Πολυτεχνείου απόηχος

Πολυτεχνείου απόηχος

Χρόνια μετά τριάντα και επτά,
Θύμισες παλιές,
Μέρες φωνής και αντάρας,
Εδώ της Ελευθερίας το προπύργιο!
Εδώ το διάσελο του Αγώνα!
Εδώ το δικό μας «Κούγκι».

Κοντινός ο ήχος, οι σειρήνες και οι βουές του καθεστώτος
Μας θυμίζουν βοές και θόρυβο του μωνοπολίου του Δ.Ν.Τ.
Που αν δεν καταφεύγαμε σε αυτό δεν θα υπήρχε η Ελλάδα στο χάρτη
Και τώρα ο χάρτης έγινε χαρτί που υπογράφουν το μνημόνιο
Δηλαδή το δικό μας μνημόσυνο!

Διότι δεν τρεμοπαίζει το καντήλι της ζωής του πλουσίου και του βουλευτού,
Που ο ένας έγινε αδίκως πλούσιος και ο άλλος έγινε ελέω ημών βολευτής
των δικών του συμφερόντων!

Αυτοί οι μεγάλοι και τρανοί δεν ζητούν ελεημοσύνη και θαλπωρή αλλά έχουν μεγαλύτερη απο την φτωχολογιά έλειψη αγάπης!
Ενώ έχουν υλικά η καρδιά ζητά τον δικό της φόρο και όπου να στρέψουν το βλέμμα του μας βλέπουν το θεριό του συστήματος που έστησαν που ενώ ο εργαζόμενος το τροφοδοτεί θεωρητικά, ο έχων την εταιρεία δρέπει τους «καρπούς» και ο άλλος –ο εργάτης- βλέπει να εξαφανίζονται τα όνειρα του!

Βλέπει τον μισθό ή να μειώνεται η να «σταθμεύει» έξω από το σπίτι του
Πονά και θλίβεται γιατί δεν έχει να χαρεί με τα παιδιά του
Το κατι τις το παραπανιστό και ένα δώρο να θέλει να τους πάρει με υπολογισμούς και σκέψεις προσπαθεί να το πετύχει!

Απελπισία τον πιάνει…ενώ τελικά αγώνα θέλει
να ανατρέψει την καθεστηκυία τάξη,
να θάψει τους θεωρητικούς του συστήματος στον τάφο που οι ίδιοι του ανοίγουν!
Επανάσταση μ’ άλλον τρόπο εδώ και τώρα!

modern father