«Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, και ενανθρωπίσαντα.»
Αναφωνούμε όλοι αδελφοί μου στο σύμβολο της πίστεως : ότι ακράδαντη και αταλάντευτη είναι η πίστη μας στον Ιησού Χριστό που για εμάς τους ανθρώπους και για την δική μας σωτηρία κατέβηκε από τον ουρανό και σαρκώθηκε πραγματικά από το άγιο Πνεύμα και την Παρθένο Μαρία και ενανθρώπησε!
Αυτή είναι πίστη μας…εδώ μέσα στο ναό όλοι έχουμε αυτή την βεβαιότητα ότι ο Χριστός είναι ο σαρκωμένος σωτήρας και λυτρωτής του ανθρώπου!
Σκοπός της σαρκώσεως του Υιού του Θεού είναι:
1. Η κοινωνία και ειρήνη στη σχέση Θεού και ανθρώπου (την είχε διαταράξει αυτή τη σχέση ο άνθρωπος)!
2. και η προσωπική σωτηρία του καθενός ανθρώπου.
Η σχέση είχε διαταραχθεί ανεπανόρθωτα από την εγωιστική απαξίωση του Θεού και του λόγου του στα μάτια των ανθρώπων, ο άνθρωπος είχε απορρίψει την θεϊκή προστασία και θεϊκή κυριαρχία…αλλά ο Θεός δεν εκδικείται τον άνθρωπο…του στέλνει τον Υιό του όμοιο με τον άνθρωπο, σε όλα εκτός από την αμαρτία και έτσι δια της σαρκώσεως του θείου Λόγου, ο άνθρωπος βρίσκει την θεϊκή αγκαλιά ανοιχτή και ένα λιμάνι απάνεμο για να προσαράξει το πλοίο της καρδιάς του!
Ο Χριστός είναι ο πλοιοκτήτης εκείνος που δεν άφησε το πλοίο να ναυαγήσει με προσωπική θυσία και μετοχή στην τραγικότητα της ανθρώπινης υπάρξεως…δεν βλέπει ως θεατής τον πόνο του καθενός μας, δεν βλέπει ως θεατής τα καθημερινά προβλήματα μας, δεν βλέπει ως θεατής τις δύσκολες ατραπούς – δρόμους της επίγειας πορείας μας, αλλά έγινε ένας από εμάς χωρίς να αφήσει ούτε στιγμή την υπεροχή της Θεότητος του να φανεί στην επίγεια ιστορικά αποδεδειγμένη και σημαντικά ταυτισμένη με κάθε άνθρωπο πορεία του… γεννήθηκε εξωτερικά όπως όλοι μας ενώ ο τρόπος της συλλήψεως του είναι και παραμένει άφραστος, είναι και παραμένει μυστήριο το πώς έγινε ακριβώς άνθρωπος ενώ ξέρουμε ποίος είναι ο πρωταγωνιστής της εισόδου του στην ιστορία, είναι το Πνεύμα το άγιο που επέρχεται στην Θεοτόκο και γεννά τον Σωτήρα όλων μας των αμαρτωλών παιδιών του.
Γεννήθηκε με ταπεινό και αφανή τρόπο κενώνοντας – αδειάζοντας της θεότητος τον πλούτο και διάλεξε ένα φτωχό σπήλαιο να γίνει το μυστήριο ιστορική πραγματικότητα.
Δεν διάλεξε πλούσιο διάκοσμο και πολυτελή ενδύματα, ούτε ένα μέγαρο ζεστό εξωτερικά αλλά άδειο πνευματικά και πραγματικά, δεν διάλεξε γονέα επιφανή αλλά ευσεβή, την Θεοτόκο, η φάτνη είναι το ευτελέστερο μέρος που μπορούσε να τον υποδεχθεί και Εκείνος, ο μέγας άγγελος της βουλής του Θεού, δηλαδή ο αγγελιοφόρος της εν Χριστώ σωτηρίας, μεταφέρει του Θεού την θέληση να γίνει άνθρωπος ο Υιός του Θεού, ο μονογενής, ο ένας και μοναδικός. Διότι για τον Θεό ο άνθρωπος είναι ένα και μοναδικό δημιούργημα της πλάσεως του κόσμου και για να σωθεί έπρεπε θυσία αινέσεως και δοξολογήσεως του Θεϊκού μεγαλείου, έπρεπε να ξεπεράσει σε απλότητα και ταπείνωση κάθε άνθρωπο πάνω στη γη.
Ο Θεός Πατέρας το τολμά και ο Υιός του είναι πολύ και μοναδικά ταπεινωμένος, αφού σπήλαιο και όχι σπίτι τον υποδέχθηκε, βοσκοί και όχι βασιλείς τον αντίκρισαν πρώτα, ζώα και όχι ξύλα στην εστία τον ζέσταναν με φυσικό τρόπο, με τα γνώτα τους, η μητέρα του γέννησε τον γενήτορα και δημιουργό των απάντων μέσα στο βρώμικο περιβάλλον ενός σταύλου αλλά τίποτα δεν ήταν ικανό να εμποδίσει τον σκοπό του Θεού να κάνει ένα ταξείδι από τον ουρανό στη γη και να κάνει την γη ουράνιο διάκοσμο, να την στολίσει με τον Χριστό μας.
Ο Χριστός γεννήθηκε μόνον τότε??? ή γεννάται και σήμερα??? ή γεννάται πάντοτε και που γεννάται είναι το ερώτημα???
Γεννήθηκε και σαρκώθηκε ιστορικά, έγινε άνθρωπος τότε που η ιστορία κόπηκε στα δύο και έγινε ένας παράγοντας που κρίνει και παρατηρεί την ανθρώπινη ιστορική πραγματικότητα, αλλά ξαναγεννιέται πάντοτε σε καρδιές πιο ευτελείς από τον σταύλο, πιο βρώμικες από την φάτνη, πιο ζωώδεις από τα ζωάκια εκείνα που ήταν μπροστά στη γέννηση του προσκυνώντας τον ως Βασιλέα και Ιερέα της Κτίσεως όλης και ποια είναι αυτά τα υπαρκτά του θεού σημεία που γεννάται?…είναι οι καρδιές μας!
Η προσωπική σωτηρία είναι ο δεύτερος σκοπός της σαρκώσεως του Θείου Λόγου, ο Ιησούς Χριστός, είναι ο τέλειος θεός του ουρανού που κατέβηκε στη γη για να θεώσει αυτό που προσέλαβε, να θεώσει, να αγιάσει την ανθρώπινη φύση δια της ενώσεως της με την θεία φύση, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Αλλά μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος μόνον με την σάρκωση του Θεού? Ναι, αυτό είναι αντικειμενικό γεγονός η σωτηρία του ανθρώπου, που γίνεται προσωπική δυνατότητα μόνον τότε που ο άνθρωπος θα θυσιάζει την ύλη μπροστά στο πνεύμα, δηλαδή θα δίνει τα υπάρχοντα του για να έχει θησαυρό στον ουρανό. Αυτό δε σημαίνει ότι έχω δύο ιμάτια παραχωρώ το ένα, έχω πολλή ηρεμία πνευματική την δίνω και στους άλλους, η ειρήνη πλημμυρίζει την καρδιά μου και ξεχειλίζει στην διάθεση μου προς τους άλλους, αλλά και ένα πιάτο φαγητό σε όποιον δεν το έχει, ένα χρηματικό ποσό σε όποιον το χρειάζεται και με απλά λόγια να βάζουμε πάντα τον άλλον ως πρώτη προτεραιότητα στη ζωή μας!
Σήμερα μπορεί μόνον όποιος ζει την ζωή του Χριστού να ισχυρισθεί ότι όντως ο Χριστός έγινε άνθρωπος και όλοι οι άλλοι να περιορισθούμε σε γλυκά και διασκεδάσεις, φαγητά και ποτά που κάνουν τα Χριστούγεννα μια καταναλωτική φιέστα και ένα υπερκαταναλωτικό γεγονός που μόνον τον Χριστό δεν θυμίζουν και μόνον σε χριστιανούς δεν απευθύνονται! Ένας χριστιανός δηλαδή μπορεί να ζει Χριστούγεννα εορταστικά και οικογενειακά αλλά να έχει την συμπεριφορά ενός α-θέου ή ενός που δεν πιστεύει στο Χριστό? Δυστυχώς πολλοί από εμάς ζούμε αθεϊστικώς και κοσμικώς τις άγιες αυτές ημέρες και αφήνουμε τους εαυτούς μας να μην εγγίσουν τον γεννηθέντα Λόγο του Θεού!
Εύχομαι, αδελφοί μου, όλοι μας να προσκομίσουμε στον Χριστό καθαρισμένους τους σταύλους των καρδιών μας και να γευθούμε την σάρκωση του ως γεγονός και μυστήριο που ανήκει και υπάρχει στην Εκκλησία!
Χριστούγεννα άγια σημαίνουν μετοχή στην ευχαριστιακή τράπεζα, δηλαδή θεία κοινωνία του Σώματος και του Αίματος εκείνου, που πήρε ο Χριστός και το θέωσε και το επέστρεψε τεθεωμένο σε εμάς, ζωοποιημένο για να φροντίζει να γινόμαστε και εμείς Χριστού του Γεννηθέντος εν Βηθλεέμ κοινωνοί, σύσσωμοι και σύναιμοι έχοντας εμπειρία της αληθούς σαρκώσεως του Λόγου του Θεού. Αμήν.
modern father
Αναφωνούμε όλοι αδελφοί μου στο σύμβολο της πίστεως : ότι ακράδαντη και αταλάντευτη είναι η πίστη μας στον Ιησού Χριστό που για εμάς τους ανθρώπους και για την δική μας σωτηρία κατέβηκε από τον ουρανό και σαρκώθηκε πραγματικά από το άγιο Πνεύμα και την Παρθένο Μαρία και ενανθρώπησε!
Αυτή είναι πίστη μας…εδώ μέσα στο ναό όλοι έχουμε αυτή την βεβαιότητα ότι ο Χριστός είναι ο σαρκωμένος σωτήρας και λυτρωτής του ανθρώπου!
Σκοπός της σαρκώσεως του Υιού του Θεού είναι:
1. Η κοινωνία και ειρήνη στη σχέση Θεού και ανθρώπου (την είχε διαταράξει αυτή τη σχέση ο άνθρωπος)!
2. και η προσωπική σωτηρία του καθενός ανθρώπου.
Η σχέση είχε διαταραχθεί ανεπανόρθωτα από την εγωιστική απαξίωση του Θεού και του λόγου του στα μάτια των ανθρώπων, ο άνθρωπος είχε απορρίψει την θεϊκή προστασία και θεϊκή κυριαρχία…αλλά ο Θεός δεν εκδικείται τον άνθρωπο…του στέλνει τον Υιό του όμοιο με τον άνθρωπο, σε όλα εκτός από την αμαρτία και έτσι δια της σαρκώσεως του θείου Λόγου, ο άνθρωπος βρίσκει την θεϊκή αγκαλιά ανοιχτή και ένα λιμάνι απάνεμο για να προσαράξει το πλοίο της καρδιάς του!
Ο Χριστός είναι ο πλοιοκτήτης εκείνος που δεν άφησε το πλοίο να ναυαγήσει με προσωπική θυσία και μετοχή στην τραγικότητα της ανθρώπινης υπάρξεως…δεν βλέπει ως θεατής τον πόνο του καθενός μας, δεν βλέπει ως θεατής τα καθημερινά προβλήματα μας, δεν βλέπει ως θεατής τις δύσκολες ατραπούς – δρόμους της επίγειας πορείας μας, αλλά έγινε ένας από εμάς χωρίς να αφήσει ούτε στιγμή την υπεροχή της Θεότητος του να φανεί στην επίγεια ιστορικά αποδεδειγμένη και σημαντικά ταυτισμένη με κάθε άνθρωπο πορεία του… γεννήθηκε εξωτερικά όπως όλοι μας ενώ ο τρόπος της συλλήψεως του είναι και παραμένει άφραστος, είναι και παραμένει μυστήριο το πώς έγινε ακριβώς άνθρωπος ενώ ξέρουμε ποίος είναι ο πρωταγωνιστής της εισόδου του στην ιστορία, είναι το Πνεύμα το άγιο που επέρχεται στην Θεοτόκο και γεννά τον Σωτήρα όλων μας των αμαρτωλών παιδιών του.
Γεννήθηκε με ταπεινό και αφανή τρόπο κενώνοντας – αδειάζοντας της θεότητος τον πλούτο και διάλεξε ένα φτωχό σπήλαιο να γίνει το μυστήριο ιστορική πραγματικότητα.
Δεν διάλεξε πλούσιο διάκοσμο και πολυτελή ενδύματα, ούτε ένα μέγαρο ζεστό εξωτερικά αλλά άδειο πνευματικά και πραγματικά, δεν διάλεξε γονέα επιφανή αλλά ευσεβή, την Θεοτόκο, η φάτνη είναι το ευτελέστερο μέρος που μπορούσε να τον υποδεχθεί και Εκείνος, ο μέγας άγγελος της βουλής του Θεού, δηλαδή ο αγγελιοφόρος της εν Χριστώ σωτηρίας, μεταφέρει του Θεού την θέληση να γίνει άνθρωπος ο Υιός του Θεού, ο μονογενής, ο ένας και μοναδικός. Διότι για τον Θεό ο άνθρωπος είναι ένα και μοναδικό δημιούργημα της πλάσεως του κόσμου και για να σωθεί έπρεπε θυσία αινέσεως και δοξολογήσεως του Θεϊκού μεγαλείου, έπρεπε να ξεπεράσει σε απλότητα και ταπείνωση κάθε άνθρωπο πάνω στη γη.
Ο Θεός Πατέρας το τολμά και ο Υιός του είναι πολύ και μοναδικά ταπεινωμένος, αφού σπήλαιο και όχι σπίτι τον υποδέχθηκε, βοσκοί και όχι βασιλείς τον αντίκρισαν πρώτα, ζώα και όχι ξύλα στην εστία τον ζέσταναν με φυσικό τρόπο, με τα γνώτα τους, η μητέρα του γέννησε τον γενήτορα και δημιουργό των απάντων μέσα στο βρώμικο περιβάλλον ενός σταύλου αλλά τίποτα δεν ήταν ικανό να εμποδίσει τον σκοπό του Θεού να κάνει ένα ταξείδι από τον ουρανό στη γη και να κάνει την γη ουράνιο διάκοσμο, να την στολίσει με τον Χριστό μας.
Ο Χριστός γεννήθηκε μόνον τότε??? ή γεννάται και σήμερα??? ή γεννάται πάντοτε και που γεννάται είναι το ερώτημα???
Γεννήθηκε και σαρκώθηκε ιστορικά, έγινε άνθρωπος τότε που η ιστορία κόπηκε στα δύο και έγινε ένας παράγοντας που κρίνει και παρατηρεί την ανθρώπινη ιστορική πραγματικότητα, αλλά ξαναγεννιέται πάντοτε σε καρδιές πιο ευτελείς από τον σταύλο, πιο βρώμικες από την φάτνη, πιο ζωώδεις από τα ζωάκια εκείνα που ήταν μπροστά στη γέννηση του προσκυνώντας τον ως Βασιλέα και Ιερέα της Κτίσεως όλης και ποια είναι αυτά τα υπαρκτά του θεού σημεία που γεννάται?…είναι οι καρδιές μας!
Η προσωπική σωτηρία είναι ο δεύτερος σκοπός της σαρκώσεως του Θείου Λόγου, ο Ιησούς Χριστός, είναι ο τέλειος θεός του ουρανού που κατέβηκε στη γη για να θεώσει αυτό που προσέλαβε, να θεώσει, να αγιάσει την ανθρώπινη φύση δια της ενώσεως της με την θεία φύση, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Αλλά μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος μόνον με την σάρκωση του Θεού? Ναι, αυτό είναι αντικειμενικό γεγονός η σωτηρία του ανθρώπου, που γίνεται προσωπική δυνατότητα μόνον τότε που ο άνθρωπος θα θυσιάζει την ύλη μπροστά στο πνεύμα, δηλαδή θα δίνει τα υπάρχοντα του για να έχει θησαυρό στον ουρανό. Αυτό δε σημαίνει ότι έχω δύο ιμάτια παραχωρώ το ένα, έχω πολλή ηρεμία πνευματική την δίνω και στους άλλους, η ειρήνη πλημμυρίζει την καρδιά μου και ξεχειλίζει στην διάθεση μου προς τους άλλους, αλλά και ένα πιάτο φαγητό σε όποιον δεν το έχει, ένα χρηματικό ποσό σε όποιον το χρειάζεται και με απλά λόγια να βάζουμε πάντα τον άλλον ως πρώτη προτεραιότητα στη ζωή μας!
Σήμερα μπορεί μόνον όποιος ζει την ζωή του Χριστού να ισχυρισθεί ότι όντως ο Χριστός έγινε άνθρωπος και όλοι οι άλλοι να περιορισθούμε σε γλυκά και διασκεδάσεις, φαγητά και ποτά που κάνουν τα Χριστούγεννα μια καταναλωτική φιέστα και ένα υπερκαταναλωτικό γεγονός που μόνον τον Χριστό δεν θυμίζουν και μόνον σε χριστιανούς δεν απευθύνονται! Ένας χριστιανός δηλαδή μπορεί να ζει Χριστούγεννα εορταστικά και οικογενειακά αλλά να έχει την συμπεριφορά ενός α-θέου ή ενός που δεν πιστεύει στο Χριστό? Δυστυχώς πολλοί από εμάς ζούμε αθεϊστικώς και κοσμικώς τις άγιες αυτές ημέρες και αφήνουμε τους εαυτούς μας να μην εγγίσουν τον γεννηθέντα Λόγο του Θεού!
Εύχομαι, αδελφοί μου, όλοι μας να προσκομίσουμε στον Χριστό καθαρισμένους τους σταύλους των καρδιών μας και να γευθούμε την σάρκωση του ως γεγονός και μυστήριο που ανήκει και υπάρχει στην Εκκλησία!
Χριστούγεννα άγια σημαίνουν μετοχή στην ευχαριστιακή τράπεζα, δηλαδή θεία κοινωνία του Σώματος και του Αίματος εκείνου, που πήρε ο Χριστός και το θέωσε και το επέστρεψε τεθεωμένο σε εμάς, ζωοποιημένο για να φροντίζει να γινόμαστε και εμείς Χριστού του Γεννηθέντος εν Βηθλεέμ κοινωνοί, σύσσωμοι και σύναιμοι έχοντας εμπειρία της αληθούς σαρκώσεως του Λόγου του Θεού. Αμήν.
modern father
3 σχόλια:
Με την ευκαιρία των Αγίων Εορτών του Δωδεκαημέρου, εύχομαι εγκαρδίως το Φως που πηγάζει από το Άγιο Σπήλαιο της Βηθλεέμ να θερμαίνει πάντοτε τις ψυχές και να φωτίζει το δρόμο της ζωής μας, έτσι ώστε να πορευόμαστε την οδό του καθήκοντος και της αρετής, που οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά του Κυρίου και Σωτήρα μας εν σαρκί φανερωθέντος Ιησού Χριστού.
Με την εν Χριστώ αγάπη
http://kenton.harrowobserver.co.uk/2009/12/new-greek-church---first-in-uk.html
ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ευχαριστούμε δια τις ένθερμες ευχές σας...το γεγονός της θείας Σαρκώσεως ξεπερνά τα ανθρωπινα όρια και μας ταξειδεύει σε κόσμους άκοσμους και πολιτισμούς απολίτιστους αφού ο Χριστός έγινε άνθρωπος ενώ ηταν ο εν υπεροχή Ων...ο Θεός του Σύμπαντος κόσμου πλέον κοσμεί την ανθρωπότητα ως ένας εξ αυτού του ανθρωπίνου πλήθους...ίνα σώσει και θεώσει το πρόσλημα της σαρκός και να οδηγήσει όλους εμάς προς προσκύνησιν Του!
ετη πολλά και σε εσάς αδελφέ και συλλειτουργέ πάτερ Αναστάσιε και σε Εσάς "περαστικέ" αδελφέ κύριε Σπυρίδωνα να φέρνει ο Χριστός την ειρήνη του στις καρδιές μας!
Δημοσίευση σχολίου