκάθαρη η ικετευτική φωνή του ανθρώπου προς τον Ιησού, μη με βασανίσεις. 

Φυσικά δε ο Ιησούς δεν ενδιαφερόταν μην βασανίσει τον δαίμονα αλλά μην βασανίσει το πλάσμα του έτι περισσότερο. Το είχε ο δαίμονας βασανίσει ουκ ολίγον, δεν του είχε αφήσει συγγενείς και φίλους, κανείς δεν τον ανεχόταν για τον τρόπο που συμπεριφερόταν αλλά ο άνθρωπος δεν το ήθελε μόνος του, στο κακό τον οδηγούσε ο αρχαίκακος όφις και παμμίαρος διάβολος. Ήταν υπό τις διαταγές του στην απόλυτη εξουσία του.

Δεν απευθύνεται όμως μόνο στους δαιμονισμένους αυτή η συμπεριφορά, όταν είμαστε δούλοι της αμαρτίας και δεν έχουμε ζωή γεμάτη με έργα μετανοίας ίσως και εμείς φοβόμαστε τον Χριστό και την παρουσία του στη ζωή μας.

Ίσως και εμείς έχουμε τον φόβο της απόρριψης από Εκείνον και της μη καλής συμπεριφοράς του προς εμάς. Έχουμε την ίδια κραυγή να αναπέμψουμε μη μας βασανίσεις Κύριε! Αλλά, τελικώς, ποιος μας βασανίζει; Το κακό, ο διάβολος και οι άγγελοι του, όχι ο Κύριος. Εκείνος είναι γλυκής και παρηγορητικός, είναι γεμάτος αγάπη και έλεος για εμάς γιατί μας βλέπει τυραννουμένους υπό του διαβόλου. Δεν μας έπλασε για αυτή την σχέση με Εκείνον. Δεν καλλιεργεί τον φόβο Του σε εμάς αλλά θέλει στην αγάπη Του να ζούμε, να κινούμεθα και να υπάρχουμε!

Ο Ιησούς δεν βασανίζει, λύνει προβλήματα τέτοιου είδους αλλά και γενικότερα γαληνεύει και δεν θεριεύει μέσα μας τα πάθη και τους εμπαθείς λογισμούς, αυτή είναι εργασία του διαβόλου. Εργασία του Χριστού μας είναι να απαλλαγούμε από αυτά τα πάθη και να οδηγήσουμε, αδελφοί μου, τις δυνάμεις και όλες τις ψυχικές μας λειτουργίες στην υπηρεσία του Χριστού, που είναι η ίαση των ψυχών και των σωμάτων μας.

Αδελφοί μου, ο μέγας και απλούς Ιατρός μας είναι ο Ιησούς Χριστός και απαλλάσσει ημάς από παντός είδους κακού και φυσικά όταν του απευθυνόμαστε παίρνουμε απόσταση από τον διάβολο αμέσως. Ας έχουμε στα χείλη μας το πανάγιο Όνομα Του, αυτό να είναι καθημερινό εντρύφημα μας και Εκείνος ξέρει πώς να λύνει τα προβλήματα μας τα πνευματικά και τα σωματικά πάθη μας και να μας απαλλάσσει από αυτά. Αμήν.

Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Δ΄ Λουκά! (Του σπο...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Δ΄ Λουκά! (Του σπο...: “ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. ”  (Λουκ. η, 5.)  Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας ...





“ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. ” 
(Λουκ. η, 5.) 

Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

Εξ αρχής ο Κύριος αναφερόμενος στην παραβολή αυτή προς τους ακροατές του δηλώνει το θέμα και την αναφορά του στην παραβολή αυτή σε ένα θέμα γνωστό τους, από την καθημερινότητα τους και μια αναφορά στην αγροτική ζωή που οι περισσότεροι ή ζούσαν ή είχαν ακουστά εκ πείρας ή εξ ακοής. Άρα αυτά που τους λέγει, αδελφοί μου τους είναι γνωστά. Ξέρουν τις εικόνες που προσπαθεί ο Χριστός μας να τους περιγράψει και έχουν και εμπειρία μερικοί εξ αυτών. 

Βγήκε έτοιμος να σπείρει ο σποριάς τον σπόρο του. Γιατί όμως τέτοια επιμονή και λεπτομερής αναφορά σε κάτι αυτονόητο; Αφού βγήκε να σπείρει σπόρο θα έσπερνε! Λογικό είναι αυτό! θέλει να τονίσει την σημαντικότητα στην πνευματική ζωή της σποράς, δεν μας νοιάζει πόσοι θα καρπίσουν, πόσοι θα είναι αποδοτικοί σε καρπούς μας νοιάζει να συντελεσθεί η σπορά. 

Σποριάς είναι εδώ ο Λόγος του Θεού, ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός και κατ’ επέκταση είναι οι διάκονοι του σήμερα, οι κληρικοί που με τον λόγο και το παράδειγμα τους αυτή την σπορά του μεγάλου Σποριά συνεχίζουν και με την χάρη του Χριστού αυξάνουν και πλουτίζουν. 

Αλλά δεν θα τους ζητηθεί ο λόγος παρά του εντολοδόχου τους γιατί δεν πήγε καλά η σπορά αν εκείνοι εν επιγνώσει και με προσοχή την επιτελούσαν στα χωράφια των καρδιών των ανθρώπων. 

Ο ιερεύς, ο κήρυκας σπέρνουν τον λόγο του Θεού και Εκείνος προχωρά το έργο Του με τον φωτισμό του, φωτίζει και τους σπείροντες και το έργο της σποράς και τα χωράφια που σπείρονται! 

Είναι σημαντική αυτή η ιεραποστολή της διαδόσεως του ευαγγελικού λόγου είναι το πρώτιστο ιερατικό έργο, αυτό πρέπει να ενδιαφέρει τον κάθε πνευματικό ποιμένα! Όλα τα άλλα είναι δεύτερα στην διακονία του. Αυτό το έργο το αυξάνει και το εμπλουτίζει ο ίδιος ο μεγάλος Σποριάς, ο Ιησούς Χριστός. 

Αυτή και η αποστολή μας να καλλιεργήσουμε το χωράφι της ψυχής μας, το δικό μας και των αδελφών μας χριστιανών. Δεν είναι εύκολη η σπορά ακόμη και ως διαδικασία δεν τα έχει όλα ρόδινα αλλά πρέπει να γίνεται με προσοχή και προσευχή και ο Θεός μας αυξάνει το έργο Του, γιατί είναι και παραμένει δικό του έργο επιτελούμενο από εμάς αλλά συνεπικουρούμενο και επιβλεπόμενο παρ’ Εκείνου. Μην το ξεχνάμε αυτό, Εκείνος επιβλέπει προς την γην της καρδιάς μας και φωτίζει την πνευματική μας ύπαρξη να δεχθεί το περιεχόμενο της σποράς που είναι ο λόγος για τον Λόγο του Θεού. 

Αδελφοί μου, όμως η πνευματική μας καλλιέργεια δεν σταματά, δεν έγινε μια φορά και δεν ξαναγίνεται, δεν έγινε άπαξ και δεν εμπλουτίζεται αλλά θέλει προσοχή και διατήρηση των καρπών της σποράς. Έγκειται σε εμας η διατήρηση και συντήρηση της σποράς και ο Κύριος πάλι και πάλι θα μας δώσει ευκαιρία για να τονωθεί η καρποφορία της πνευματικής σποράς του. Ο αγρός του ευαγγελίου του ανήκει και εμείς διακονούμε με τον τρόπο του ο καθένας και με το χάρισμα του μέσα σε αυτόν. 

Παρακαλείσθε όμως όπου βλέπετε καρπούς αυτής της σποράς να μην τους μαραίνετε και όπου ακόμη δεν κάρπισε να βοηθείτε να καρπίσει εκατονταπλασίονα. Πολύς ο αγρός προς καρποφορίαν, οι δικές μας δυνάμεις ελάχιστες αλλά πλούσιο το Έλεος του Θεού στο οποίο ελπίζουμε και το οποίο εκζητούμε ως αρωγό στα έργα μας τα επίγεια προς ζέση πνευματική και καρποφορία ευαγγελική στο χωράφι της καρδιάς μας. Αμήν.

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχαμοί! Κυριακή Γ΄ Λουκά, Από τον Π...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχαμοί! Κυριακή Γ΄ Λουκά, Από τον Π...: Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας “ἔλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας...





“ἔλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.” 
(Λουκ. ζ, 16)


Ένα αίσθημα που μας κατατρύχει όταν δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις λεπτομέρειες και τα στίγματα των κινήσεων μας και όταν επίσης δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον λόγο όλων των δικών μας ψυχικών κινήσεων επί τω θεάματι οιουδήτινος πράγματος που δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε ή δεν μπορούμε να αισθανθούμε άνετοι ενώπιον του.

Αυτός ο φόβος στο άγνωστο, ο φόβος στο μη μετρήσιμο με υλικές νόρμες και σταθμά και μέτρα, εκείνος ο φόβος πανικοβάλει τους Ιουδαίους όταν ενώπιον τους βλέπουν μια νεκρανάσταση. Είχαν δει και στο παρελθόν οι πρόγονοι τους από τον Προφήτη Hλία παρόμοια περίπτωση μα και τότε σκυθρωποί και ενεοί αντιμετώπισαν το γεγονός. Μα και τώρα ο απόλυτος πανικός, ο φόβος όλους τους κατέλαβε και κατέληξαν να δοξάζουν με φόβο τον Θεό. Όχι, όμως τον φόβο του Θεού των αγίων που είναι μια σχέση παιδιού και πατέρα, το παιδί αισθάνεται ενώπιον του πατρός του μια συστολή και ένα κόμπιασμα. Το ίδιο και οι άγιοι ζουν ενώπιον του Θεού. Δεν μπορούν να μιλήσουν για Εκείνον χωρίς δάκρυα, δεν μπορούν να κάνουν αναφορά σε Εκείνον και να μην σταυρώσουν την ύπαρξη τους.

Δεν μπορούν να μην χαρούν όταν τον βλέπουν να ενθρονίζεται στις καρδιές των αδελφών τους χριστιανών, γιατί αγαθό που δεν μοιράζεται είναι μισό αγαθό κατά πως λέει το τραγούδι ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή χαμένη. Έτσι είναι και το αγαθό που δεν κοινωνείται δημοσία, που δεν το χαίρονται όλοι είναι μισό και ίσως και άχρηστο αφού δεν προσφέρει χαρά όταν και αν χρησιμοποιηθεί. 

Η δοξολογία του Θεού γεμίζει φως τους αγίους μας και όλους εμάς μας κάνει ευγνώμονες ενώπιον του Θεού και φυσικά και ενώπιον των αδελφών μας! Δοξολογία είναι όταν η καρδιά, ο λόγος, η σκέψη, η γραφίδα μας να ξεχειλίζει από ευχαριστιακή διάθεση και η θαυμασιότερη δοξολογία προς τον Θεό είναι το χοϊκό και ταπεινό ψωμί μας και το απλό και άσημο κρασί μας να «μεταβληθεί» δοξαστικά σε σώμα και αίμα του Χριστού. Αυτή την δοξολογία την έχει άπασα η εκκλησιαστική κοινότητα, εκεί δεν χωρεί μιζέρια και ανθρωπαρέσκεια, εκεί δεν χωρεί κατήφεια και αυτοπροβολή, εκει δεν χωρεί φόβος στο άγνωστο αλλά αγάπη στο γνωστό. Αυτό το γνωστό είναι ο κόπος μας που γίνεται ευθύνη του Χριστού στον Σταυρό και οδηγεί στην διάλυση των φόβων μας αφού γίνει το ανθρώπινο τραπέζι μας, αγία Τράπεζα γεμάτη με χαρά αναστάσιμη και ανασασμό πανηγυρικό.

Έτσι βλέπει ο Χριστός τον Νέο και τον παραδίδει στην μητέρα του. Ναι στην μητέρα Εκκλησία παραδίδει κάθε πιστό μετά την κολυμβήθρα για να τον ξανα-θρέψει και να τον ξανα-λούσει στα νάματα της ευχαριστιακής πίστεως μας. Να ξανα-λουσθεί το ύδωρ της απολυτρώσεως ως ύδωρ της μετανοίας μας ενώπιον Κυρίου αλλά και εις την Εκκλησίαν Του για να ξανα-καθαρθεί ωσεί χιών και να του αποδοθεί το λευκό ένδυμα του βαπτίσματος του και να ξανα-τραφεί από το σώμα και το αίμα του Λυτρωτού Του κάθε άνθρωπος, μέλος της Μητρός μας Εκκλησίας.

Καθότι αυτός ήταν ο Προφήτης, Εκείνος για τον οποίον κάθε προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης προεφήτευε και ότι ο Θεός επεσκέφθη τον λαό Του με το Φως και το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Θεάνθρωπος Χριστός φώτισε τα σκοτάδια μας και μας έφερε και εμάς γεμάτους ευγνωμοσύνη, αγαπητοί μου χριστιανοί, να χαρούμε τον παράδεισο επι της γης στην Εκκλησία του χωρίς να έχουμε φόβο κανέναν και φυσικά μη φοβούμενοι θάνατον καθότι μας «ηλευθέρωσε ο του Σωτήρος θάνατος». Η αναστάσιμη αφοβία των μαθητριών ας χαρακτηρίζει και τον δικό μας ένθεο φόβο ενώπιον του Θεού μας. Αμήν. 

Ερμηνεια του κατα Ματθαιον ευαγγελιου νο 3α Κοιλαδα ι.Ν.Ευαγγελισμου της Θεοτοκου


Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Ιερουργια του Θείου Λόγου νο 90 Ελεησον με ο Θεος, ερμηνεια πρώτων στιχων.





Κηρυγμα Σαββατο Β εβδ.Του κατα Λουκαν Ευαγγελιου
Κρανιδι 7 Οκτωβριου 2017
ιερος Μητροπολιτικος Ναος Τιμιου Προδρομου Κρανιδιου,
ιεροκηρυξ της ι.Μητροπόλεως Υδρας,
αρχιμανδριτης π.Ιεροθεος Λουμουσιωτης

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

Σχολιασμός στο ευαγγελικό αναγνωσμα της Κυριακής Β Λουκά (κεφ. στ, στιχ. 31-36)

Σχολιασμός 
στο ευαγγελικό αναγνωσμα 
της Κυριακής Β Λουκά
 (κεφ. στ, στιχ. 31-36)
  "Να συμπεριφέρεσθε προς τους άλλους όπως θα θέλατε να φερθούν σε εσάς" (Λουκ. στ, 31)
  Αφού έχει εκφωνήσει, σεβαστέ μου Συμπρεσβύτερε και αγαπητοί μου αδελφοί Χριστιανοί, ο Κύριος την επί του Όρους ομιλία, τα γνωστά αυτά "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι", μακάριοι είναι όσοι δε γελούν επί της γης, μακάριοι είναι όσοι τους κυνηγούν για χάρη του ευαγγελίου έρχεται και τους λέει έναν κανόνα θα λέγαμε με σύγχρονους όρους καλής συμπεριφοράς: "να κάνετε στους άλλους αυτό που θέλετε εσείς να σας κάνουν". 
  Δηλαδή, Τι θέλετε; Θέλετε να σας αγαπούν, άρα πρέπει και εσείς να αγαπάτε τους άλλους αδελφούς. Θέλετε να σας λένε καλούς λόγους άρα τι πρέπει; το στόμα σας να γεμίσει με λόγους καλούς και αγαθούς προς τους άλλους. Θέλετε να σας δείχνουν έμπρακτα την συμπόνοια και την σύμπνοια και την αφοσίωση τους οι άλλοι άνθρωποι. Άρα και εσείς πρέπει να δείχνετε όλα αυτά τα αγαθά σε εκείνους.
  (Και) συνεχίζει,"εάν αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν, ποιά χάρη έχετε;" (ενν. από τον Θεό) "και γαρ οι αμαρτωλοί τω αυτώ ποιούσι" και οι αμαρτωλοί το κάνουν (λέει) αυτό. Σείς που είσθε παιδιά της Βασιλείας του Θεού, δεν πρέπει να ανέβετε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω; Δεν πρέπει να προφασησθείτε ενώπιον του Κυρίου και να αποφασίσετε την αρετή; Δεν πρέπει να κάνετε κάτι αγαθότερο από αυτό που μπορούν όλοι οι άλλοι άνθρωποι να κάνουν; Δηλαδή όταν αγαπώ εγώ κάποιον εκείνος μου το ανταποδίδει. αυτό είναι λογικό, είναι μέσα στις σχέσεις : "του δούναι και λαβείν", δίνω αγάπη και παίρνω αγάπη. 
  Το θέμα είναι λέει εδώ ο Κύριος, να δώσεις αγάπη εκεί που δεν παίρνεις αγάπη, να δώσεις χαμόγελο εκεί που η πικρία γεμίζει τον οίκο, να δώσεις χείρα βοηθείας εκεί που έχει βγει μαχαίρι να σε καρφώσει. Αυτά που μας λέγει ο Κύριος δεν είναι εύκολα, δεν γίνονται εύκολα, αλλά γίνονται με αγώνα και προσπάθεια διότι δεν αξίζει στεφάνου αυτός που μόνον ενίκησε αλλά και αυτός που αθλήθηκε πνευματικά και αν δεν αθληθεί πνευματικά ο άνθρωπος θα μείνει σε ένα μέρος και θα σκουριάσει. Οι αρθρώσεις που έχει ο οργανισμός μας όταν παύσουν να λειτουργούν τότε αδρανούν και δεν μπορούν να βοηθήσουν τον οργανισμό για να πορευθεί, να περπατήσει, να κάνει τα άλλα αναγκαία και χρειώδη.
  Έτσι και οι πνευματικές αρθρώσεις, αν εμείς γεμίσουμε μέσα μας με κακία και σκοτάδι, τότε οι πνευματικές αρθρώσεις μας θα αγκυλωθούν και δεν θα μπορούμε να κάνουμε εμείς αγαθό στους αδελφούς μας. Δε θα μπορούμε να κάνουμε αγώνα πνευματικό και έτσι σιγά σιγά θα έρθει και ο πνευματικός μας θάνατος που είναι η μεγαλυτέρα τιμωρία που εμείς οι ίδιοι μπορούμε να υποβάλουμε εις την ίδια μας την ψυχή.
  (Και) συνεχίζει: "εάν κάνετε καλό σε εκείνους, που μόνο καλό σας κάνουν, ποία χάρη έχετε ενώπιον του Θεού; και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν." Δηλαδή επιστρέφω καλό σε εκείνον που μου έκανε καλό; Το κάνει ο οποιοσδήποτε το θέμα είναι να κάνω καλό εκεί που μου κάνουν κακό, εκεί που ο άλλος θέλει να μου βγάλει το μάτι, εγώ την ώρα που μου βγάζει το μάτι θα του χαϊδεύσω το χέρι, δεν θα του το δαγκώσω, αυτό είναι αγιασμένη πρακτική. 
  Οι άγιοι που μας περιβάλλουν έτσι εφήρμοσαν το ευαγγέλιο, δεν έλεγαν καλούς λόγους εική και ως έτυχε μόνον, ή δεν έλεγαν ότι πιστεύουν εις τον Θεό χωρίς να δοκιμασθεί αυτή η πίστη τους.
  Είναι ένας άγιος, ο οποίος έκανε πραγματικότητα το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα στον απόλυτο βαθμό. Επισκέπτεται το μοναστήρι του μέσα στα χαράματα ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν γεμάτο το πουκάμισο του με αίματα. Ανοίγει την πόρτα της Μονής ο Ηγούμενος και Επίσκοπος της Αιγίνης, άγιος Διονύσιος ο εν Ζακύνθω, στην Μονή της Αντιφωνητρίας (ευρισκόμενος). Μπάζει μέσα τον επισκέπτη, κλείνει τις πόρτες. Δεν τον ρωτάει τί και πώς; αλλά του δίνει καθαρά ενδύματα. Φυσικά κατάλαβε ο Άγιος ότι κάτι έχει γίνει, ότι τον κυνηγούν, του δίνει καινούργια ρούχα από τα δικά του, του παραχωρεί και το πλοιάριο της Μονής. Τον φυγαδεύει ενώ τον αναζητούν οι αρχές. Αυτός ξέρετε ποιός ήταν; ο φονιάς του αδελφού του και όμως ο άγιος Διονύσιος ούτε πρώτον ότι σκότωσε ο άνθρωπος εκείνος και δεν αξίζει της βοήθειας του σκέφτηκε, ούτε σκέφτηκε τα ρούχα και τα υπάρχοντα του που τότε ήσαν πολύτιμα γιατί με τα ρούχα του σκεπαζόταν και με το πλοιάριο του ψάρευε για να βρει κάτι για να φάει όπως και όλοι οι άνθρωποι τότε, τώρα και στο μέλλον κάνουν ή θα κάνουν. Ενώπιον δε των αρχών είπε, ότι δεν είδε κανέναν. Δεν πέρασε κανείς από εκεί, για να γλυτώσει αυτόν τον άνθρωπο. Τελικά τις επόμενες μέρες έμαθε ότι αυτός είναι ο φονιάς του αδελφού του.
  Αλλά για να δείτε πόσο καλό κάνει αυτή η αγιασμένη πρακτική και αυτόν τον φονιά τον άλλαξε. Όταν έμαθε ο φονιάς ποιός είναι ο Ηγούμενος του Μοναστηριού και ποιός του έδωσε καθαρά ρούχα και τον φυγάδευσε, ότι ήταν ο αδελφός, εκείνου του ανθρώπου που σκότωσε. Ο φονιάς άλλαξε και πήγε να ζητήσει συγχώρεση στον άγιο Διονύσιο, που ήδη στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού τον είχε συγχωρέσει. Γιατί οι άγιοι είναι το ευαγγέλιο ερμηνευμένο, οι άγιοι είναι το ευαγγέλιο στην πράξη και ο άγιος Διονύσιος μας δείχνει ότι όταν ο άνθρωπος κάνει την αυθυπέρβαση του, όταν ξεπεράσει το "εγώ" του, όταν ξεπεράσει τον "κακό του εαυτό" μπορεί να γίνει έτσι όπως καταλήγει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα (Λουκ., στ. 31-36) "να είστε λοιπόν φιλεύσπλαγχνοι καθώς και ο Πατέρας σας είναι φιλεύσπλαγχνος".
  Όταν, αδελφοί μου αγαπητοί, καταλάβουμε και κατανοήσουμε και βιώσουμε μέσα μας, ποίου πνεύματος μαθητές είμαστε θα αλλάξει η διάθεση μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε κλιθεί για να κάνουμε "καλό πράγμα" αλλά έχουμε κλιθεί για να κάνουμε το "άγιο πράγμα". Την υπέρβαση του καλού, το παραπάνω από το καλό. Όχι, αυτό το καλό που μας ανταποδίδει ο άλλος, αλλά αυτό το καλό που βγαίνει από μέσα μας. Αυτό το καλό που η πίστη μας στον Ιησού Χριστό μας προβάλλει και (μας) θέτει ενώπιον μας.
  Τότε και οι κοινωνικές μας σχέσεις και οι προσωπικές και οι οικογενειακές και οι ενοριακές και κάθε σχέση και συνύπαρξη με τον άλλον άνθρωπο θα γινόταν η χαρά του παραδείσου, θα γινόταν η ομορφιά του πελάγους του ανεξαντλήτου ελέους του Θεου, η ομορφιά του Ηλιού της Δικαιοσύνης που λάμπει και σε αυτούς που είναι αχάριστοι και στους δικαίους όπως λέει το ιερό ευαγγέλιο.
  Αδελφοί μου αγαπητοί ας κάνουμε και εμείς τον αγώνα μας, στην αρχή θα προσφέρουμε αγάπη και καλό σε αυτούς που μας δίνουν την αγάπη και την καλοσύνη τους μας δείχνουν και ύστερα θα φθάσουμε υψηλά να μπορούμε να δίνουμε αγαθό, καλό, να χαμογελούμε, να αγαπάμε και αυτούς που μας μισούν και αυτούς που μας εχθρεύονται. Τότε και μόνον τότε θα φθάσουμε στα μέτρα της αγάπης του Χριστού` που είναι αγάπη καινοποιητική, μας κάνει καινούργιους και μας χαρίζει πρόσωπα χαμογελαστά και γεμάτα αγαθοσύνη και καλοσύνη ανάμεσα στους αδελφούς μας με τη χάρη του θεού. Αμήν.   




εκφωνηθέν
υπό του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη


εις τον Ι. Ναόν Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος 1η Οκτωβρίου 2017

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

9 έτη χωρίς τον γέροντα Υδρας κυρό Ιερόθεο εορτάζουμε τον αγιο μας


Σαν σημερα μεχρι το 2007 εόρταζε ο μακαριστός και ηγιασμένος Μητροπολίτης Γερων Υδρας κυρός Ιερόθεος, ο ασκητής υπερ μέτρον, ο αγαθοποιητής εώς αρνήσεως του εαυτού του, ο λειτουργός εις όλην την λειτουργίαν μεταρσιωμένος, ο πτωχός και αφιλάργυρος κληρικός!
τι δεν θα μπορέσει να πει ο άνθρωπος για τον αυστηρό αλλά και ακριβοδίκαιο Επίσκοπο Ιερόθεο, που δεν προέβαλλε τον εαυτό του αλλά αφάνιζε δια νηστείας το προσωπον του για να ειναι καθαριος και να φανεί ο Χριστός δι ' αυτού!
ίσως Ιερόθεος δεν ξαναϋπάρξει, είναι βαρύ και μεγάλο το όνομα του και η παρακαταθήκη που αφήνει στην ιερά Μητροπολη Υδρας.
Μια μητρόπολη που εκτός της πληθύος των Αγίων προστατών Αυτής έχει εις τους ουρανούς μεγαν και διακιον προστάτην , απλούν και αυστηρόν ευχέτην δια τους εναπομείναντας όσοι ανήκουμε εις τα παιδιά του κυρού Ιεροθέου, ίσως και στα εκγονα του τα πνευματικά χαιρόμαστε που αυτός προσευχεται για εμας πλησιον του Θρόνου του Θεού.
Σεβαστέ μας Γεροντα, προσευχησου για τους επισκόπους, πρεσβυτέρους και μοναχούς που ανηκαν εις τον κλήρον σου και για οσους συνεχίζουν απο εκει που εσύ τους άφησες!
Δεσπότη μας καλέ και άγιε μην ξεχνάς τα νησιά μας και τις στεριανές μερίδες της μητροπόλεως που διηκόνησες ήσουν έτη πολλά ο φωτεινός φάρος μας και εκ του Παραδείσου στείλε φως Χριστού καθάριο εις όλους εμάς!
Γένοιτο.
ημέρα της εορτής σου του αγιου μας Ιεροθέου του ΠρωτΕπισκόπου των Αθηνών.
4-10-2017
αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Λουμουσιώτης
Ιεροκήρυξ της ι.Μητρ.Υδρας

κλεομεν-ίοις εστίν ασχημονείν???


Ιερουργια του θειου Λογου νο 89 κηρυγμα αγιων Κυπριανου και Ιουστινης Τακτικουπολη 2017


Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Πρόγραμμα Ιεροκηρυκτικής Διακονίας μας στην Ερμιονίδα για τον Οκτώβριο 2017.



Πρόγραμμα Ιεροκηρυκτικής Διακονίας μας
 στην Ερμιονίδα για τον Οκτώβριο 2017.

Κυριακή 1η Οκτωβρίου ε.ε., εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος.
Δευτέρα 2α Οκτωβρίου ε.ε., και κάθε Δευτερα : Ερμηνεία του κατά Ματθαίον αγίου ευαγγελίου εις ι.Μονήν Κοιλάδος στις 18.00.
Τρίτη 3η Οκτωβρίου ε.ε., εις τας 17.00 Πανηγυρικός Εσπερινός δια τον άγιον Ιερόθεον εις την ενορίαν Κοιλάδος.
Τετάρτη 4η Οκτωβρίου ε.ε., αγίου Ιεροθέου πρωτΕπισκόπου των Αθηνών, όρθρος και πανηγυρική θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος απο τας 7 έως 9.30 π.μ..
Κυριακή 8η Οκτωβρίου ε.ε., εις ι.Ν.Αγίου Αντωνίου Σπετσών.
Κυριακή 15η Οκτωβρίου ε.ε., εις ι.Ν.Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου.
Κυριακή 22α Οκτωβρίου ε.ε., εις ι.Μητρ.Ναόν Τιμίου Προδρόμου Κρανιδίου.
Πέμπτη 26η Οκτωβρίου συμπροσευχόμενοι στα ονομαστήρια του εφημερίου Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ερμιόνης.
Κυριακή 29η Οκτωβρίου ε.ε., εις ι.Ν.Αγίου Γεωργίου Κρανιδίου.


Συν Θεώ.

Σχολείο ή Σχόλι(ο)



Σχολείο ή Σχόλι(ο)

στο σχολείο σχολάζουμε και μαθαίνουμε ή σχολιάζουμε και χανουμε τον χρόνο μας;

ντόρος μέγας με το μάθημα των θρησκευτικών και όχι την κατηχηση που είναι έργο της Εκκλησίας μας και των Ποιμένων της!
αντι να σεβαστούμε τους συναδέλφους Θεολόγους(απόφοιτος και ημεις της Θεολογικής σχολής των Αθηνών και με τετοιο σεβασμό τους αντιμετωπίζω τους αδελφούς και αδελφές μου Θεολόγους) τους πετροβολούσαν οι ηλίθιοι του χθες, οι προοδευτικάριοι και τόσοι άλλοι τώρα επροστέθησαν εσχάτως 

και οι συνειδητοί χριστιανοί...
ναι οι χριστιανοί σε ποιους σε εκείνους που κοπιάζουν να ξεπεράσουν την αγραμματοσύνη ημών των παπάδων που παραμορφώνουμε την παπαδοσύνη σε φανουροπιτα και κολυβάκι και χάνουμε το άπαν που είναι η αγαπη προς Θεό και συν-άνθρωπο, όχι ανθρωπο σχ(ή -κ)ετο, μη σχετιζόμενο αλλά σε άνθρωπο σχετιζόμενο, συν-υπάρχοντα! 
ναι η επίθεση απο τους δήθεν ευλαβείς προγόνους που μας λένε κάτι απίθανα για το να μην συναντηθουν η νυφη και ο γαμβρος γιατί θα παει στράφι ο γάμος, που δεν ειναι χριστιανικός αλλά ειναι απλά αυτόβουλα οικειοπούμενα θρησκευτικός, να βαζουνε σε δυχτάκια στη νύφη ακουσον ακουσον ευαγγελιάκι μικρό που οι μοναχοι το εχουν να το μελετουν και να το διαβαζουν συνέχεια σαν ακολουθία.
οι ευλαβείς του ναου συνεργοί ή απογοητευτές των αληθινών ποιμένων...
και εν τέλει εκείνοι ολοι που φωνάζουν εναντίον του μαθήματος-που φευ πολλοι αυτό περιμένουν για να περιθωριοποιήσουν το μάθημα και να καταστρέψουν την εστω και μια ωρα μαθήματος...
το σκέπτεσθε ότι έχουμε αδελφοί χωριά χωρίς ποιμένες και εκει που έχουμε ποιμένες καταντούν γραφιάδες των γραφείων και τελικά δεν προλαβαίνουν 

να ποιμάνουν γιατί χτίζουν και φτιάχνουν αίθουσες που κανείς στο μέλλον δεν θα θελήσει να τις γεμίσει...
κατανοούμε και κατανοείτε αδέλφια ότι ένας ανήσυχος θεολόγος πόση δουλεια κάνει με τα παιδιά μας...
και αντι της επιστροφής του φακέλου ... πηγαίνετε απο τουδε και εις το εξής...δεν με νοιαζει τι κάνατε μέχρι χθες...στην ενορία σας κάθε Κυριακή, εξομολογηθείτε, κοινωνήσατε την Ζωοποιό Σάρκα και το θειότατο Αίμα του έρωτα της καρδιάς μας Ιησού Χριστού και αφήστε την τσάμπα μαγκιά γιατί αν το τραγελαφικό συσκήνωμα που μας κυνερβά στενοποειδώς σκεπτομένων καταργήσει το μάθημα μέχρι το 2019 τότε θα κλαίμε με Ιερεμιάδος κλάμα και η Ραχήλ θα κλαίει για τους επιγόνους της.
αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Λουμουσιώτης
Ιεροκήρυκας της ι.Μητρ.Υδρας
πτυχιούχος Α.Ε.Α.Α.
και Θεολογικής Σχολής Αθηνών

Ιερουργια του Θειου Λόγου νο 88 Κυριακη Β Λουκα, Κοιλαδα

Σχολιασμός 
στο ευαγγελικό αναγνωσμα 
της Κυριακής Β Λουκά
 (κεφ. στ, στιχ. 31-36)
  "Να συμπεριφέρεσθε προς τους άλλους όπως θα θέλατε να φερθούν σε εσάς" (Λουκ. στ, 31)
  Αφού έχει εκφωνήσει, σεβαστέ μου Συμπρεσβύτερε και αγαπητοί μου αδελφοί Χριστιανοί, ο Κύριος την επί του Όρους ομιλία, τα γνωστά αυτά "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι", μακάριοι είναι όσοι δε γελούν επί της γης, μακάριοι είναι όσοι τους κυνηγούν για χάρη του ευαγγελίου έρχεται και τους λέει έναν κανόνα θα λέγαμε με σύγχρονους όρους καλής συμπεριφοράς: "να κάνετε στους άλλους αυτό που θέλετε εσείς να σας κάνουν". 
  Δηλαδή, Τι θέλετε; Θέλετε να σας αγαπούν, άρα πρέπει και εσείς να αγαπάτε τους άλλους αδελφούς. Θέλετε να σας λένε καλούς λόγους άρα τι πρέπει; το στόμα σας να γεμίσει με λόγους καλούς και αγαθούς προς τους άλλους. Θέλετε να σας δείχνουν έμπρακτα την συμπόνοια και την σύμπνοια και την αφοσίωση τους οι άλλοι άνθρωποι. Άρα και εσείς πρέπει να δείχνετε όλα αυτά τα αγαθά σε εκείνους.
  (Και) συνεχίζει,"εάν αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν, ποιά χάρη έχετε;" (ενν. από τον Θεό) "και γαρ οι αμαρτωλοί τω αυτώ ποιούσι" και οι αμαρτωλοί το κάνουν (λέει) αυτό. Σείς που είσθε παιδιά της Βασιλείας του Θεού, δεν πρέπει να ανέβετε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω; Δεν πρέπει να προφασησθείτε ενώπιον του Κυρίου και να αποφασίσετε την αρετή; Δεν πρέπει να κάνετε κάτι αγαθότερο από αυτό που μπορούν όλοι οι άλλοι άνθρωποι να κάνουν; Δηλαδή όταν αγαπώ εγώ κάποιον εκείνος μου το ανταποδίδει. αυτό είναι λογικό, είναι μέσα στις σχέσεις : "του δούναι και λαβείν", δίνω αγάπη και παίρνω αγάπη. 
  Το θέμα είναι λέει εδώ ο Κύριος, να δώσεις αγάπη εκεί που δεν παίρνεις αγάπη, να δώσεις χαμόγελο εκεί που η πικρία γεμίζει τον οίκο, να δώσεις χείρα βοηθείας εκεί που έχει βγει μαχαίρι να σε καρφώσει. Αυτά που μας λέγει ο Κύριος δεν είναι εύκολα, δεν γίνονται εύκολα, αλλά γίνονται με αγώνα και προσπάθεια διότι δεν αξίζει στεφάνου αυτός που μόνον ενίκησε αλλά και αυτός που αθλήθηκε πνευματικά και αν δεν αθληθεί πνευματικά ο άνθρωπος θα μείνει σε ένα μέρος και θα σκουριάσει. Οι αρθρώσεις που έχει ο οργανισμός μας όταν παύσουν να λειτουργούν τότε αδρανούν και δεν μπορούν να βοηθήσουν τον οργανισμό για να πορευθεί, να περπατήσει, να κάνει τα άλλα αναγκαία και χρειώδη.
  Έτσι και οι πνευματικές αρθρώσεις, αν εμείς γεμίσουμε μέσα μας με κακία και σκοτάδι, τότε οι πνευματικές αρθρώσεις μας θα αγκυλωθούν και δεν θα μπορούμε να κάνουμε εμείς αγαθό στους αδελφούς μας. Δε θα μπορούμε να κάνουμε αγώνα πνευματικό και έτσι σιγά σιγά θα έρθει και ο πνευματικός μας θάνατος που είναι η μεγαλυτέρα τιμωρία που εμείς οι ίδιοι μπορούμε να υποβάλουμε εις την ίδια μας την ψυχή.
  (Και) συνεχίζει: "εάν κάνετε καλό σε εκείνους, που μόνο καλό σας κάνουν, ποία χάρη έχετε ενώπιον του Θεού; και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν." Δηλαδή επιστρέφω καλό σε εκείνον που μου έκανε καλό; Το κάνει ο οποιοσδήποτε το θέμα είναι να κάνω καλό εκεί που μου κάνουν κακό, εκεί που ο άλλος θέλει να μου βγάλει το μάτι, εγώ την ώρα που μου βγάζει το μάτι θα του χαϊδεύσω το χέρι, δεν θα του το δαγκώσω, αυτό είναι αγιασμένη πρακτική. 
  Οι άγιοι που μας περιβάλλουν έτσι εφήρμοσαν το ευαγγέλιο, δεν έλεγαν καλούς λόγους εική και ως έτυχε μόνον, ή δεν έλεγαν ότι πιστεύουν εις τον Θεό χωρίς να δοκιμασθεί αυτή η πίστη τους.
  Είναι ένας άγιος, ο οποίος έκανε πραγματικότητα το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα στον απόλυτο βαθμό. Επισκέπτεται το μοναστήρι του μέσα στα χαράματα ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν γεμάτο το πουκάμισο του με αίματα. Ανοίγει την πόρτα της Μονής ο Ηγούμενος και Επίσκοπος της Αιγίνης, άγιος Διονύσιος ο εν Ζακύνθω, στην Μονή της Αντιφωνητρίας (ευρισκόμενος). Μπάζει μέσα τον επισκέπτη, κλείνει τις πόρτες. Δεν τον ρωτάει τί και πώς; αλλά του δίνει καθαρά ενδύματα. Φυσικά κατάλαβε ο Άγιος ότι κάτι έχει γίνει, ότι τον κυνηγούν, του δίνει καινούργια ρούχα από τα δικά του, του παραχωρεί και το πλοιάριο της Μονής. Τον φυγαδεύει ενώ τον αναζητούν οι αρχές. Αυτός ξέρετε ποιός ήταν; ο φονιάς του αδελφού του και όμως ο άγιος Διονύσιος ούτε πρώτον ότι σκότωσε ο άνθρωπος εκείνος και δεν αξίζει της βοήθειας του σκέφτηκε, ούτε σκέφτηκε τα ρούχα και τα υπάρχοντα του που τότε ήσαν πολύτιμα γιατί με τα ρούχα του σκεπαζόταν και με το πλοιάριο του ψάρευε για να βρει κάτι για να φάει όπως και όλοι οι άνθρωποι τότε, τώρα και στο μέλλον κάνουν ή θα κάνουν. Ενώπιον δε των αρχών είπε, ότι δεν είδε κανέναν. Δεν πέρασε κανείς από εκεί, για να γλυτώσει αυτόν τον άνθρωπο. Τελικά τις επόμενες μέρες έμαθε ότι αυτός είναι ο φονιάς του αδελφού του.
  Αλλά για να δείτε πόσο καλό κάνει αυτή η αγιασμένη πρακτική και αυτόν τον φονιά τον άλλαξε. Όταν έμαθε ο φονιάς ποιός είναι ο Ηγούμενος του Μοναστηριού και ποιός του έδωσε καθαρά ρούχα και τον φυγάδευσε, ότι ήταν ο αδελφός, εκείνου του ανθρώπου που σκότωσε. Ο φονιάς άλλαξε και πήγε να ζητήσει συγχώρεση στον άγιο Διονύσιο, που ήδη στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού τον είχε συγχωρέσει. Γιατί οι άγιοι είναι το ευαγγέλιο ερμηνευμένο, οι άγιοι είναι το ευαγγέλιο στην πράξη και ο άγιος Διονύσιος μας δείχνει ότι όταν ο άνθρωπος κάνει την αυθυπέρβαση του, όταν ξεπεράσει το "εγώ" του, όταν ξεπεράσει τον "κακό του εαυτό" μπορεί να γίνει έτσι όπως καταλήγει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα (Λουκ., στ. 31-36) "να είστε λοιπόν φιλεύσπλαγχνοι καθώς και ο Πατέρας σας είναι φιλεύσπλαγχνος".
  Όταν, αδελφοί μου αγαπητοί, καταλάβουμε και κατανοήσουμε και βιώσουμε μέσα μας, ποίου πνεύματος μαθητές είμαστε θα αλλάξει η διάθεση μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε κλιθεί για να κάνουμε "καλό πράγμα" αλλά έχουμε κλιθεί για να κάνουμε το "άγιο πράγμα". Την υπέρβαση του καλού, το παραπάνω από το καλό. Όχι, αυτό το καλό που μας ανταποδίδει ο άλλος, αλλά αυτό το καλό που βγαίνει από μέσα μας. Αυτό το καλό που η πίστη μας στον Ιησού Χριστό μας προβάλλει και (μας) θέτει ενώπιον μας.
  Τότε και οι κοινωνικές μας σχέσεις και οι προσωπικές και οι οικογενειακές και οι ενοριακές και κάθε σχέση και συνύπαρξη με τον άλλον άνθρωπο θα γινόταν η χαρά του παραδείσου, θα γινόταν η ομορφιά του πελάγους του ανεξαντλήτου ελέους του Θεου, η ομορφιά του Ηλιού της Δικαιοσύνης που λάμπει και σε αυτούς που είναι αχάριστοι και στους δικαίους όπως λέει το ιερό ευαγγέλιο.
  Αδελφοί μου αγαπητοί ας κάνουμε και εμείς τον αγώνα μας, στην αρχή θα προσφέρουμε αγάπη και καλό σε αυτούς που μας δίνουν την αγάπη και την καλοσύνη τους μας δείχνουν και ύστερα θα φθάσουμε υψηλά να μπορούμε να δίνουμε αγαθό, καλό, να χαμογελούμε, να αγαπάμε και αυτούς που μας μισούν και αυτούς που μας εχθρεύονται. Τότε και μόνον τότε θα φθάσουμε στα μέτρα της αγάπης του Χριστού` που είναι αγάπη καινοποιητική, μας κάνει καινούργιους και μας χαρίζει πρόσωπα χαμογελαστά και γεμάτα αγαθοσύνη και καλοσύνη ανάμεσα στους αδελφούς μας με τη χάρη του θεού. Αμήν.   




εκφωνηθέν
υπό του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη


εις τον Ι. Ναόν Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος 1η Οκτωβρίου 2017

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Β΄ Λουκά! Υπό του ...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Β΄ Λουκά! Υπό του ...: Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας «πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελ...



«πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς…» 
(Λουκ. στ, 35)

Η συνέχεια της επί του Όρους ομιλίας του Κυρίου μας, αδελφοί μου, μας επιτάσσει να κάνουμε αγάπη προς πάντας και ιδιατέρως στους εχθρούς μας, εκείνους που θέλουν το κακό μας, εμείς είναι αγιασμένο να θέλουμε το καλό τους. Έτσι θα κάνουμε αγάπη προς όλους και όχι μόνο σε εκείνους που μας αγαπούν. Η αγάπη θα είναι αυτοθιαστική αφού θα θυσιάζουμε την έχθρα και το κακό που μας βάζει ο διάβολος να σκεφτούμε να ανταποδώσουμε σε αυτές τις περιπτώσεις.

Αγαθοποιούμε, απαντάμε δηλαδή στο κακό με το καλό, στο άσχημο και στρεβλό με το αγαθό και ευθές. Τι ωραίο να κάνεις το καλό, μέσα σου βασιλεύει η λιακάδα της αρετής και όχι το σκοτάδι της εκδίκησης και του κακού. Χαίρεται ο άνθρωπος όταν κάνει καλό, ο εσωτερικός του κόσμος πλουτίζεται και γίνεται ομορφότερος, δεν έχει σκαιότητα και κακότητα. Δεν κάνουμε το καλό όμως επειδή μας έκαναν καλό όπως λέει σε προηγηθέντες στίχους γιατί αυτό το κάνουν όλοι, αλλά κάνουμε το καλό εκεί που δεν περιμένουμε ανταπόδοση ή ακόμη ακόμη εκεί που μας κάνουν κακό και μας έχουν απογοητεύσει.

Διότι εμάς μας εμίσθωσε ο Αγαθός Πατήρ των Οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως, Εκείνος, που εχάρισε την ζωή του σε όλους ακόμη και στους αχάριστους και αγνώμονες σταυρωτές του. Πως το επραγματοποίησε αυτό; Συγχωρώντας τους! αυτή είναι δική του η απάντηση στην δική τους κακότητα. Ίσως είναι και αυτή η μεγαλύτερη «εκδίκηση» που έχουμε ως άνθρωποι του Θεού, συγχωρούμε αδιακρίτως, δεν σταματάμε να συγχωρούμε! Αυτή είναι η δική μας τακτική εκεί που οι άλλοι βλέπουν εκδίκηση και κακό να κάνουν στους άλλους. Μέσα μας γαληνεύουμε, δεν σκεφτόμαστε πως θα πάρουμε απλά «το αίμα μας πίσω» αλλά γευόμαστε την καλωσύνη που πρέπει να ξεχύνεται από καρδιά χριστιανική!

Δίνουμε από τα ανθρώπινα και υλικά αγαθά όσο μπορούμε και χωρίς μέτρο, χωρίς να περιμένουμε κάποτε να μας τα επιστρέψουν και ετσι γεμίζει η τράπεζα του Ουρανού, αγαθά για όλους εμάς που μοιράζουμε αδιάκριτα!

Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά από τις κοσμικές επιδιώξεις και ισορροπίες μας οδηγούν στην αγιότητα του βίου του χριστιανού και κάνουν την ζωή μας μια απλή και ταπεινή μίμηση της ζωής του Χριστού. Ζούμε μέσα μας αλλά και σε κάθε φάση του βίου μας τον Χριστό και Θεό μας, δεν είμαστε χριστιανοί ολίγων ωρών της Κυριακής αλλά διαποτίζει το μήνυμα και ο λόγος του Χριστού τον βίο μας και τα έργα μας!

Τότε τα έργα μας είναι και νοηματοδοτούνται ως έργα αγάπης και ανακούφισης κάθε αδελφού και ιδιατέρως εκείνου που μας εχθρεύεται για να απολαύσουμε τον μισθό μας τον επουράνιο, την χαρά του Παραδείσου. Τέτοια και τόση χαρά θα χαιρόμαστε απολαμβάνοντες εις τα Ουράνια. Αυτή την χαρά την ξεκινούμε στη γη μοιράζοντας αγαθά και διαμοιραζόμενοι ακόμη και την ίδια μας τη ζωή με τους αδελφούς μας και θα την γευθούμε εν ολοκληρία στη μέλλουσα Βασιλεία του Θεού που ξεκινά βιούμενη «εντός ημών». 

Αδελφοί μου, όταν δίνεις δίνεσαι, μοιράζεσαι, χαρίζεσαι και είναι άγιο αυτό σήμερα που όλοι έχουμε κλεισθεί στα υπάρχοντα μας και στους εαυτούς μας. Ας χαρούμε τον λόγο του Χριστού μας που μας προτρέπει να μοιράζουμε και να αγαθοποιούμε «μηδέν απελπίζοντες», χωρίς να χάνουμε την ελπίδα μας σε Εκείνον που αυτή η ελπίδα είναι γεμάτη χαρά και αισιοδοξία και δεν χάνει ποτέ την ποιότητα και την ποσότητα της την πνευματική. Αμήν.