Να μη μισήσεις τον αμαρτωλό (μέρος α΄)

«Να μη μισήσεις τον αμαρτωλό, διότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι. Και αν παρακινείσαι εναντίον του από ζήλο Θεού, να κλάψεις για τον αμαρτωλό και να μην τον μισήσεις, αλλά να μισήσεις τις αμαρτίες του. Να προσευχηθείς για αυτόν, για να μοιάσεις με το Χριστό ο οποίος δεν αγανακτούσε εναντίον των αμαρτωλών αλλά προσήυχετο δι’ αυτούς ...Γιατί λοιπόν να μισήσουμε και να αποστραφούμε εκείνον που εξηπατήθη και γελάστηκε από τον κοινόν μας εχθρόν; Αν μισείς τον αμαρτωλό επειδή κατά τη γνώμη σου δεν είναι δίκαιος, δείχνεις με αυτό τον τρόπο ότι και συ είσαι αμαρτωλός, επειδή δεν έχεις αγάπη. Εκείνος που έχει αποστερηθεί την αγάπη έχει χάσει και το Θεό διότι ο Θεός είναι κυρίως αγάπη. Μη μισείς λοιπόν και μην καταδιώκεις τον αμαρτωλό αλλά με την συμπάθεια σου προς αυτόν γίνε κήρυξ της αγαθότητος του Θεού, ο Οποίος αν και είσαι ανάξιος, σε κυβερνά και δεν σε παραπετά, ούτε σε αποστρέφεται λόγω των πολλών και μεγάλων σου αμαρτημάτων. Μιμήσου λοιπόν και σύ, όσο μπορείς, την ευσπλαχνία Του και την αγαθότητά Του και γίνε οικτίρμων προς τον αδελφόν σου για να κερδίσεις από τον Θεόν την μέγιστη συμπάθειά Του με τη μικρή δική σου συμπάθεια.-»

Αββάς Ίσαάκ

http://www.naosanalipseos-kal.gr/Kyria/Evergetinos/evergetinos.html

αν μας δινόταν η κρίση των πραγμάτων αλλά και η κρίση και τιμωρία των συνανθρώπων μας, εμείς με δικαιοκρισία (δήθεν, κατ’ επίφασιν διακιοκρισία) και ευθύνη θα τους στήναμε στα τρία μέτρα και θα τους ρίχναμε (16 άδικες και πανούργες-ο αριθμός δεν είναι τυχαίος είναι συνιφασμένος με τα γεγονότα που εκτυλλίσονται πλησίον μας) σφαίρες για να αφήσουν την γη μας καθαροτέρα με την απουσία τους!

Αυτό φαντάζει στα μάτια μας δίκαιο, αυτό φαντάζει στην κρίση μας δικαιολογημένο και πρέπον, αλλά και έτσι νομίζουμε ότι ταχτοποιούμε τον κόσμο γύρω μας και αφήνουμε λευκότερη την μαύρη άβυσσο του κόσμου γύρω μας!

Ενώ οι άγιοι μας και συγκεκρυμμένα ο άγιος Ισαάκ, μας λέγει: ότι να μην μισούμε τον αμαρτωλό διότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι ενώπιον και έναντι του Θεού. Το μίσος έναντι του αμαρτωλού είναι ένα εγωϊστικό ξέσπασμα χωρίς καθόλου αγάπη και πόνο για τον άνθρωπο που δέρνεται στα κύματα του βίου του και κινδυνεύει να ναυαγήσει. Εκείνος ο θαλασσοδαρμένος και καραβοτσακισμένος άνθρωπος (ο αμαρτωλός) θέλει συμπόνια και θαλπωρή, για να βρεί χρόνο να σκεφθεί και να επανατοποθετηθεί μέσα στα γεγονότα του βίου του. Θέλει χρόνο και χώρο για να μετανοήσει και δεν θέλει να δωθεί από τον άλλον άνθρωπο το τελευταίο και τελεσίδικο χτύπημα του προς εκείνον ούτως ώστε να μην χαρεί τίποτε! Και να μην μετανοήσει για τίποτε!

«Και αν παρακινείσαι εναντίον του από ζήλο Θεού, να κλάψεις για τον αμαρτωλό και να μην τον μισήσεις, αλλά να μισήσεις τις αμαρτίες του.»

Ο άγιος είναι σαφής, ότι δεν μπορεί ζήλος Θεού να υπάρχει στην έχθρα κατά του αδελφού, δεν μπορεί άνθρωπος να θέλει να ζει κατά Θεόν και να μισεί τον αδελφό του … αν αγαπάς τον Θεό και θες να κάνεις κάτι καλό στον αδελφό σου δεν έχεις παρά να προσευχηθείς για εκείνον και για το σφάλμα του και έτσι θα είναι η καρδιά σου χαρούμενη για τον αδελφό και θα εύχεσαι την πνευματική του πρόοδο!

Αλλά και το μίσος που μας βγαίνει πολλές φορές πρέπει να οδηγηθεί στη σωστή βάση και στο σωστό τρόπο εκφοράς, να μισείς την αμαρτία – την πράξη και όχι να μισείς τον αμαρτωλό – τον πράξαντα το αμάρτημα!

Άρα και μίσος υπάρχει κατά της αμαρτίας και αγάπη προς το πρόσωπο του ημαρτηκότος αδελφού, που δυσκολα περνάει όταν αμαρτάνει και δεν χρειάζεται άλλο βάρος από το του αμαρτήματος τοιούτο!

«Να προσευχηθείς για αυτόν, για να μοιάσεις με το Χριστό ο οποίος δεν αγανακτούσε εναντίον των αμαρτωλών αλλά προσήυχετο δι’ αυτούς ...», ο άγιος συνεχίζει, όχι απλά να συγχωρήσεις αλλά να βάλλεις αίτημα προσευχής για τον αδελφό σου που ημάρτησε κατά πως έκανε και ο Χριστός μας που ηύχετο και προσηύχετο για τους αδελφούς εκείνους που επλανήθησαν παρά του Διαβόλου και ημάρτησαν ενώπιον Του και ο Κύριος και τους συνεχώρει και δι’ αυτούς προσηύχετο.

Καμμία αγανάκτησις δεν αρμόζει στον χριστιανό, αλλά προσευχή για το σφάλμα του αδελφού του, προσευχή για την πίκρα που νοιώθουμε όταν βλέπουμε αμαρτίες να κάνουν οι άλλοι ή να πραγματοποιούμε εντός του νοός μας, εμείς, εν κρυπτώ ή ενώπιον άλλων, εν τω φωτί, πάλιν εμείς. Αλλά μόνον προσευχή εγκάρδια για τον πταίσαντα εαυτόν ή αδελφόν μας.

«Γιατί λοιπόν να μισήσουμε και να αποστραφούμε εκείνον που εξηπατήθη και γελάστηκε από τον κοινόν μας εχθρόν;» ο αββάς Ισαάκ λέγει ότι δεν πρέπει να μισούμε τον ανθρωπον που αμαρτάνει διότι πίσω από κάθε αμάρτημα και σύμπτωμα κακίας εις την ψυχήν μας κρύβεται ο διάβολος.

modern father