«Άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων).
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/metallinos_paremvaseis.html
Εις το πρόσωπον του Ιησού Χριστού ο άνθρωπος γίνεται Θεός, με την χάρη του αγιο-Τριαδικού Θεού.
Γίνεται δε ο Θεός άνθρωπος εν τω προσώπω Ιησού, του Μεσσίου Χριστού,για να αναμορφώσει καθολικά την ανθρώπινη ιστορία, ο Θεός αλλάζει σχέση με τον άνθρωπο και από πλάσμα του τον κάνει «σάρκα» του, τον κάνει ο Χ ρ ι σ τ ό ς, τον άνθρωπο σ ώ μ α του.
Στόχος του Χριστού, η νέα πορεία αναδημιουργίας, η νέα σχέση, η νέα πορεία και κατεύθυνση του «Αδάμ» και «τοις εξ Αδάμ» προς τον Θεόν από τον οποίο εξέφυγε και αποστάτησαν, από τον οποίο επαναστάτησε όχι με λόγο σημαντικό αλλά άνευ λόγου ή μάλλον παραλόγως.
Κανείς δεν μπορεί να πει αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να σ α ρ κ ω θ ε ί ο Χριστός…αλλά να χαρεί ή να α-χαρεί (να αντιμετωπίσει άνευ χαράς ή και χωρίς να τον εγγίζει) επί το γεγονός!
Αλλά εμείς τα παιδιά του που τελικώς και άνευ αντιλογίας ε σ α ρ κ ώ θ η για να μας θεοποιήσει!
Το κηρύσσει μοναδικά θαυμασίως ο μέγας των Αλεξανδρέων επίσκοπος και προστάτης, ο άγιος Αθανάσιος : «Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» (http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/metallinos_paremvaseis.html)
Το μυστικό της του Κυρίου σαρκώσεως είναι ο άνθρωπος να γευθεί το είδος και το κάλλος για το οποίο επλαστουργήθη.
Ο μέγας των κηρύκων έξαρχος και των θεολόγων νοών υπέρμαχος λέγει απλά και δυναμικά : «Άνθρωπος γαρ εγένετο ο Θεός και Θεός ο άνθρωπος» (Ι. Χρυσόστομος).
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/metallinos_paremvaseis.html
Περιγράφεται η ένωση των δύο φύσεων εν τω Ιησού Χριστώ, δηλαδή ότι Θεός και άνθρωπος πλέον στον Χριστό είναι ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως και αναλλοιώτως ενωμένες οι δύο φύσεις.
Έτσι ενώθηκε Θεός και άνθρωπος στον Ιησού Χριστό. Όπως έγινε η ένωσις θείας και ανθρωπίνης φύσεως εν Χριστώ, έτσι και εμείς σωθήκαμε μοναδικά και ανεπανάληπτα αλλά εμείς δεν μπορούμε να γευθούμε την ένωση αν δεν μετέχουμε στο μυστήριο του Χριστού δηλαδή στο δείπνο της θείας ευχαριστίας.
Εκεί παροικεί και παρεπιδημεί ο Χριστός ως Θεάνθρωπος Σωτήρ, στην θεία ευχαριστία στην οποία μετέχουμε κατά μετοχήν και κατά ευλογητή χάριν που μας χορηγεί ο Κύριος μας.
Στη λογική ενός ηθικιστού ο όρος «θεοποιηθώμεν», που χρησιμοποιούν Πατέρες, όπως ο Μ. Αθανάσιος, είναι σκάνδαλο. Γι’ αυτό μιλούν για «ηθική θέωση». Διότι φοβούνται να δεχθούν ότι με τη θέωση μεταβάλλεται «κατά χάριν» αυτό που ο Τριαδικός Θεός είναι «κατά φύσιν» (άκτιστος, άναρχος, αθάνατος). Τα Χριστούγεννα είναι, γι’αυτό, άμεσα συνδεδεμένα και με τη Σταύρωση και την Ανάσταση, αλλά και την Ανάληψη και την Πεντηκοστή. Ο Χριστός-Θεάνθρωπος χαράζει το δρόμο, που καλείται να βαδίσει κάθε σωζόμενος άνθρωπος, ενούμενος μαζί Του. Ο Ευαγγελισμός και τα Χριστούγεννα οδηγούν στην Πεντηκοστή,, το γεγονός της θεώσεως του ανθρώπου εν Χριστώ, μέσα δηλαδή στο σώμα του Χριστού. Αν τα Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Θεού ως ανθρώπου, η Πεντηκοστή είναι η τελείωση του ανθρώπου ως Θεού κατά χάριν. Με το βάπτισμά μας μετέχουμε στη σάρκωση, το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, ζούμε και μεις τα «Χριστούγεννά μας», την ανά-πλασή μας. Οι Άγιοι δε, που φθάνουν στην ένωση με το Χριστό, τη θέωση, μετέχουν στην Πεντηκοστή και φθάνουν έτσι στη τελείωση και ολοκλήρωση του αναγεννημένου εν Χριστώ ανθρώπου. Αυτό σημαίνει εκκλησιαστικά πραγμάτωση του ανθρώπου, εκπλήρωση δηλαδή του σκοπού της υπάρξεώς του.
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/metallinos_paremvaseis.html
εδώ ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, μας λέγει ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι απλή ανάμνηση αλλά είναι προσωπικό γεγονός, δεν αφορά απλά την ιστορία του κόσμου, αλλά και την προσωπική ιστορία του καθενός μας. Για να γευθώ τις δωρεές της θείας του Χριστού Γεννήσεως μέτοχος οφείλω να γίνω στις δωρεές της Πεντηκοστής, στο μήκος και πλάτος του Τιμίου Σταυρού, στην παγκοσμιότητα και οικουμενικότητα του Αναστασίμου μηνύματος και να βιώσω (ανα)«γεννητικώς» την πλησμονή του θείου Πνεύματος στην Πεντηκοστή, να (ανα)«γεννηθώ» σταυρώνοντας το «Εγώ» μου και να στραφώ στον πλούτο του «Εσύ», να ανακαλύψω την χαρά μου στον Χριστό μου και στον αδελφό μου.
Για να ανα-γεννηθώ αναστασίμως μπολιάζοντας το σώμα μου στο Σαρκωμένο και Θεοποιημένο Σώμα του Χριστού, τότε μόνο θα κάνω Χριστούγεννα με τον Χριστό, Χριστούγεννα πραγματικά και όχι «λαμπιονικά» και «φωτιστικά» (με κινέζικα –χωρίς ρατσιστική διάθεση, αλλά με την μομφή ότι χριστιανός δεν ζει από εκείνα τα φωτάκια ούτε έλλην, ούτε ευρωπαίος ούτε κανείς της δύσεως οικήτωρ) αλλά Χριστοπρεπή και Χριστοειδή και Χριστοκεντρικά αν δεν είναι είναι ως εκ περισσού τονισμένα, αλλά για να μας δώσουν προσανατολισμό μακρυά από καθετί που δεν στολίζει με την παρουσία του τον Χριστό και το δένδρο της καρδιάς μας.
Εύχομαι καρδίαις και χείλεσιν να ψαύσωμεν και να προσκομίσωμεν και να προσκηνύσωμεν τα μύρα των χοϊκών καρδιών μας και τα ανθώδη χείλη μας, στην φάτνην και στο σπήλαιον του ταπεινού Θεού μας.
modern father
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/metallinos_paremvaseis.html
Εις το πρόσωπον του Ιησού Χριστού ο άνθρωπος γίνεται Θεός, με την χάρη του αγιο-Τριαδικού Θεού.
Γίνεται δε ο Θεός άνθρωπος εν τω προσώπω Ιησού, του Μεσσίου Χριστού,για να αναμορφώσει καθολικά την ανθρώπινη ιστορία, ο Θεός αλλάζει σχέση με τον άνθρωπο και από πλάσμα του τον κάνει «σάρκα» του, τον κάνει ο Χ ρ ι σ τ ό ς, τον άνθρωπο σ ώ μ α του.
Στόχος του Χριστού, η νέα πορεία αναδημιουργίας, η νέα σχέση, η νέα πορεία και κατεύθυνση του «Αδάμ» και «τοις εξ Αδάμ» προς τον Θεόν από τον οποίο εξέφυγε και αποστάτησαν, από τον οποίο επαναστάτησε όχι με λόγο σημαντικό αλλά άνευ λόγου ή μάλλον παραλόγως.
Κανείς δεν μπορεί να πει αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να σ α ρ κ ω θ ε ί ο Χριστός…αλλά να χαρεί ή να α-χαρεί (να αντιμετωπίσει άνευ χαράς ή και χωρίς να τον εγγίζει) επί το γεγονός!
Αλλά εμείς τα παιδιά του που τελικώς και άνευ αντιλογίας ε σ α ρ κ ώ θ η για να μας θεοποιήσει!
Το κηρύσσει μοναδικά θαυμασίως ο μέγας των Αλεξανδρέων επίσκοπος και προστάτης, ο άγιος Αθανάσιος : «Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» (http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/metallinos_paremvaseis.html)
Το μυστικό της του Κυρίου σαρκώσεως είναι ο άνθρωπος να γευθεί το είδος και το κάλλος για το οποίο επλαστουργήθη.
Ο μέγας των κηρύκων έξαρχος και των θεολόγων νοών υπέρμαχος λέγει απλά και δυναμικά : «Άνθρωπος γαρ εγένετο ο Θεός και Θεός ο άνθρωπος» (Ι. Χρυσόστομος).
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/metallinos_paremvaseis.html
Περιγράφεται η ένωση των δύο φύσεων εν τω Ιησού Χριστώ, δηλαδή ότι Θεός και άνθρωπος πλέον στον Χριστό είναι ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως και αναλλοιώτως ενωμένες οι δύο φύσεις.
Έτσι ενώθηκε Θεός και άνθρωπος στον Ιησού Χριστό. Όπως έγινε η ένωσις θείας και ανθρωπίνης φύσεως εν Χριστώ, έτσι και εμείς σωθήκαμε μοναδικά και ανεπανάληπτα αλλά εμείς δεν μπορούμε να γευθούμε την ένωση αν δεν μετέχουμε στο μυστήριο του Χριστού δηλαδή στο δείπνο της θείας ευχαριστίας.
Εκεί παροικεί και παρεπιδημεί ο Χριστός ως Θεάνθρωπος Σωτήρ, στην θεία ευχαριστία στην οποία μετέχουμε κατά μετοχήν και κατά ευλογητή χάριν που μας χορηγεί ο Κύριος μας.
Στη λογική ενός ηθικιστού ο όρος «θεοποιηθώμεν», που χρησιμοποιούν Πατέρες, όπως ο Μ. Αθανάσιος, είναι σκάνδαλο. Γι’ αυτό μιλούν για «ηθική θέωση». Διότι φοβούνται να δεχθούν ότι με τη θέωση μεταβάλλεται «κατά χάριν» αυτό που ο Τριαδικός Θεός είναι «κατά φύσιν» (άκτιστος, άναρχος, αθάνατος). Τα Χριστούγεννα είναι, γι’αυτό, άμεσα συνδεδεμένα και με τη Σταύρωση και την Ανάσταση, αλλά και την Ανάληψη και την Πεντηκοστή. Ο Χριστός-Θεάνθρωπος χαράζει το δρόμο, που καλείται να βαδίσει κάθε σωζόμενος άνθρωπος, ενούμενος μαζί Του. Ο Ευαγγελισμός και τα Χριστούγεννα οδηγούν στην Πεντηκοστή,, το γεγονός της θεώσεως του ανθρώπου εν Χριστώ, μέσα δηλαδή στο σώμα του Χριστού. Αν τα Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Θεού ως ανθρώπου, η Πεντηκοστή είναι η τελείωση του ανθρώπου ως Θεού κατά χάριν. Με το βάπτισμά μας μετέχουμε στη σάρκωση, το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, ζούμε και μεις τα «Χριστούγεννά μας», την ανά-πλασή μας. Οι Άγιοι δε, που φθάνουν στην ένωση με το Χριστό, τη θέωση, μετέχουν στην Πεντηκοστή και φθάνουν έτσι στη τελείωση και ολοκλήρωση του αναγεννημένου εν Χριστώ ανθρώπου. Αυτό σημαίνει εκκλησιαστικά πραγμάτωση του ανθρώπου, εκπλήρωση δηλαδή του σκοπού της υπάρξεώς του.
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/metallinos_paremvaseis.html
εδώ ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, μας λέγει ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι απλή ανάμνηση αλλά είναι προσωπικό γεγονός, δεν αφορά απλά την ιστορία του κόσμου, αλλά και την προσωπική ιστορία του καθενός μας. Για να γευθώ τις δωρεές της θείας του Χριστού Γεννήσεως μέτοχος οφείλω να γίνω στις δωρεές της Πεντηκοστής, στο μήκος και πλάτος του Τιμίου Σταυρού, στην παγκοσμιότητα και οικουμενικότητα του Αναστασίμου μηνύματος και να βιώσω (ανα)«γεννητικώς» την πλησμονή του θείου Πνεύματος στην Πεντηκοστή, να (ανα)«γεννηθώ» σταυρώνοντας το «Εγώ» μου και να στραφώ στον πλούτο του «Εσύ», να ανακαλύψω την χαρά μου στον Χριστό μου και στον αδελφό μου.
Για να ανα-γεννηθώ αναστασίμως μπολιάζοντας το σώμα μου στο Σαρκωμένο και Θεοποιημένο Σώμα του Χριστού, τότε μόνο θα κάνω Χριστούγεννα με τον Χριστό, Χριστούγεννα πραγματικά και όχι «λαμπιονικά» και «φωτιστικά» (με κινέζικα –χωρίς ρατσιστική διάθεση, αλλά με την μομφή ότι χριστιανός δεν ζει από εκείνα τα φωτάκια ούτε έλλην, ούτε ευρωπαίος ούτε κανείς της δύσεως οικήτωρ) αλλά Χριστοπρεπή και Χριστοειδή και Χριστοκεντρικά αν δεν είναι είναι ως εκ περισσού τονισμένα, αλλά για να μας δώσουν προσανατολισμό μακρυά από καθετί που δεν στολίζει με την παρουσία του τον Χριστό και το δένδρο της καρδιάς μας.
Εύχομαι καρδίαις και χείλεσιν να ψαύσωμεν και να προσκομίσωμεν και να προσκηνύσωμεν τα μύρα των χοϊκών καρδιών μας και τα ανθώδη χείλη μας, στην φάτνην και στο σπήλαιον του ταπεινού Θεού μας.
modern father
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου