Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

επι θυραις η Μεγ. Τεσσαρακοστη

Αδελφοί μου, εύχομαι σε όλους καλή και ευλογημένη μετάνοια για να μπορέσουμε να περιδιαβούμε το ευλογημένο πέλαγος της νηστείας και της προσευχής στην οποία μας καλεί η παραδοσιακή εκκλησιαστική σκέψη και ζωή!
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας δόθηκε η διπλή πραγματικότητα του παραδείσου και της κολάσεως…δυο αιώνιες καταστάσεις…στις οποίες μετέχουμε αναλόγως των επιγείων πράξεων μας και της πορείας μας στο τώρα και στο σήμερα!
Το κριτήριο το οποίο μας κατατάσσει στη μια ή την άλλη πνευματική κατάσταση είναι η αγάπη αλλά όχι μια αγάπη σχετική ή περιγραφική, ούτε μια αγάπη η οποία είναι απροσδιόριστη και αφηρημένη, αλλά αγάπη συγκεκριμένη και κατευθυνόμενη, μια αγάπη προς τον άλλον άνθρωπο, μια αγάπη ως προσφορά προς τον άλλον και μια αγάπη ως δόσιμο προς τον άλλον!
Άρα η σωτηρία μας είναι συναρτόμενη με την συνάφεια μας με τον (συν –) άνθρωπο της διπλανής πόρτας, τον αλλοδαπό και τον φτωχό, τον δυστυχισμένο και τον αναγκεμένο!
Αγάπη τι δύσκολο πράγμα? Ναι είναι δύσκολος ο άθλος της αγάπης…είναι δύσκολο να αγαπήσεις και να δεις στον κάθε άνθρωπο τον Χριστό μας!
Διότι το είπε ξεκάθαρα εφόσον το κάνατε σε τούτο τον ελάχιστο αδελφό μου σε εμένα το κάνατε ότι και αν κάνατε…και δεν είναι μόνον τα χρήματα, είναι και ένα ζεστό πιάτο φαϊ αν χρειασθεί, είναι και μια καλή κουβέντα, είναι και η συντροφιά στους πενθούντες, είναι η συμπαράσταση στους ασθενείς!
Όσοι δε ξεχάσατε ότι θα σας επισκεφθώ μέσω των αδελφών μου των ελαχίστων, τότε ξεχάσατε και εμένα! Άρα είναι δική σας (μας) η επιλογή του παραδείσου και της κολάσεως!
Σεις θα κρίνετε αν θα αγαπήσετε τον δούλο του Οικοδεσπότου του Παραδείσου, τον συνάνθρωπο σας και θα πάτε στον παράδεισο ή πάλι Σεις θα κρίνετε τι θα γευθείτε από την κόλαση αφού τελικά κόλαση θα είναι η έλλειψη του Χριστού και η έχθρα κατά του αδελφού!
Παράδεισος είναι ο τρόπος της συνύπαρξης Θεού - ανθρώπου – συνανθρώπου, ενώ η Κόλαση είναι η στέρηση του Θεού και του συνανθρώπου, είναι η απόλυτη μοναξιά του ανθρώπου και το κλείσιμο στον εαυτό του.
Δυστυχώς η επιλογή για το που θα καταλήξουμε με τον θάνατο μας είναι δική μας…έχουμε πνευματική ευθύνη της δικής μας πορείας επί γης και επίσης να προσευχηθούμε να κάνουμε το καλό και την αγάπη μας διάχυτη προς πάντες!
Modern Father

Δεν υπάρχουν σχόλια: