Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

αν εχει καποιος φίλο...

Ἄν ἔχει κάποιος ἕνα φίλο καί ἔχει τήν πεποίθηση ὅτι αὐτός τόν ἀγαπᾶ,ἀκόμα κι ἄν πάθει ἀπ' αὐτόν κάτι δυσάρεστο,γνωρίζει ὅτι ἐκεῖνος ἀγαπώντας τον τό ἔκανε καί ποτέ δέν πιστεύει ὅτι ὁ φίλος του θέλει νά τόν βλάψει·
Ἀββᾶ Δωροθέου ΙΓ Διδασκαλία:
Περί τοῦ ὅτι πρέπει ἀτάραχα καιμέ εὐχαρίστηση νά ὑποφέρουμε τούς
πειρασμούς (ἀπόσπασμα) στην ιστοσελίδα : orthros.gr

Αυτή είναι η πεποίθηση και διδασκαλία του αγίου Δωροθέου του Αββά και διδασκάλου της Ερήμου, ο άγιος τονίζει ότι εμείς από τους φίλους μας δεν περιμένουμε ποτε κακό και αν κάτι περιπέσει στην αντίληψη μας ότι προέρχεται από φίλο μας, τότε αυτό έγινε κατά λάθος και όχι με σκοπό να καταστραφεί η φιλία μας από το λάθος εκείνο…είναι όντως δύσκολο να μπορέσουμε σήμερα να επικαλεστούμε λάθος φίλου μας και να το αγνοήσουμε…αλλα για να έχουμε πνευματικη πορεία με άνοδο πρέπει τότε όχι απλά να το αγνοήσουμε αλλα να τοποθετηθούμε έναντι του λάθους με την προοπτική ότι ο φίλος ότι έκανε το έκανε όχι από διάθεση μίσους προς εμάς αλλά από λάθος!
modern father

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τί σημαίνει όταν κάποιος νιώθει ότι συνουσιάζεται νοερά με σχεδόν όλους και όλες γύρω του;
Είναι απλά εκδήλωση του ερωτικού του πόθου, όταν αυτός δεν βρίσκει ανταπόκριση;
Πρόκειται μήπως για το προστάδιο του μοναχισμού;
Ή είναι εκδήλωση της αγάπης που δίνει και παίρνει νοερώς;





(Αν δεν θέλετε την προβολή του σχολίου, το δέχομαι.
Θέλω όμως μια απάντηση)

Modern Father είπε...

αυτο ειναι μια προσβολη του νοητικου μας με αισχρη παρασπονδία με πολλους ανθρωπους...αυτο το οργιο είναι και ενα "πνευματικο" όργιο αφου ο άλλος ανθρωπος είτε άνδρας είτε γυναίκα...δεν βλέπει τους αλλους σαν αδελφούς, σαν εικονες του Χριστού και άρα κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή του!
αλλα τους αντιμετωπίζει ως σ΄κευάσμτα ηδονικών απολαύσεων που μόνον πρόχειρα και ολιγόλεπτα είναι και αφηνουν μετα ενα απεραντο κενό...δεν νομίζω ότι ο ανθρωπος που θέλει να γίνει μοναχός ξεκινά έτσι, κατα τον αγιο Ιωάννη της κλίμακος: μοναχός γίνεται ΄κάποιος ή αγαπώντας τον Θεό, ή μισώντας τον κόσμο ή απογοητευμένος απο την επίγεια ζωή του, αν και ο άγιος επαινεί μόνον όσους προσέρχονται με αγαπη στον Θεό αλλα ανέχεται την κλίση των άλλων διότι ο μοναχός είναι ο αεί αγωνιζόμενος προς μετάνοιαν!
δεν νομίζω αγαπας τον αλλον εκχυδαϊζοντας τον ως ένα κομμάτι κρέας που το χρησιμοποιείς(συγνωμη για τις εκφράσεις μου)!

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον δεν με καταλάβατε: το αίσθημα αυτό δεν έχει σχέση με κάποιο πονηρό λογισμό, ούτε με διάθεση ικανοποίησης της σάρκας, παρά εμφανίζεται ιδιαίτερα κατά την προσευχή-ή και μετά την προσευχή- και έχει σχέση με άτομα λίαν συμπαθητικά και αγαπητικά.
Είναι δυνατόν να το αισθάνεται κανείς με όλο σχεδόν τον κόσμο;

Ένας άγιος (δεν θυμάμαι ποιός) προέτρεπε να ασκείται νοερά η αγάπη φέρνοντας στο νου τον άνθρωπο με τον οποίον υπάρχει πρόβλημα -χωρισμός, μάλωμα ή κακία- και φανταζόμενοι ότι αυτόν τον άνθρωπο τον φιλάμε και τον αγκαλιάζουμε.
Άλλη αυτή η εικόνα νομίζω που φέρνει κανείς στο μυαλό του και άλλη ενός ανθρώπου που θέλει να ικανοποιήσει απλά το σώμα και τη σάρκα του, έτσι δεν είναι;

(αυτή τη νοερή αίσθηση έρωτα τη νιώθει κανείς ανεξάρτητα από τη θέλησή του, και μάλιστα από τη μεριά των άλλων ανθρώπων, ιδίως όσων έχουν μάθει να προσεύχονται, δεν το έχετε ζήσει;)

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω μάλιστα ότι ο άγιος Ιωάννης της κλίμακος περιγράφει κάπου ότι στους αρχαρίους η αγάπη εκδηλώνεται στο σώμα τους, δεν έχει ακόμη δηλαδή γίνει πνευματική.
(δεν θυμάμαι πού το γράφει αυτό, αλλά αν θέλετε, μπορώ να το ψάξω, για να το γράψω ακριβώς όπως το λέει)

Ανώνυμος είπε...

Μία ακόμη ερώτηση, αν επιτρέπετε, τί σημαίνει όταν κάποιος έχει ενοχές, τη στγμή που έχει προηγηθεί εξομολόγηση και μάλιστα πολλές φορές;
Κάπου είχα διαβάσει ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα, αληθεύει;

Modern Father είπε...

Όταν ανοίγεσαι στην προσευχη και κοινωνείς δηλαδή με τον Θεό να θες και να αποζητάς την παρουσία των άλλων εν τη προσευχη και να θες και να ζητάς όλα τα προς το συμφέρον τους να εκπληρωθούν???αν το εννοειτε έτσι μάλλον έτσι είναι!
Οντως πρεπει να προσευχόμαστε για τους εχθρούς συχνά και με συγκεκριμένα αιτήματα…και επίμονες δεήσεις για να εξαφανιστεί από μέσα μας κάθε ίχνος μίσους!
Όχι δεν το εχω ζήσει αυτό που λέτε την αίσθηση του έρωτος…στην καρδια μου προς πάντες!συγνωμη αλλα μάλλον δεν θα προσεύχομαι πολύ!

Modern Father είπε...

περι Ιωάννου της Κλίμακος:
Δεν θυμαμαι που το λεει εκθεσατε μου το χωριο και σε ποιο λογο το βρήκατε???

Modern Father είπε...

Αυτό το θέμα του ψυχολογικου προβλήματος έρχεται σε οσους εχουν εμμονές με κάτι…εκει πρεπει ο πνευματικος όταν εξομολογείτε πολλές φορές το ίδιο πράγμα – πράξη ο άνθρωπος και δεν μπορεί να το ξεπεράσει τότε πρεπει να πάει κατευθείαν σε ιατρό!
Αν και πολλές φορές εμμένουμε από εμπάθεια σε κάποιες αμαρτίες από τις οποίες κρύβουμε κάτι και έτσι δεν φεύγουν εντελώς από τις καρδιές μας και επανέρχονται σε ενμδεχόμενο στραβοπάτημα μας!
Θα ηθελα δε έστω ένα μικρο σας όνομα ή να ξέρω κατι για εσας στο e-mail του μπλογκ@!

Ανώνυμος είπε...

Προς το παρόν τουλάχιστον δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας στείλω μέηλ.
Χρειάζομαι να μου πείτε, αν αυτό που σας περιγράφω όντως αληθεύει, γιατί το έχω ακούσει κι από άλλο άτομο να του συμβαίνει.
Μπορείτε με κάποιο τρόπο να το διασταυρώσετε;

Modern Father είπε...

πρεπει να σου πω οτι ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος απο ότι διάβασα λέγει ότι ο άνθρωπος του Θεού πάσχει και πονά και η καρδιά του υποφέρει απο καύση καρδίας υπερ απάσης της κτίσεως άρα μπορεί να αληθεύει ως κατασταση του προσευχομένου η δικήσας απορία ή εμπειρία!