Μέσα σε αυτά τα πλαίσια συνδέεται ορθόδοξα και εκκλησιαστικά η ησυχία με την ιεραποστολή. Μια ιεραποστολή που δεν έχει μέσα της το στοιχείο της ησυχίας, και η οποία ησυχία εκφράζεται με όλα τα πνευματικά χαρίσματα, της ταπεινώσεως, της μετανοίας, της ειρήνης, του σεβασμού των κανονικών εκκλησιαστικών θεσμών, δεν είναι γνήσια. Και σε αυτήν την περίπτωση θα ισχύση ο λόγος του Χριστού για τους κακούς εργάτες.
http://www.oodegr.com/oode/ierapostoli/genika/isixia_ierapost_1.htm
Ησυχία και ιεραποστολή, συνδέονται?
Αυτή η κατάσταση που δρα απλά, ταπεινά και αθόρυβα η πνευματική ησυχία εντός μας μπορεί να συνυπάρχει σε άνθρωπο που κινείται εν Πνεύματι αγίω ιεραποστολικώς εν τω κόσμω? Μπορείς να αποζητάς την ησυχία και να κηρύσσεις ταυτόχρονα και να πραγματώνεις εν τη πράξει το γεγονός της εν Χριστώ σωτηρίας με την ζωή σου?
Εδώ ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, λέγει ξεκάθαρα ότι ο άνθρωπος της χριστιανικής δράσεως εν τω κόσμω για να είναι μεθοδικός εργάτης του ευαγγελικού λόγου στους αδελφούς του είναι και παραμένει μέτοχος της ησυχίου πορείας του ευαγγελικού επαγγέλματος (επαγγελλόμενος την ησυχία της σωτηρίου εν Χριστώ αδολεσχίας)!
Χαρά και χάρη, ησυχία και δράση, προβολή κήρυκος και αφάνεια εργάτου είναι αρρήκτως συνδεδεμένα, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι έχει σκοπό να κηρύσσει ησυχίως και να ησυχάζει κηρύσσων το κήρυγμα και την ησυχία της Βασιλείας του Θεού.
Καρδιά που αγαπά Χριστό ησυχάζει εντός της και κηρύσσει με κάθε τρόπο δια λόγου, δι’ έργων και δια προσευχής.
Αυτό δε το τελευταίο είναι πρώτιστο και κύριο έργο των μοναχών και ευλογημένων πιστών χριστιανών που δεν μπορούν απλώς με έργα και λόγια να οικοδομήσουν, όσο δια της προσευχητικής τους διαθέσεως!
Λόγια τέλος και μόνον στους πρεσβυτέρους και επισκόπους και όχι σε κάθε μοναχό που απολυτοποιεί το χάρισμα της προσευχής και δίκην συνόδου εκφράζεται βαθυστόχαστα και απερίσκεπτα ομηροποιώντας τις συνειδήσεις πολλές φορές αφελών και πιστών αδελφών μας!
Ο Χριστός και οι κληρικοί του , απόστολοι του, κηρύσσουν χαρά και χάρη και όχι προφητικές αλχημείες και γεροντικές παραπληξίες που οδηγούν πολλές φορές μακρυά από την εκκλησία του Χριστού σε σχήματα προτεσταντικής έμπνευσης αφού κάθε χάρισμα εκτός συνάξεως πιστών μπορεί να είναι υπερβολή και ανάγκη, προσβολή της λογικής, έμμεση προδοσία της ενότητος του θείου σώματος του Χριστού!
Κανένας μοναχός ή κληρικός δεν στρέφεται κατά της εκκλησίας, αφού πληγώνει και πονά το ίδιο του το σώμα!
Modern father
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου