Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

τεσσαρακοντα και τρία έτη μετά τη μαύρη επιβολή

Σήμερα πάνε 43 χρόνια από εκείνο το μαύρο πρωινό! Τα στίγματα που άφησε η χούντα των συνταγματαρχών έμειναν ανεξίτηλα στις μνήμες εκείνης της γενιάς. Αυτό όμως που πρέπει να μείνει, είναι πως ποτέ μας δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας. Η ελευθερία λόγου και σκέψης είναι υπέρτατο αγαθό το οποίο ποτέ δεν το διαπραγματευόμαστε. Ας θυμηθούμε και ας διαβάσουμε λοιπόν για εκείνη την ημέρα, ώστε να μπορέσουμε να αποφύγουμε παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.

http://www.slap.gr/epikairotita/21-apriliou-1967-43-xronia-xounta-sintagmatarxon/

Ελευθερία είναι (και) η νικοποιός δύναμη που έπρεπε να πνέει στο εκκλησιαστικο γεγονός και σ’ αυτούς, που περι αυτού περιέχονται και περιέρχονται!
Δηλαδή η ζωή τους στηρίζεται πάνω στο Χριστό και η καθημερινότητα τους πορεύεται γύρω απο τον Χριστό! Αλλά μάλλον ο Χριστός φαλκιδεύεται εντός μας και πορεύεται εκτός μας, για να μην αλλοιωθεί (και) Εκείνος απο το αλλοτροιωμένο μας ύφος και το σπασμωδικά κινούμενου (προς εμάς και τους άλλους) και κοινοποιούμενο (ως ανακοίνωση του βίου μας) ήθος μας.
Έκανα το λάθος να πως σε έναν «ανώτερο», όπως νόμιζε, (κληρικό), ότι όλοι είμαστε ελεύθεροι να διατυπώνουμε την γνώμη μας και να λέμε ότι έχει η καρδιά μας , (η διαφωνία μας ήταν σε άλλο επίπεδο θεολογικό-φιλοσοφικό επίπεδο) και εκείνος με απείλησε με αναφορά!
Δηλαδή ψαλμώδησε ύμνο και υμνώδησε ψαλμωδία στο χουντικό καθεστώς (που μαύρη επέτειο αναθυμαται σήμερον) το οποίο βασιλεύει στο χώρο της θείας Χάριτος (που όχι θεωρητικά, αλλα και πρακτικα-πραγματικά, είναι η εκκλησία μας, ως σύναξη λατρείας Χριστού)...νόμιζε ότι εμείς εδώ, στην εσχάτη των θέσεων του εκκλησιαστικού σώματος κινδυνεύουμε και φοβόμαστε το αφανές και απλούν της θέσεως μας και διακινδυνεύουμε την ελευθερια μας για να διαφυλάξουμε την θέση μας!
Αλλά, φίλοι μου, όσοι ξέρετε τα εκκλησιαστικά πράγματα , θα γνωρίζετε ίσως καλύτερον εμού, τι σημαίνει διάκονος !
Για όσους, όμως δεν ξέρουν, ακούσατε τι σημαίνει : ότι είναι και ο κλητήρας των υπουργείων και οδηγός των υπουργών!
Άρα άγχος και αγωνία, αλλα και υπηρεσία (διότι στην επαρχία δεν παίρνει τίποτα εξτρά, συνήθως , εκτός του μισθού του, πολλές φορές δε πληρώνει και εισητήρια και βενζίνες απο την τσέπη του...) άρα δεν θα αφήσουμε κανέναν να φιμώσει την φωνη μας και να μειώσει χουντικά την διάθεση και πρόθεση μας!
Διατιθέμεθα εις την εκκλησίαν του Χριστού δια την δική του Χάριν και προτιθέμεθα ενώπιον των αδελφών μας ως εκμεταλλεύσιμο είδος, διότι φέρουμε πάνω μας τον Σταυρό του Χριστού, ως σύμβολο θυσίας και περισσής ελευθερίας! θυσίας προσωπικής και όχι του άλλου θυσίας, αλλά και ελευθερίας πάνω απο ανθρώπινα μέτρα και όρια...ελευθερία είναι το άθλημα του Θεϊκού θελήματος να γίνει ενα με το ανθρώπινο για να παράγει και να παράξει θε(ο)ανθρώπινο ήθος Χριστού!
H Ε λ ε υ θ ε ρ ί α, κάθε είδους και μορφής (λόγου, τρόπου, μορφολογικων στοιχειων, εκφρασης πολιτισμικης κληρονομιας κ.λ.π.) ανήκει εις τον Θεόν και μόνον Εκείνος μπορεί να μας την στερήσει!
modern father

4 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Να θυμηθούμε, επίσης, Πάτερ μου και το ιδεολογικό τρίπτυχο της δικτατορίας: "θρησκεία-πατρίδα-οικογένεια"!
Και τις τρεις έννοιες τις εξευτέλισε.
την θρησκεία μετατρέποντάς την σε υπηρέτρια του καθεστώτος
την πατρίδα με την μεγάλη εθνική συμφορά της Κύπρου
την οικογένεια με τον φωτογραφικό νόμο που ίσχυσε για μία ημέρα προκειμένου να πάρει διαζύγιο ο Παπαδόπουλος!

Modern Father είπε...

θρησκεία δεν είναι η ορθόδοξη πίστη, η ορθοδοξία είναι ενας τρόπος υπαρκτικης καταστάσεως και λειτουργίας όταν είμαστε εμεις κοντά στον Χριστό μας και δεν έχει σχέση με θρησκευτικο σύστημα (που είναι η θρησκεία) αλλά με σύναξη πιστών εν Εκκλησάι Χριστού, άρα η Χούντα εκμεταλλευόταν τις εκκλησιαστικες διοικητικες και λοιπές δομες εκκλησιαστικης κινησεως!

Modern Father είπε...

την πατρίδα μάλλον την καπηλεύθηκαν και την γκετοποίησαν, και επρόδοσαν την ηγαπημένη Κύπρο διότι δεν ήθελαν τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον και Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρτίας!

Modern Father είπε...

την οικογένεια αν την αγαπούσαν δεν θα την θεωρούσαν μόνον καταφύγιο σεξισμού αλλά μια πραγματική κοινωνία με το άλλο πρόσωπο, συνάντηση του ανθρώπου με τον Θεό μας εν τω θεσμώ του γάμου άρα μακρυά απο το διαζύγιο που είναι σχάση μιας μέχρι τότε σχέσεως!
συμφωνειτε ή διαφωνείτε!???
περιμένω τα εποικοδομητικα σχόλια Σας!