“Εάν θέλεις να βοηθήσεις την εκκλησία, είναι καλύτερα να κοιτάξεις να διορθώσεις τον εαυτό σου, παρά να κοιτάξεις να διορθώνεις τους άλλους. Αν διορθώσεις τον εαυτό σου, αμέσως διορθώνεται ένα κομματάκι της εκκλησίας. Αν φυσικά αυτό το έκαναν όλοι, η Εκκλησία θα ήταν διορθωμένη. Αλλά σήμερα οι άνθρωποι ασχολούνται με όλα τα άλλα θέματα εκτός από τον εαυτό τους. Γιατί το να ασχολείσαι με τον εαυτό σου έχει κόπο, ενώ το να ασχολείσαι με τους άλλους είναι εύκολο.”
Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Β΄ : ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ»
(σελ. 71)
Aγαπητός αδελφός και φίλος κληρικός μας έστειλε το παραπάνω χωρίο(και τον ευχαριστούμε) και σε στιγμές πολλής σκέψεως και μεγίστης οργής (σαν την Μεγίστη μονή), πόνου καρδιακού και θλίψεως υπερμέτρου μας έδωσε ο π.Παϊσιος την ευλογημένη διδαχή του για συμπνευματισμό!
Τελικά φθάνει μόνον η προσωπική επιμέλεια της πνευματικής μας πορείας ή πρέπει εμείς με (δήθεν θεϊκή) εξουσιαστική δύναμη να επιβάλλουμε το θέλημα μας ως θέλημα του Θεού?
Η προσωπική «μελέτη» του εαυτού μας επιβάλλεται ως ένα καθολικό κριτήριο γνησιότητος της δικής μας πίστεως, που αντικατοπτρίζεται σε έναν τρόπο ζωής. Αν εμείς ζούμε τη συ - σταύρωση μας με στόχο την εμπειρία της θειας σταυρώσεως του Χριστού μας, συν τοις παθήμασιν και ταις επιθυμίαις, τότε και μόνον τότε έχουμε την γνησιότητα του φρονήματος και την αγιότητα του βίου μας που είναι μια προέκταση του παράδεισου επι γης! Αυτή δε η πνευματική μας κατάσταση θα επιτρέπει την αληθινή κ ο ι ν ω ν ι α κ ή σχέση μας με τον Χριστό και τον άνθρωπο, με τον Θεάνθρωπο που φανερώνεται αληθινά και μοναδικά στο συνάνθρωπο!
Η επιβολή του θελήματος του Θεού στις ζωές τον άλλον είναι μόνον κατ’ επίφασιν πράξη αγαθή, αφού είναι και παραμένει στυγνή επιβολή και φασιστική επίφαση για το καλό του αλλού…δεν υπάρχει καλό που να μας επιβάλλεται! καλό και επιβολή είναι έννοιες μαλωμένες! Αγαθό και φασιστική επιβολή αυτού είναι μια κατάσταση ανελεύθερης κλίσης του ανθρώπου κοντά στο Θεό όχι θεοκλήτως αλλά ετεροκλήτως με δόση αυτοκλησίας…μας δείχνουν οι άλλοι το δρόμο με υποχρεώσεις και ηθικιστικά «««μη»»» και εμείς χωρίς ελεύθερη αποδοχή βαδίζουμε το δρόμο διότι οι άλλοι μας το επιβάλλουν λεκτικά και το προβάλλουν εντελώς εγωιστικά…αυτοκλησία έχουμε όταν κάνουμε αυτό που θέλουμε τελικά και το «βαπτίζουμε» θέλημα θεού! Αυτός δε ο αγώνας θα μας καλέσει σε μια καλή μεν αλλά όχι γνήσια κοινωνιακή σχέση αλλά σε μια κ ο ι ν ω ν ι κ ή σχέση που οδηγεί στην αλλοτριωτική σχάση (μη σχέση), αδελφού προς τον αδελφό!
Το καλύτερο είναι όλοι να αφήσουμε τους αδελφούς μας ήσυχους και ας παλαίψουμε ο καθένας προσωπικά να χαρούμε την ζωή του Χριστού και να καθαρίσουμε σωφρόνως και ευσεβώς, ευθαρσώς και ελευθέρως την ζωή μας και τον εαυτό μας…για να καθαρισθεί ένα μ ό ν ο ν (αλλά πολύ σ η μ α ν τ ι κ ό) εκκλησιαστικό κύτταρο…ο δικός μας ρυπαρός εαυτός!
mODERN fATHER
Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Β΄ : ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ»
(σελ. 71)
Aγαπητός αδελφός και φίλος κληρικός μας έστειλε το παραπάνω χωρίο(και τον ευχαριστούμε) και σε στιγμές πολλής σκέψεως και μεγίστης οργής (σαν την Μεγίστη μονή), πόνου καρδιακού και θλίψεως υπερμέτρου μας έδωσε ο π.Παϊσιος την ευλογημένη διδαχή του για συμπνευματισμό!
Τελικά φθάνει μόνον η προσωπική επιμέλεια της πνευματικής μας πορείας ή πρέπει εμείς με (δήθεν θεϊκή) εξουσιαστική δύναμη να επιβάλλουμε το θέλημα μας ως θέλημα του Θεού?
Η προσωπική «μελέτη» του εαυτού μας επιβάλλεται ως ένα καθολικό κριτήριο γνησιότητος της δικής μας πίστεως, που αντικατοπτρίζεται σε έναν τρόπο ζωής. Αν εμείς ζούμε τη συ - σταύρωση μας με στόχο την εμπειρία της θειας σταυρώσεως του Χριστού μας, συν τοις παθήμασιν και ταις επιθυμίαις, τότε και μόνον τότε έχουμε την γνησιότητα του φρονήματος και την αγιότητα του βίου μας που είναι μια προέκταση του παράδεισου επι γης! Αυτή δε η πνευματική μας κατάσταση θα επιτρέπει την αληθινή κ ο ι ν ω ν ι α κ ή σχέση μας με τον Χριστό και τον άνθρωπο, με τον Θεάνθρωπο που φανερώνεται αληθινά και μοναδικά στο συνάνθρωπο!
Η επιβολή του θελήματος του Θεού στις ζωές τον άλλον είναι μόνον κατ’ επίφασιν πράξη αγαθή, αφού είναι και παραμένει στυγνή επιβολή και φασιστική επίφαση για το καλό του αλλού…δεν υπάρχει καλό που να μας επιβάλλεται! καλό και επιβολή είναι έννοιες μαλωμένες! Αγαθό και φασιστική επιβολή αυτού είναι μια κατάσταση ανελεύθερης κλίσης του ανθρώπου κοντά στο Θεό όχι θεοκλήτως αλλά ετεροκλήτως με δόση αυτοκλησίας…μας δείχνουν οι άλλοι το δρόμο με υποχρεώσεις και ηθικιστικά «««μη»»» και εμείς χωρίς ελεύθερη αποδοχή βαδίζουμε το δρόμο διότι οι άλλοι μας το επιβάλλουν λεκτικά και το προβάλλουν εντελώς εγωιστικά…αυτοκλησία έχουμε όταν κάνουμε αυτό που θέλουμε τελικά και το «βαπτίζουμε» θέλημα θεού! Αυτός δε ο αγώνας θα μας καλέσει σε μια καλή μεν αλλά όχι γνήσια κοινωνιακή σχέση αλλά σε μια κ ο ι ν ω ν ι κ ή σχέση που οδηγεί στην αλλοτριωτική σχάση (μη σχέση), αδελφού προς τον αδελφό!
Το καλύτερο είναι όλοι να αφήσουμε τους αδελφούς μας ήσυχους και ας παλαίψουμε ο καθένας προσωπικά να χαρούμε την ζωή του Χριστού και να καθαρίσουμε σωφρόνως και ευσεβώς, ευθαρσώς και ελευθέρως την ζωή μας και τον εαυτό μας…για να καθαρισθεί ένα μ ό ν ο ν (αλλά πολύ σ η μ α ν τ ι κ ό) εκκλησιαστικό κύτταρο…ο δικός μας ρυπαρός εαυτός!
mODERN fATHER
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου