«Έχεις υποστεί μεγάλη αδικία, και δεν έχεις τη δύναμη να πετάξεις την οργή σου? Τότε λοιπόν γιατί αδικείς τον εαυτό σου με πολύ μεγαλύτερες και χειρότερες αδικίες? Διότι ο εχθρός, όσα και αν σου κάνει, δεν θα σου κάνει τέτοια που κάνεις εσύ στον εαυτό σου με το να μην συμφιλιώνεσαι μαζί του, αλλά να καταπατείς τους νόμους του Θεού. Για αυτό λοιπόν υβρίζεις εσύ τον Θεό? Διότι το να μην συμφιλιώνεσαι με εκείνον που σε λύπησε, δεν είναι τόσον άμυνα προς εκείνον, όσον είναι ύβρις προς τον Θεό που νομοθέτησε την συγχώρηση. Μη βλέπεις λοιπόν στον σύνδουλο σου, μήτε στο μέγεθος των αδικημάτων εκείνου` αλλά βάλε στο νού σου τον Θεό και τον φόβον εκείνου, και σκέψου ότι, όσον περισσότερη βία ασκείς στην ψυχή, όταν αναγκάζεσαι να συμφιλιωθείς με αυτόν που σε λύπησε μετά από αμέτρητα κακά που σου έκανε, τόσον περισσότερο θα σε τιμήσει αυτός που πρόσταξε αυτό το πράγμα. Και όπως εσύ υποδέχεσαι αυτόν με πολλή τιμή εδώ, έτσι και αυτός θα σε υποδεχθεί εκεί με πολλή τιμή εδώ, έτσι και αυτός θα σε υποδεχθεί εκεί με πολλή δόξα, αποδίδοντας σου απειροπλάσιες αμοιβές αυτής της υπακοής.»
Λόγος περί Ακαταλύπτου , λόγος στ., Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου λόγοι, Ελληνικός Εκδοτικός Οργανισμός, σελ. 24, μετάφρασις καθηγητού Στέργιου Σάκκου,χ.χ. και χ.τ.
O ιερός Χρυσόστομος σε μία ομιλία με άκρως δογματικό περιεχόμενο και θέμα βρίσκει την ευκαιρία να ομιλεί για την οργή και συγκεκριμένα για την στοχοποιημένη οργή μας προς κάποιον, όχι προς ένα σύστημα, όχι προς μία εξουσία, όχι προς μία ιδεολογικοποιημένη αντιμετώπιση καθημερινών πραγμάτων, αλλά για την οργή προς ένα φυσικό πρόσωπο, για την οργισμένη διάθεση μας με στόχο και «εχθρό» έναν άλλον άνθρωπο, άρα ένα παιδί του κοινού μας πατέρα, του Θεού Πατέρα. Που θέλει να ειρηνεύει η διάθεση μας και να ημερεύει το θυμικό του εαυτού μας, ούτως ώστε να είναι η κρίση και ο προβληματισμός μας αφορμή πνευματικού αγώνος και ευλογίας περιεχόμενος όλος ο βίος μας. Να είναι αόργητο το ήθος μας και ασκανδάλιστα τα ελατήρια των σκέψεων μας.
μάλλον θα συνεχισθεί...
modern father
4 σχόλια:
Πάτερ, εύγε για την τοποθέτηση σας στην επίθεση ενάντια στη γερόντισσα Γαβριηλία.Εσάς σας επιτρέπει να σχολιάζετε ακόμα.
Σε εμάς αρνείται αυτή τη δυνατότητα.
Εύχεσθε και χρόνια πολλά για την γιορτή των αγ.Αποστόλων.
Πολύ σωστά κάνατε, πάτερ μου, τη διάκριση: άλλο η δικαιολογημένη οργή κατά της αδικίας κι άλλο η εξατομικευμένη οργή κατά του αδικούντος!
αγαπητε Misha, πρεπει να ξέρετε ότι η γερόντισσα είναι ενας φωτεινός φάρος και λάμπει με την προσευχη και τον βίο της και χρησιμοποιω ενεστώτα διότι έχω την βεβαιότητα ότι ζει και αμς στηρίζει απο τον ουρανο!
δυστυχώς οι αδελφοί μας που γράφουν εκει που αναφέρεσθε τα βλέπουν μονομερώς και αποσπασματικώς...και εμενα εδω σε κάθε αρθρο αν πάρετε ενα χωριο μπορείτε να με βγάλετε αιρετικό...αλλά την θέση και την εκβολή του αιρετικού απο το σώμα της εκκλησίας την ΄΄εχουν μόνον οι σύνοδοι για να την απονειμουν!
και δεν μπορει ο καθενας απο εμας να λέει τον άλλον αιρετικό...τότε θα γίνουμε ένα απέραντο φρενοκομείο...αν δεν έχουμε γίνει ηδη!
επίσης η Γερόντισσα για 28 μήνες είχε μείνει στην Αίγινα με την ευλογία του Γέροντος μητροπολίτου Ύδρας κυρού Ιεροθέου, ανδρός παραδοσιακού και καθόλου οικουμενιστού και αυτό για εμενα λέει πολλά!
αγαπητε Ασκαρδαμυκτι, την διάκριση την κάνει ο ιερός Χρυσόστομος και εγω την συγκεκριμενοποιώ και την επαυξάνω...ευχαριστώ για την ικανοποιηση του αποτελέσματος αυτου του εγχειρήματος!
Δημοσίευση σχολίου