Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Δεν Είναι Όλοι Ίδιοι χαιρόμαστε που υπάρχει και αυτός

Τις ήρξατο χειρών αδίκων?

Ποίος μπορεί να μας το πει εγκύρως ποίος είναι ο υπαίτιος μίας κρίσεως που έχει πολύπλευρον έκφασιν και παντοειδές αποτέλεσμα?

Αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι δεν κατανοούμε ότι αναίτιος είναι ο λαός που πληρώνει το πάπλωμα για να σκεπασθούν τα αίσχη των κλεπτών!

Κλέφτες θα συνεχίσουν να μας σηκώνουν το χέρι και να μας κουνάνε το δάχτυλο μεμφόμενοι οποιονδήποτε εκτός του (κλέφτικου) προσωπικού σκοπού τους, θα στοχοποιούν τον πτωχό και θα κατέχουν τον χρυσό, θα διαστρέφουν το αναμενόμενο και θα υποπτεύονται τον αθώο.

Είναι θλιβερό να έχυθη το αίμα αθώων τεσσάρων ανθρώπων, ενώ έπρεπε εκτός του βουλευτηρίου να οδηγηθούν οι βολευτές του εαυτού τους (κατ’ ευφημισμόν και έλληνες και βουλευτές) και των γύρω τους ρουσφετολόγων και ρουσφετο-βολεμένων ανθρώπων και να κρεμασθούν επι του μπαλκονιού της marfin που έχασαν άδικα την ζωή τους οι δούλοι της καπιταλιστικής τραπεζικής συμπράξεως και συντεχνίας που εμπαίζει κάθε έννοια δικαίου και ανάπτυξης.

Ποίος ανέλαβε την ευθύνη στην Ελλάδα του σήμερα? Κανείς? Είναι ορθό παντού και πάντα να ζητούν άλλους θύματα οι βο(υ)λευτές μας και τώρα να ποιούν σιγήν ιχθύος μεγάλου, που καταβροχθίζει ωσεί πυράνχας, παν ότι ευρεθεί πλησίον αυτού.

Τρώγουν και κατατρώγουν κάθε άλλον και συνταιριάζουν μεταξύ τους συνωμοτικά το θέλημα τους να είναι καθαρά συμφεροντολογικό.

Ας πληρώσει ένας τέλος πάντων και ας αφήσουν ακόμη και τις ελεύθερες φωνές του κοινοβουλίου να πάρουν τον λόγο και να εκφράσουν την αγανάκτηση τους για το μπουρδέλο στο οποίο μετέχουν…μην μας φοβίζει η λέξις διότι στον οίκο ανοχής μερικοί φεύγουν χαρούμενοι, ενώ υπο την σκέπη ευρισκόμενοι του Δ.Ν.Τ. κανείς δεν γελά και αστειεύεται, κανείς δεν χαίρεται και ελεύθερα πορεύεται…





4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ π. Ιερόθεε,
Με μεγάλη μου θλίψη και πόνο διάβασα το παραπάνω άρθρο του blog σας.
Θλίψη για τους άδικα χαμένους 4 συνανθρώπους μας, θλίψη για το μικρό αγγελούδι που πέθανε στην κοιλιά της μάνας του, θλίψη για τις οικογένειες που μένουν πίσω, μα μεγαλύτερη ακόμα θλίψη για τα χιλιάδες - αλίμονο - βρέφη τα οποία συνειδητά, μεθοδικά και επιστημονικά σκοτώνουμε εν ψυχρώ καθημερινώς, ή μάλλον για να εκφραστώ σωστά, "διακόπτουμε" την ζωή τους στην κοιλιά της μητέρας τους.
Δυστυχώς η θλίψη μου διπλασιάσθηκε διαβάζοντας το άρθρο σας. Στενοχωρήθηκα, απογοητεύτηκα και για άλλη μια φορά κυριεύθηκα από απόγνωση καθώς ένας λειτουργός του Θεού του ζώντος εκφέρει λόγο ανάρμοστο για χείλη χριστιανού, πόσο μάλλον για χείλη διακόνου του Αγίου Θυσιαστηρίου.
« … και να κρεμασθούν επί του μπαλκονιού της marfin που έχασαν άδικα την ζωή τους οι δούλοι της καπιταλιστικής τραπεζικής συμπράξεως … », δηλαδή στερούμε από τον οποιοδήποτε άνθρωπο το δικαίωμα της μετάνοιας; Ο Χριστός ήρθε στην γη, έπαθε, και αναστήθηκε για να μας χαρίσει το δικαίωμα της μετάνοιας, να μας διδάξει ότι ως πολυεύσπλαχνος Πατέρας μας περιμένει και πάλι στην δική του αγκαλιά, ως γνήσια τέκνα του, και εμείς θα καταδικάσουμε σε θάνατο τους ανθρώπους αυτούς δι’ ων Χριστός απέθανε;
« … να εκφράσουν την αγανάκτηση τους για το μπουρδέλο στο οποίο μετέχουν … μην μας φοβίζει η λέξις διότι στον οίκο ανοχής μερικοί φεύγουν χαρούμενοι, ενώ υπό την σκέπη ευρισκόμενοι του Δ.Ν.Τ. κανείς δεν γελά … » Αν είναι δυνατόν! Καμιά λέξη δεν μας φοβίζει, αλλά δεν αρμόζουν όλες οι λέξεις στα χείλη ανθρώπου που έχει δώσει όρκους μοναχικούς και υπηρετεί το Άγιο Θυσιαστήριο. Δηλαδή θεωρείται πρόοδο και γνήσιο πνευματικό λόγο την αγοραία έκφραση προσωπικών πολιτικών νοημάτων; Με ποια αίσθηση χρέους και ποιο πνευματικό περιεχόμενοι θα ποιμάνετε το ποίμνιό σας; Τι θα πείτε στους νέους, υπέρ των οποίων κόπτεσθε; Ότι όσοι εξέρχονται οίκου ανοχής είναι χαρούμενοι; Εκεί βρίσκεται η χαρά; Αυτή είναι η ευτυχία που αναζητά ο άνθρωπος στην ζωή του; Επικροτείτε την πορνεία, και μάλιστα την επιχρήμασι, η οποία συνιστά ολέθρια αποστασιοποίηση του ανθρώπου από τον Θεό, και ορίζεται από την Αγία Εκκλησία μας ως κώλυμα ιεροσύνης ακόμα και για τον μετανοημένο Χριστιανό; Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου!
Συγχωρέστε με για την αυστηρή κριτική, και για το ύφος που χρησιμοποιώ. Δρυμής ο χειμών, αλλά γλυκής ο παράδεισος.

Χριστός Ανέστη

Modern Father είπε...

αγαπητε ...,
ευχαριστω που θλίβεσθε όταν με διαβάζετε!
πρέπει να κατανοήσετε ότι εδω μέσα δεν είναι ναός του θεού, ούτε εκκλησία -σύναξις πιστών να λατρεύσουν τον Θεό Τους! αλλά χώρος ημερολογιακης υφής και απολυτης ελεύθερης έκφρασεως όσο χυδαία και αν σεις την χαρακτηρίζετε!
δεν υπάρχει κάτι και κάποιος χυδαιότερο(ς) από τον άνθρωπο που θέλει έναν απέραντο κόσμο με μαριοννέτες (εκφέρει λόγο ανάρμοστο για χείλη χριστιανού) έτσι θα είναι τα πάντα αν εφαρμοσθεί ο εντός παρενθέσεως λόγος σας!
να διαβάζετε όσα γρ΄΄αφω χωρίς προκαταλήψεις και κλισέ και νομίζω θα εξαγέτε όσα εγω συμπερασματικά και αδρομερώς θέλω να εκφράσω!
ούτε την μετάνοια αμφισβητώ ούτε και ως κληρικός ομίλησα...αλλά ως οργισμένος νέος (για το ότι είμαι στα οργισμένα νειάτα είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας το πρώτο και βιολογικότητος το δε΄ύτερο!)
αΛΗΘΏς αΝΕΣΤΗ!
π.Ιερόθεος

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ π. Ιερόθεε,
ο κληρικός φέρει την χάρη της Ιερωσύνης 24 ώρες το 24ωρο, 356 μέρες τον χρόνο. Μιλάει, περπατάει και ανασαίνει ως ιερέας, ποιμαίνει τον λαό του Θεού ακόμα και όταν ξαποσταίνει από τον καθημερινό μόχθο. Ποιος σας είπε ότι πρέπει να φέρεσθε ως κληρικός μόνο μέσα στους ναούς ή σε ορισμένες χρονικές στιγμές της ζωής σας;
Επιλέξατε την ασκητική ζωή του μοναχού και την ύψιστη ευθύνη του λειτουργού του Αγ. Θυσιαστηρίου, δεν νομίζω ότι έχετε περιθώρια έκφρασης ως οργισμένος νέος. Στρέψτε την οργή σας στα ποικίλα εκκλησιαστικά προβλήματα και εργαστείτε με πόθο ώστε να κατηχήσετε τον κόσμο.

Modern Father είπε...

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΑΣΠΑΣΜΟ ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΩ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΩΝΥΜΟ,
ΟΡΓΙΣΜΕΝΟς ΝΕΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΣ!
Π. ΙΕΡΟΘΕΟΣ