Όταν σε πολεμούν...

Όταν σε πολεμούν...

Πάντα στέκεις ολορθος ορθοδοξε Έλληνα παπά


Στου δρόμου σου το απάνεμο λιμάνι


Σαν καπετάνιος ευνομούμενης νυηος


Κανείς δεν ξέρει αν θα αντέξεις ως το φώς που είναι ο 

προορισμός σου.




Στο μεσοστράτι πέλαγο βαθύ και ο καπετάνιος είναι σαν 
αποσυρμενος

Παρασυρμένος από το κύμα το βαρύ είναι του κόπου 
μόνιμα αποκαμνωμενος

Στο βήμα του συναντησες τραχύ βηματισμό γοργό και συντονισμένο

Είναι που τρέχει δίχως θες να πει,τι κάνει και πως κάνει το κάθε τι.



Κανείς δεν ξέρει κόπος τι θα πει αν δεν είναι στις επάλξεις στοιχισμενος

Στου καθήκοντος την κοινή την λογική ένας κατασυκοφαντημενος οδοιπόρος

Ο μαθητής του θε να πει ότι θα βρει την στέγη Ανοιχτή να δει του παραδείσου

Τα μαβια,μπλαβια και πράσινα εξαίρετα του χρώματα.



Αρώματα θε να μοιράσει χωρίς ντροπή

Από τα ξένα λουλούδια και ρόδα

Χρυσον φακή και ασήμι σκουφάκι

Ηθελησε να ξαναφορεθει...ας είναι καλοτάξιδο το πριν...Και 
το μετά να είναι ηγιασμένου!!!!!!





Με αφορμή τη μαύρη αυτή Τετάρτη, modern 

father of Procho Cheli Church.