Αν θέλαμε να δώσουμε «λόγο» και «ρόλο» στην καρδιά που ζητάει να δεί, που ζητά να γνωρίσει, που ζητά να έχει καρδιακό μέλημα και στόχο τον Θεό… τότε δεν μιλάμε για τίποτα άλλο αλλά για μια δ ί ψ α, που δεν μπορεί να χορτασθεί εκείνος ο «διψών» με τίποτα γήινο και επίγειο!
Η δίψα του αναζητητή, η δίψα του οδοιπόρου, η δίψα του στρατηλάτη που ο πρώτος ζητά, ο δεύτερος περπατά και ο τρίτος μάχεται … είναι δίψα αλλιώτικη, δίψα που ξεδιψά, όταν βρεί στόχο η αναζητηση, όταν βρει σταθμό στο διάβα του ο κουρασμένος άνθρωπος εκ της οδοιπορίας του και όταν νικήσει τον ίδιο του τον εαυτό που θέλει να μάχεται κάθε σκέψη για άλλο και αλλωτινό τρόπο ζωής και δράσεως.
Δίψαει κανείς και δεν μπορεί να ξεδιψάσει αν το νερό της αιτήσεως δεν το παράσχει απλόχερα εκ της κοιλίας Αυτού ο έχων ποταμόν ζώντα και φρέαρ που δίνει νερό χωρίς να υπάρχει άντλημα! Μόνον ο Χριστός μπορεί να ξεδιψάσει αιώνια και μοναδικά τον άνθρωπο που τα βάζει με τον χρόνο διότι δεν τον αφήνει να αναζητά, τα βάζει με τον πλούτο και τα αγαθά που προσπαθεί να βρεί περιπλανώμενος σε πολλές και ποικίλες νέες ατραπούς, περπατησιές αλλιώτικες, τα βάζει με τον θάνατο που τον επισκέπτεται όταν -εκ της μάχης- στάση και ανάπαυλα θέλει να κάνει!
Αλλά η δίψα για Θεό, η δίψα για παράδεισο, η δίψα για ξεδίψασμα στη Βασιλεία και στο αιώνιο και ακαταπαυστο Τραπέζι που θα παραθέσει ο Θεός στα παιδιά Του δεν έχει τέρμα, είναι ατέρμονη, δεν έχει όρια, είναι ασύνορος και δεν έχει κορεσμό, είναι ακόρεστος!
Δεν έχει τέρμα και σύνορο και κορεσμό είναι δίψα που σβήνει όταν γευθεί το γάργαρο νερό της πίστεως, το μεθυστικό κρασί και το μοσχοβολιαστό ψωμί του μυστικού Δείπνου … ξεδιψάει και χορταίνει τον καθένα που το γεύεται αλλά για να γευθεί και να πιεί από το Ποτήριον της Ζωης …ο πιστός θέλει ο Χριστός να είναι Εκείνος που πλημμυρίζει την καρδιά Του!
Το υπόσχεται στα Έθνη άπαντα για αυτό και το λέγει στη Σαμαρείτιδα : «Ιω. 4,14 ὃς δι᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.
Εκείνος όμως που θα πιεί από το νερό, το οποίο Εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάσει ποτέ, αλλά το νερό, που Εγώ θα του δώσω, θα μεταβληθεί μέσα του σε αστείρευτη πηγή πνευματικού ύδατος, που θα αναβλύζει πάντοτε και θα του χαρίζει αιώνια ζωή. »
Η υπόσχεση πλούσια δωσμένη και η χάρις πολλαπλώς δοξασμένη για τον άνθρωπο ο οποίος μπορεί να πιεί το νερό του «αγιασμού» (όχι της τελετής του αγιασμού, αλλά της σχέσεως ανθρώπου και Θεού εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, δηλαδή της μετοχής του κτιστού στην χάρι του Θεού, στο άκτιστο δηλαδή, άρα μιλάμε για εξ-αγιασμό του ανθρώπου) που με την υπόσχεση του Χριστού δεν θα διψάσει πάλι αφού η αιτία της δίψας δεν θα υπάρχει πια…αφού τον περικλείει εντός Της η χάρις του Θεού τον άνθρωπο!
Modern father
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου