Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

χρονιας το πρωτο φθεγγιεσμα: αλλου παπα ο λόγος

Monday, 2 January 2012




Εἰσοδεύοντας στό νέο ἐνιαυτό




Ἀνάμεσα στά ἐρείπια τόπων ἀγαπημένων, στά σιωπηλά τά σπίτια, στά σκοτεινά τά ξωκκλήσια, στά ἄδεια κελλιά παλιῶν μοναστηριῶν, ὅπως ἐπίσης καί στά κρύα δωμάτια κάποιων σπιτιῶν πού τά κατέχουν μοναχικοί ἄνθρωποι, μιά παλιά μουσική σέρνεται ἀπόψε· μουσική μελαγχολική καί συνάμα ταυτισμένη μέ τό βουβό τό κλάμα κάποιων παλιῶν ἀρχοντικῶν Μορφῶν πού ἡ δυστυχία τἄφερε νά κρατήσουν ἀπ' ὅλα τους τά καλά, μόνο τήν ἀξιοπρέπεια καί τήν ἀρχοντιά τους. Μουσική μακρυνή, κρυμμένη στούς ξεθωριασμένους τούς τοίχους, στ' ἀνοιχτά κι ἄδεια ντουλάπια, κι ἀκόμα στούς χορταριασμένους τούς δρόμους καί στά παγερά, σκονισμένα δωμάτια. Καί δέν εἶναι διόλου εὔκολο τούτη τή μουσική νά τήν ἀκούσεις, ἤ ἄν τυχόν τήν ἀκούσεις ν' ἀποκρυπτογραφήσεις τούς φθόγγους της, οἱ ὁποῖοι κρύβουν μέσα τους ὅλη ἐκείνη τή σιωπηλή ἱστορία τῶν ὅσων κατοίκησαν τούτους τούς χώρους: χώρους μικρῶν κοινοτήτων -ὅπως ἐκείνου τοῦ Κάστρου τῆς Σκιάθου, ἀλλά καί τοῦ χωριοῦ τὴς Σκοπέλου Κλῆμα-, ἱερέων, ἱερομονάχων, συνοδιῶν, οἰκογενειῶν, ἐπιτρόπων... Μιά σειρά ἀπό ἀνθρώπινα πρόσωπα, τά ὁποῖα στελέχωναν αὐτούς τούς τόπους καί τούς χώρους, δίχως νά νοιάζονται ἄν ἡ ζωή τους ἐκεῖ ἦταν σκέτη ἀμάχη καί πυκνωμένα σύγνεφα· τό μόνο δηλαδή σκηνικό τοῦ καθημερινοῦ τους βίου. Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ἦταν οἱ Εἰκόνες τοῦ τόπου τους καί ὁ τόπος τους τό τέμπλο, τό εἰκονοστάσι ὁπού τοποθετοῦνταν.






Κάθομαι καί συλλογιέμαι ἀπόψε, παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς, τούς προγόνους μου τοῦ 1712, τοῦ 1812, τοῦ 1912 καί ψάχνω μέσα στά τεκμήρια πού ἄφησαν -τίς πέτρες, τά ξύλα, τόν ξεθωριασμένο τοῖχο μέ τά πολλά τά στρώματα τοῦ ἀσβέστη, νά καταλάβω κάποια πράγματα ἀπό τή ζωή τους. Δυστυχῶς οἱ φωτογραφίες δέν τούς ἤξεραν, γιά νἄχουμε τουλάχιστον κάποια ἁπτή φάση του βίου τους-, ἔστω καί μιᾶς κρυσταλλωμένης χρονικῆς στιγμῆς τήν ἔνδειξη, ἀπό τήν ἐδῶ ἐπίγεια παρουσία τους ὡς μαρτυρία· μαρτυρία μιᾶς στιγμῆς τους δηλ. πού, ὡστόσο, θά συμπύκνωνε μέσα της χῶρο, χρόνο καί βιοτή. Ἔτσι, ψάχνουμε τυφλά μέσα στό χρόνο, ὅπως κοιτάζουμε τούς διαβάτες πίσω ἀπό τά θολά τά τζάμια κι ἀναρωτιώμαστε: ποιός, ποιοί νἄναι, ἄραγε; Κι ὅλο προσπαθοῦμε, ἐντείνουμε τήν ὅρασή μας, ἐπιστρατεύουμε τή μαντική μας δεινότητα καί δέν κατορθώνουμε παρά μονάχα πολύ λιγοστά πράγματα νά μάθουμε. Τά ὑπόλοιπα μέσα μας τά κρατᾶμε, γιατί ἁπλῶς τά ὑποπτευόμαστε καί φοβόμαστε ν' ἀνακοινώσουμε κάτι πού κι ἐμεῖς δέν τό θεωροῦμε σίγουρο...





Κάτι βράδυα, λοιπόν, ὡσάν αὐτό, βράδυα μέ ἔντονη τή νοσταλγική διάθεση γιά ἕνα βύθισμα στό χρόνο πού διάβηκε, σ' αὐτό τό περίεργο τό χτές, τό συβιλλικό ἀλλά τόσο οἰκεῖο, σάν νά εἶναι ἡ χτεσινή ἡ μέρα πού τή ζήσαμε καί πέρασε, ὡστόσο κάτι φέρνει μέσα της ἀπό τήν παρελθοῦσα φρεσκάδα. Γιατί μαζί μέ τούς τόπους πού νοσταλγοῦμε τέτοιες μέρες, ἀναζητοῦμε ἐναγώνια ὄχι τόσο τήν παρουσία τῶν ἀγαπημένων μας προσώπων πού διάβηκαν τό ποτάμι, ὅσο ἐκείνη τους τήν προστασία, καθώς μᾶς σιγούρευαν πώς ἡ ζωή ἀντιμετωπίζεται μέ τήν εἰλικρίνεια τοῦ γνήσιου ἀγώνα καί μέ τήν ἀξιοπρεπῆ στάση ἀπέναντι στίς τρεῖς κινήσεις τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου: πρός τό Θεό, τόν κόσμο ἤ τόν συνάνθρωπο καί τόν ἑαυτό του. Ἄν δέν κρατηθεῖ μιά τέτοια ἰσορροπία, τότε ὅλα θρυμματίζονται, γιατί ἀρχίζει πιά νά βασιλεύει, νά κυριαρχεί στά πάντα ἡ κατάχρηση κι ὄχι λογική χρήση. Μέ λίγα λόγια ἡ ἀσυδοσία τό χάος, ἡ καταστροφή. Κύριε, εὐλόγησε τό νέο ἐνιαυτό φωτίζοντας τίς σκοτεινές συνειδήσεις μας καί τίς φοβισμένες ψυχές μας. Ἀμήν.""""""""""""""

http://anastasiosds.blogspot.com/2012/01/blog-post_02.html


αδελφε μου Bloger-father Αναστασιε Σαλαπάτα(άριστε ιστολόγε-με ποιοτικης σημασίας κείμενα) και πατερα Κωνσταντινε Καλλιανέ(συγγραφέα εξαισιε-οχι κολακεία αλλα πραγματικοτης),
συλλογάται σίγουρα καλύτερα όποιος συλλογάται ελεύθερος(ο Μακρυγιάννης το είπε? δεν ξέρω...δεν με πολυνοιαζει καποτε πριν τα 30 μου χρονια το ειχα διαβασει, δεν εχει σημασια) κάποτε αν και ήμουν μικρός ήμουν περήφανος που ή μ ο υ ν ΕΛΛΗΝΑΣ, τώρα λυπάμαι...και μάλλον αν και άωρο βρέφος μπροστά στους ξερόλες μεγαλυτέρους μου...πονώ και θλιβομαι για την πατρίδα τους που κατάντησε ενα με τις πιο διεφθαρμένες χώρες όχι διοτι οι απλοι και συνταξιούχοι έκλεψαν λιγο ή πολύ αλλά γιατι τον μπεζαχτά τον διαχειρίστηκαν...οι άθλιοι κάθε είδους!
δεν έχω υπαιτιότητα για το χάλι!!!
ημουν νόμιμος πολίτης ενός διεφθαρμένου κράτους!!!! (συνεχει στο modern father)
καλη χρονιά,
παπα-Ιερόθεος

2 σχόλια:

Anastasios είπε...

Καλή Χρονιά, Ευλογημένη και αδιάλειπτα ηλιόλουστη!

Modern Father είπε...

αγιε Συμπρεσβύτερε η Αργολις καυχαται δι' υμας...χαιρεται τη διακονια Υμων εν Αγγλια...θα σας στειλω την αδελφη μου που μενει εκει και εργαζεται να σας δει...και εν Ελλάδι σας αναμενουμε!
μακαρι ο ΗΛΙΟΣ της ΘΕΙΑΣ Δικαιοσύνης να μας φωτιζει το σκοτος, γιατι η ανθρωπινη μας εξουθένωσαι την υπομονη, υποδαλύλισε πυρφόρα-καταστροφικα το ήθος μας και προσέβαλε την ευστροφία του ταλαίπωροπυ "ραγιά"!