το ζητούμενον Επισκόπου σήμερα...

Επίσκοπος, ο πατέρας μιας επισκοπής – μιάς τοπικής (μικράς)εκκλησιαστικής κοινότητος.

Επίσκοπος , εκκλησία Θεού και κοινότης πιστών ταυτίζονταν στην εκκλησιαστική παράδοση. Ο επίσκοπος ήταν ο πατέρας μιάς τοπικής εκκλησίας που ανήκε όχι σε άνθρωπο αλλά σ’ Αυτόν τον ίδιον τον Ιησού Χριστό και ήταν ενυπόστατη στα πρόσωπα των ανθρώπων που ακλουθούσαν την πίστη της Εκκλησίας μας.
Ο πατέρας Επίσκοπος ήταν η εγγύηση ότι ο Χριστός είναι:
1. Εκείνος που σώζει τον άνθρωπο από την παρουσία του διαβόλου στην ζωή του,
2. Εκείνος που σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος ίνα σώση οντολογικά και μοναδικώς πραγματικά τον άνθρωπο,
3. Εκείνος που σταυρώθηκε στον Σταυρό το πρώην σύμβολο ατιμώσεως που έγινε σύμβολο μοναδικής θυσίας, θυσίας έως θανάτου, θανάτου δε Σταυρού, που έγινε θρόνος του γυμνού και πονεμένου, πενομένου και θλιμμένου, αλλά μοναδικώς αγαπώντος κάθε πλάσμα του, αφού συγχώρεσε τους πάντες ο Κύριος μας αλλά και ανθρωπίνως κατέστησε τον μαθητήν, άγιο Ιωάννη τον Θεολόγον, «όν αγάπα» γιό της Μάνας του!
4. και Εκείνος που αναστήθηκε, εδώ ως Θεός μετά δόξης συνέτριψε το κράτος του θανάτου…αυτή την εγγύηση της αναστάσεως μας τεκμηρίωνε η παρουσία του Επισκόπου.

Δεν ξέρω αν ο Επίσκοπος που λύει τα έργα του διαβόλου εις την ζωή και την δράση των αδελφών και τέκνων του χριστιανών … είναι αμέτοχος του καθημερινού τους αγώνα? , είναι αμέτοχος της πάλης που δίνουν οι πιστοί? «προς αίμα και σάρκα αλλά και προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (προς
Εφεσίους επιστολή του μεγάλου Παύλου, κεφάλαιο 6ο και στίχος 12ος: «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.»), δηλαδή προς κάθε τι που προσπαθεί να αδειάσει την καρδιά μας από την πίστη και ελπίδα μας στον Νυμφίο και Εραστή της καρδιάς μας, Ιησού Χριστό.
Δηλαδή νοηματοδοτεί την ενχρίστωση της πίστεως μας και την τροφοδότηση της εν Χριστώ ελπίδος μας, αυτό είναι η διακονία του Επισκόπου, όσο και να μας ξενίζει σήμερα αυτή η υπόμνηση ο Επίσκοπος είναι ο servus servorum Dei, o διάκονος των διακόνων του Θεού, ή πιο πιστά μεταφράζοντας δούλος των δούλων του Θεού(δυστυχώς έτσι υπογράφει ο αντι-Χριστός Πάπας(με ότι κάνει και ότι γράφει αντιστρατεύεται τον Χριστό και εδώ γράφω επίτηδες αντι-Χριστ ό ς και όχι αντίχριστος διότι τον αντιπαραβάλλω με τον Χριστό, όπως και κάθε πλάσμα του και όχι με τον διάβολο όπως κάνουν πολλοί και καλοί αλλά μαχητικοί αγωνιστές της ορθοδόξου πίστεως)! Διάκονος των διακόνων-των παιδιών του Θεού, επίσκοπος σημαίνει επι-σκοπεί, επιβλέπει το έργο του Χριστού στο σήμερα, το κάνει επίκαιρο το μήνυμα του Ευαγγελίου, ο Χριστός δια του Επισκόπου και ο Επίσκοπος δια του Χριστού κάνει ότι κάνει, κανείς δεν μπορεί να λέει ότι είναι επίσκοπος και να αντιτάσσει το προσωπικό συμφέρον και κάθε τι δικό του κάτω από οτιδήποτε άλλο παρά κάτω από τον Ιησού Χριστό!

Ο Χριστός δεν έμοιασε σε εμάς, δεν μας μιμήθηκε, δεν μας υποδήθηκε, δεν μας αντέγραψε, δεν μας κορόϊδεψε αλλά έγινε ένας από εμάς, έγινε ο Θεός στην ιστορία που έγινε άνθρωπος, ο Θεάνθρωπος είναι τομή, είναι διαφορά από άλλες πίστεις και είναι και ιστορική πραγματικότητα! Έγινε όμοιος -όχι όμως ομο ι ούσιος αλλα ως ο μ ο ο ύ σ ι ο ς, όπως ήταν με τον Πατέρα έτσι ήταν και με τον Αδάμ και εμάς (αλλα προ της παρακοής και με εμάς μετα την οντολογική μετάνοια εντός μας)- με εμας κατά πάντα εκτός της αμαρτίας, εκτός της σχάσης μας με τον Θεόν , Εκείνος δεν έπαψε να είναι και πάντα μετα του Πατρός αρρήκτως ηνωμένος, όπως και είναι και Υιός της Παρθένου, της οποίας και την αγίαν Γέννησιν (του Υιού της) εορτάζουμε οντολογικώς και πραγματικώς. Έχει σχέση και με το ανθρώπινο που τον σημάδεψε και δεν υπάρχει Χριστός άσαρκος πλέον, Χριστός ά-σταυρος, Χριστός μη αναστημένος! Αυτό σημαίνει όντως σωτηρία εν Χριστώ, αυτή την σωτηρία δια του Επισκόπου βιώνει η Εκκλησιά του Χριστού και αν δεν το βιώνει ο Επίσκοπος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό και όχι για τους πολυελαίους και τις μαρκίζες των Ναών, αφού ο Θεός μας δεν κατοικεί εκει που κατοικούν οι επίγειοι θεοί, οι αυτείδωλες θεϊκότητες φτιαγμένες από τους ανθρώπους, που δεν αγγίζουν τον άνθρωπο αλλά θολώνουν το τοπίο της πίστης που γίνεται όντως όπιο και ναρκωτικο από τα πιο σκληρά, όπιο αντίθεο και αντίχριστο περισσότερο και από τον διάβολο!

συνεχεια θα υπάρχει-αφου ένας γιός δεν σταματα να μιλά προς τον Πατέρα του, τον Τρισάγιον Θεό και στον επι γης πατέρα και διδάσκαλο Επίσκοπο του...

λόγος υιού προς τους πατέρες - Επισκόπους του...άξιοι δε οι Νέοι Μητροπολίτες και Επίσκοποι μας,

modern-father.