πιστός ο λόγος...

“Πιστὸς ὁ λόγος• καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ.

Αξιόπιστος είναι ο λόγος (του Θεού)` και για όλα αυτά σκέπτομαι να σε διαβεβαιώσω, ότι όσοι πιστεύουν στο Θεό φροντίζουν να προϊστανται καλών έργων.

Ο λόγος ο ανθρώπινος μπορεί και γίνεται εμπιστευτικά αξιοπιστος και πιστευτός από κάθε άνθρωπο μόνον όταν συστοιχεί με τον λόγο του Θεού.


Αυτός είναι ο λόγος που εμπνέεται από την πίστη στον Θεό και αγγίζει τις καρδιές των ευαίσθητων τέκνων του Θεού, που όλοι εμείς θέλουμε να γίνουμε ή είμαστε ήδη πιστά και αγιασμένα τέκνα του θεού, παιδιά του Χριστού.


Ο δε απόστολος Παύλος βεβαιώνει την πιστη στον Χριστό και την αξιοπιστία του δικού του λόγου ενώπιον του μαθητού του, επισκόπου Τίτου, λόγω της εμπειρικής ανακαλύψεως της πίστεως υπό του Παύλου μέσω της αποκαλύψεως του ιδίου του Χριστού ενώπιον του.


Όταν ο μέγας διώκτης των πιστών Σαούλ, με επιστολές από το ιουδαϊκό συνέδριο και τον αρχιερέα των Ιουδαίων, κατευθυνόταν προς την Δαμασκό για να συντρίψει με την διωκτική του μανία τα πλήθη των χριστιανών, στον δρόμο και ενώ ήταν μεσημέρι, μια λάμψη πιο δυνατή και από τον ήλιο που ευρίσκετο στην ακμή του, έκαμε όλους τους άνδρες του αποσπάσματος, που τον συνόδευε, να πέσουν στο έδαφος ενώ ο Σαούλ άκουσε φωνή που του έλεγε: «Σαούλ, Σαούλ τι με διώκεις;» βρήκε το θάρρος ο Σαούλ να ρωτήσει: «Τις εί, Κύριε;». Και η φωνή απάντησε: «Εγώ ειμί Ιησούς ον συ διώκεις».


Αυτός ήταν ο Χριστός που ήθελε έναν ακόμη άξιο εργάτη στον αμπελώνα του, ήθελε έναν άνθρωπο της πίστεως και της μαχητικότητος του Χριστομάχου και χριστιανομάχου διώκτου Σαύλου του μετέπειτα μεγάλου Αποστόλου Παύλου, στο πρόσωπο του μαχητικού Παύλου παίρνει σάρκα και οστά η δύναμη της εις Χριστόν πίστεως.

Ο Παύλος μάχεται με κύριο σκοπό την διάδοση της αξιοπιστίας του λόγου του, που είναι λόγος πίστεως και λόγος ενός που εδίωκε την Εκκλησίαν του Θεού. Άρα ο λόγος του είναι λόγος ο οποίος πέρασε από κρισάρα όσα ήκουσε, αρχικώς τα απέρριψε και τα εδίωξε, ύστερα και μετά την αποκάλυψιν του Ιησού εις Αυτόν, τον Παύλον, έζησε το μυστήριο της πίστεως και τελικώς έγινε θερμώς κήρυκας του Σταυρωμένου και Διωκομένου Ιησού Χριστού.

Αλλά εκείνος που τελικά έχει αξίοπιστο λόγο ενώπιον θεού και ανθρώπων είναι εκείνος που τα έργα του έχουν την ίδια τάση και βαδίζουν τον ίδιο δρόμο με την πίστη του.
Εκείνος που πιστεύει στο Θεό τα έργα του είναι αγαθά και ωφέλιμα στους ανθρώπους …
Άρα δεν μπορούσε ο μέγας Παύλος να διώκει, να οργίζεται, να είναι θυμώδης, να κάνει κακό και να λέει ότι εκείνο που κάνει είναι έργο Θεού. Εκείνος που έχει θέση και έργο πλησίον του Θεού είναι σε εκείνους που τον υβρίζουν χαρούμενος και λυπάται όταν δεν τον υβρίζουν διότι δεν έχει αφορμές να ταπεινώνεται!

Εκείνος που αγωνίζεται να είναι ο Θεός στην καρδιά του όταν οι άλλοι οργίζονται μαζί του εκείνος ήρεμα και ήσυχα δεν απαντά, αλλά περιμένει όταν ηρεμήσει ο αδελφός του να του εξηγήσει τι εσκέπτετο όταν έδρα και όργιζε τον αδελφό του, για να μην χαθεί ο αδελφός του και να κερδίσει τον αδελφό του στην βασιλεία του Θεού.


Αυτά είναι τα καλά έργα πρώτα που θέλει ο Θεός μας και ύστερα έρχονται όσα έχουν υλικό ενδυμα έργα, διότι είναι πιο εύκολο να δώσεις στον άλλο κάτι από τα υπάρχοντα σου και πολύ δύσκολο να αγαπήσεις τον άλλον με το ελάττωμα του!

Άρα εκεί που φαίνεται η γνησιότητα της δικής μας πίστεως δεν είναι όταν αυτή βρίσκεται σε υλικό επίπεδο αλλά όταν ο άνθρωπος κρίνεται σε πνευματικό επίπεδο.


Μακάρι να μπορέσουμε και εμείς στα τέλη της ζωής μας να υπογράφουμε και να σκεπτόμαστε τον εαυτό μας ως δούλο του Θεού, όπως υπέγραφε τις περισσότερες από τις επιστολές του ο απόστολος Παύλος, και όχι απλά να το λέγουν τα χείλη αυτό αλλά να το επιβεβαιώνει και η καρδιά μας, να το ζούμε και έτσι να έρχεται η επιβεβαίωση των λόγων μας από το στόμα του Χριστού και να ευλογεί την ζωή και τα έργα μας.
ΓΕΝΟΙΤΟ.


modern father