Χαρακτηριστικός διάλογος του Αρχιεπισκόπου Χρυνάνθου και του π. Γερβασίου
Η συνεργασία του Χρυσάνθου με τον πατέρα Γερβάσιο δεν υπήρξε ούτε εύκολη ούτε απρόσκοπτη. Δύο άνθρωποι με διαφορετική κουλτούρα και διαφορετικό πνευματικό ανάστημα δεν μπορούσαν να συμπλέουν.
Από τη μία ο πολύς Χρύσανθος ο από Τραπεζούντος, με Θεολογική Ακαδημαϊκή και Εθνική αναγνώτιση και από την άλλη ο πατήρ Γερβάσιος ένας απλούς μοναχός. Αλλά μόναχος ενάρετος και συνεπής.
Σε μια από τις δύσκολες στιγμές της συνεργασίας τους, εκάλεσε στο σπίτι του, στην οδό Σουμελά, ο Αρχιεπίσκοπος τον πρωτοσύγκελό του για να του παραπονεθεί:
- Διατί είσθε τόσον απόλυτος, τόσον ασυμβίβαστος ώστε να δημιουργούνται τοιαύτα αντιθέσεις. Ξέρετε ότι ολίγη ευκαμψία, είναι παράγων αρμονίας. Ο Παρθενών θαυμάζεται δια την τελειότητά του και την αρμονίαν του διότι οι κίονές του δεν είναι ολόισιοι. Είναι ολίγον κυρτοί. Διατί υμείς τόσον αλύγιστος;
- Βλέπετε, εγώ Μακαριώτατε, του απάντησε ο πατήρ Γερβάσιος με την μωραΐτικη ετοιμότητά του, έχω δώσει τους μοναχικούς όρκους μου κάτω από το θόλο Βυζαντινού ναού. Του Ναού της Μονής Κερνίτσης, που οι κολώνες είναι ολόισιες…
- Διατί είσθε τόσον απόλυτος, τόσον ασυμβίβαστος ώστε να δημιουργούνται τοιαύτα αντιθέσεις. Ξέρετε ότι ολίγη ευκαμψία, είναι παράγων αρμονίας. Ο Παρθενών θαυμάζεται δια την τελειότητά του και την αρμονίαν του διότι οι κίονές του δεν είναι ολόισιοι. Είναι ολίγον κυρτοί. Διατί υμείς τόσον αλύγιστος;
- Βλέπετε, εγώ Μακαριώτατε, του απάντησε ο πατήρ Γερβάσιος με την μωραΐτικη ετοιμότητά του, έχω δώσει τους μοναχικούς όρκους μου κάτω από το θόλο Βυζαντινού ναού. Του Ναού της Μονής Κερνίτσης, που οι κολώνες είναι ολόισιες…
Χαμογέλασε ο σοφός Ιεράρχης και τον αγκάλιασε. Και στην διαθήκη του, του άφησε εις ανάμησιν έναν επιστήθιο σταυρό με τον συμβολισμό του «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…».
Από το βιβλίο «και ιδού ζώμεν»
Του Κωνσταντίνου Κούρκουλα/ΠΗΓΗ
Γιατί όμως υπήρχε και υπάρχει αυτή η διασταση απόψεων στον εκκλησιαστικό χώρο? γιατί πάντα να υφίσταται σχάση και απόσταση και συνεπώς αντιτιθέμενες απόψεις?
γιατί να μην υπάρχει σύνθεση της αυστηράς γραμμής και την φιλελευθεροποιημένη αγάπη? διότι μάλλον υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν το καμουτσίκι τους και άλλοι άνθρωποι που θέλουν απλά ωραίο τρόπο προσέγγισης!
δεν υπάρχει ένας τρόπος αλλά πολλοι και διαφορετικοί όσοι ειναι οι άνθρωποι που μας προσεγγίζουν...αυτό μας δείχνει ο Κύριος μας άλλοτε αγαπά απροϋπόθετα, άλλοτε αγαπά εμπροϋπόθετα και άλλες φορες αγαπά αυστηρά και κάθε φορά προσπαθεί να οικοδομήσει μια σχέση με τον άνθρωπο που τον εγγίζει...μια σχέση και ενα οικοδόμημα άριστο με θεμέλιο την αυτοθυσιαζόμενη ύπαρξη Του! Κανένας άλλος θεμέλιο και εχέγγυο για ότι και αν κάνει με στόχο να σώσει τον άνθρωπο...αυτος ειναι ο σκοπός του Χριστού μας! Η διακονία του Ανθρώπου μέσω της αγάπης προς τον Θεάνθρωπο και μέσω της αγάπης προς τον άνθρωπο. Αν ο Θεός δεν αγαπούσε τον άνθρωπο δεν θα έδινε τον Υιόν του να ενανθρωπήσει και να φθάσει μέχρι την εσχάτη μορφή αγάπης, εκείνη την του Σταυρού και ο άνθρωπος δεν θα έβρισκε καταφύγιο στην αγκαλιά της Βασιλείας του Θεού επι γης, την Εκκλησία Του, για να αναλύπτει καθημερινά πως αν δεν αγαπήσει τον συνάνθρωπο του ποτέ δεν θα αγαπήσει τον Θεό του και το ανάπαλιν αν δεν θυσιασθεί για τον Θεό του δεν θα αγαπήσει ποτέ θυσιαστικά τον συν-άνθρωπο του.
Αγάπη ειναι ένας μακρύς και ανηφορικός δρόμος ζωής πονεμένη και φτωχής αλλά με στάσεις που τις αναψύχει η παρουσία του Θεού στη ζωή μας! ας έχουμε αγαπη θυσιαστική και θα φθάσουμε να αγκαλιάσουμε ακόμη και αυτόν που διαφωνούμε όπως έκανε και ο Αρχιεπίσκοπος ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ στον αυστηρό και άκαμπτο μοναχό πατέρα ΓΕΡΒΑΣΙΟ~!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου