“οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις.” (Πράξεις των Αποστόλων κεφ. Στ΄, στιχ. 2)
«δεν είναι ορθόν και αρεστόν στον Θεόν, να αφήσωμεν ημείς το κήρυγμα του θείου λόγου και να υπηρετούμεν εις τας τραπέζας του φαγητού.»
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/05.%20Prax.htm
οι απόστολοι μας λέγουν την διαμαρτυρία τους δημόσια και σε σύναξη πιστών, όπως και οι πιστοί εξέφρασαν το παράπονο τους, για την παραμέληση των γυναικών που έχασαν τους συζύγους τους και για τα ορφανά παιδιά τους!
Λέγουν δε το αυτονόητο για τότε αλλά και για σήμερα, οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι, αλλά και οι άλλοι κληρικοί έχουμε επιφορτισθεί με την διακονία του Λόγου του Θεού, του Ιησού Χριστού και του σώματος Του.
Άρα δεν είναι σωστό αλλά ούτε είναι και δική μας δουλειά οτιδήποτε άλλο από το μυστήριο της συνάξεως, από το μυστήριο της θείας ευχαριστίας.
Στην θεία Ευχαριστία ο Θεός μας, μας χαρίζει το αναστημένο Σώμα του και το Ζωοποιό –που ζωογονεί και δίνει ζωή- Αίμα του ως δώρο, για την δική μας σωτηρία!
Οι Απόστολοι αυτό ήθελαν να τονίσουν δεν είναι σωστό να αφήσουμε την επιμέλεια της σωτηρίας των ψυχών και των σωμάτων μας και να ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο που μπορεί να φαίνεται και να είναι σημαντικό αλλά δεν αγγίζει την αιωνιότητα του ανθρώπου!
Ο άνθρωπος φτιάχθηκε για να πορεύεται αιώνια στην αγκαλιά του Θεού, αλλά διαλέγει τον θάνατο…και έτσι το μόνο που έχει σίγουρο στη γη είναι ο Θάνατος, είναι η σχέση του με τον Άδη…που όμως αυτή την σχέση την άλλαξε ο Κύριος μας, με την Ανάσταση Του, ο Χριστός χαρίζει την ζωογόνο παρουσία του σε κάθε άνθρωπο που αφήνει τον Θεό να είναι στην καρδιά του μέσα.
Χάνουμε ανθρώπους από κοντά μας αλλά αν έχουν επιλέξει την πίστη στο Χριστό και την ζωή του Χριστού ακολουθούν δεν χάνονται…αλλά θα δοξαστούν αιώνια στην αποκατάσταση των μελλόντων Αγαθών…εκεί που ο άνθρωπος θα βλέπει τον Θεό κατά πρόσωπον! Αυτό θα είναι ο δοξασμός του, η σχέση του με τον Θεό θα ξεπεράσει κάθε άλλη σχέση και έτσι θα φθάνει σε μια ακατάπαυστη και προοδευτική πορεία εν Θεώ και ενθέου βίου!
Όταν δική μας άνθρωποι ταξειδεύουν το ταξείδι το ανεπίστροφον κανείς δεν μπορεί να ανακαλέσει τα εισητήρια που είναι άνευ επιστροφής αλλά χαίρεται να ξανοίγεται στα πελάγη του Θεού, που έχουν νερό που ξεδιψά κάθε διψασμένο, έχουν νερό που σβήνει κάθε πόνο και έχουν νερό που ιατρεύει κάθε πάθος!
Μακάριοι θα είμαστε και εμείς αν δεν αφήσουμε τον Λόγο του Θεού, που μας απευθύνεται προσωπικά και παρακλητικά, για να ασχοληθούμε με οτιδήποτε…που μπορεί να μας κάνει ανθρώπους σύγχρονους και του καιρού μας αλλά θα έχουμε πάρει διαζύγιο από τον Θεό μας που θέλει αληθινή και ουσιαστική σχέση μαζί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου