"Ο Χ Ι" ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ - ΘΥΜΗΣΕΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ

Αντιγράφουμε από το βιβλίο[1] του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ. Νεκταρίου και από το κεφάλαιο που αναφέρεται σε παρεμβάσεις σε σημαντικά γεγονότα του μακαρίου Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου, του μεγάλου, επιφανούς και λεοντόκαρδου, που έχουν σχέση με την γερμανική κατοχή…μας έκανε εντύπωση το ποίημα που εκφράσει ερμηνευτικά τα συναισθήματα των σκλαβωμένων Κρητών και υπολοίπων Ελλήνων, που εγράφη από έναν καθηγητή Πανεπιστημίου του εξωτερικού :
“ Η καμπάνα του αγίου Μηνά[2] έστελνε μηνύματα στο λαό ανάλογα με το ρυθμό που έπαιζε. Ένα ποίημα που κυκλοφόρησε και δημοσιεύθηκε ανώνυμα στον τύπο του Λονδίνου δια του Άγγλου Συνταγματάρχου Μ. Ντυμπαμπέν, Καθηγητού των Ελληνικών στην Οξφόρδη, χαρακτηριστικά αποκαλύπτει ένα παράπονο της καμπάνας του αγίου Μηνά που ήταν και παράπονο του λαού της Εκκλησίας.
«Καμπάνα κι αν είμαι από σίδερο νομίζετε δεν έχω λογικό;
Όταν ακούτε να κτυπά το σήμαντρο μου νομίζετε δεν ξέρω τι θα ειπώ;
Οι κτύποι μου δεν είναι μόνο κρότοι, είναι η γλώσσα που λαλώ.
Είναι η φωνή που σχίζει τον αέρα σαν τους πιστούς σε κάτι νέο προσκαλώ.
Πόσες φορές δεν σας καλώ σε πανηγύρια, δοξολογίες για θριάμβους εθνικούς
και χαίρομαι και τρέμω απ’ τη χαρά μου που ξεσηκώνω μεγάλους και μικρούς.
Όμως από προχθές δυστυχισμένη κρέμομαι ντροπιασμένη τρομερά
και λέω η κρεμάλα μου να γίνει αγχόνη να πνιγώ να μην χτυπήσω άλλη φορά.
Με κάματε και με, προδότρα της πίστης της πατρίδος μας προχθές,
Γιατί με βάλατε άθελα να κτυπήσω καλώντας σας σε εορτές προδοτικές.
Το στήθος μου σφαράσσει[3] από τον τρόμον και τρέμει και της εκκλησιάς η γή,
Από τις μπότες που ’ριξαν μπροστά μου στον πόλεμο οι Γερμανοί.
Γιατί προδότες το ξεχνάτε τούτο και με τη γλώσσα μου καλέσατε συναγερμό
σαν άτιμα φιλοξενούσατε στην πόλιν τον τύραννον της Κρήτης Στρατηγό;
Μια χάρη θα ζητήσω από τον Πλάστη, να ζήσω να χτυπήσω μια φορά
χαρμόσυνα και όχι νεκρικά στων προδοτών του τόπου μας την εκφορά.

Η Μεγάλη Καμπάνα»[4]

Αυτό τον πόθο της Λευτεριάς στην Ελλάδα και τότε αλλά και τώρα τον θέλουν οι έλληνες κάθε ηλικίας και οικονομικής κατάστασης!
Δεν θέλουν να είναι σκλαβωμένοι…οι τότε αγωνιστές γοερά και ανδρειοφρόνως το εξέφρασαν παντού και με παρρησία…
Οι Ιταλοί άκουσαν το Ο Χ Ι το ξημέρωμα της 28 ης Οκτωβρίου του 1940 από τον δικτάτορα Μεταξά, που τότε ανεξάρτητα για το ποιός λόγος το προκάλεσε στα χείλη του, το «όχι»…η Ελλάδα δεν συμμάχησε με τον άξονα της υποδούλωσης και της τρομοκρατίας, της σκλαβιάς και της φωτοσβεσίας κάθε φλόγας ελπίδος και ελεύθερης εξάσκησης κάθε είδους δραστηριότητος και ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και των αντιλήψεων ακόμη και της διαφορετικής αντίληψης!
Δεν μπήκε η Ελλάς σε κανένα κλοιό, σε κανένα συμφεροντολογικό συντεχνιακό παιχνίδι…δεν είπε ναι στην εκμετάλλευση των λαών από τους δυναμένους να εκμεταλλευθούν τους πονεμένους λαούς του ανατολικού μπλόκ, αλλά είπε «όχι» και πεπαρρησιασμένο στην χρησιμοποίηση των ανθρώπων από τους αδελφούς τους…οι άνθρωποι είναι αδέλφια και όχι εχθροί!
Η Ελλάς έγινε μοχλός πίεσης στους Ιταλούς – Γερμανούς και Βουλγάρους…υπέφερε αρκετά αλλά περίμενε με την καμπάνα του αγίου Μηνά να σημάνει χαρμόσυνα στο φευγιό τους, να σημάνει πανηγυρικά για το Πανηγύρι της Ελευθερίας!
Ευχόμαστε η φωτοφόρος και φωτόμορφος Σκέπη της Θεοτόκου να ευρίσκεται επί τας κεφαλάς τον καθοιονδήποτε τρόπο αδικουμένων από τώρα και εις το εξής…στους Έλληνες περήφανους απογόνους Ηρώων και Ανδρών Επιφανών να έχουν το αγωνιστικό φρόνημα των πατέρων τους και την ελευθερία ως μεγίστη αρετή…ιδιαιτέρως σήμερα που υπάρχει η ανελευθερία στα όρια της σκέψης και της ιδιαιτερότητος του άλλου ανθρώπου…αφού όλοι θέλουν να εξευρωπαϊσθούν αμερικανικώς και να αμερικανοποιηθούν ευρωπαϊκώς!
[1] Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, εκδ. Νεάπολις 20042.
[2] Μητροπολιτικός Ναός του Ηρακλείου και Καθεδρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
[3] Sic, το ορθό είναι σπαράσει.
[4] Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, εκδ. Νεάπολις 20042, σελ. 70.

Modern Father