Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

ΕΓΩ ΠΑΤΗΡ, ΕΓΩ ΑΔΕΛΦΟΣ...

"Εγώ πατήρ, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος. Παν όπερ αν θέλης εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστής. Εγώ δουλεύσω. Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ. Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σε και αλήτης δια σε, επί σταυρού δια σε, επί τάφου δια σε, άνω υπέρ σού εντυγχάνω τω Πατρί. Κάτω υπέρ σού πρεσβευτής Παραγέγονα παρά του Πατρός. Πάντα μοι συ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος. Τι πλέον θέλεις;" (Αγ. Ιωάν. Χρυσόστομος)

Ο Θεος είναι ο πατέρας και οδηγος της ζωης μας, είναι ο προνοητης της φθαρτης υπαρξεως μας και η ζωογονος δυναμις της καρδιας μας, είναι Εκεινος που την απογοητευση την μετατρεπει σε δραση και την μεμψοιμηρια σε πολυταλαντη δραστηριοτητα, είναι Εκείνος που στο σκοτάδι αγνοφέγγει ως φως και ο πατέρας των πονεμένων παιδιών του…και στο τέλος ο Π Α Τ Ε Ρ Α Σ που συμ – πονα τα παιδιά του, δηλαδή μαζι τους πονά και συμπάσχει και όχι εκείνα πονά και Εκείνος σαδομαζοχιστικά τα βασανίζει!
(synexizetai)

Δεν υπάρχουν σχόλια: