Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

αποστολικός λόγος περι Γάμου

Το κειμενο του Αποστόλου του Γάμου.

Ἀδελφοί, εὐχαριστεῖτε πάντοτε ὑπὲρ πάντων, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ. Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος. Ἀλλ᾿ ὥσπερ ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί. Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ, καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι, ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν Ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ᾿ ἵνᾳ ᾗ ἁγία καὶ ἄμωμος. Οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας, ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα· ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ· οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ᾿ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησίαν· ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ· ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δὺο εἰς σάρκα μίαν. Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ᾿ ἕνα, ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.

Ο γάμος για την εκκλησία του Χριστού, δεν είναι μια απλή τελετή, δεν είναι παραδοσιακή και φολκλορική οικογενειακή στιγμή, δεν είναι κάτι το κοινωνικά επιβεβλημένο αλλά είναι το μυστήριο του Θεού που ενώνει δύο ανθρώπους επί γης που όχι απλά εκείνη την ημέρα επισημοποιούν την σεξουαλική σχέση τους αλλά επιβεβαιώνουν ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι η σχέση τους αυτή έγινε εκκλησιαστική και τους ετοιμάζει να εισέλθουν στην Βασιλεία των ουρανών, στου Χριστού την μερίδα την θεία και αμόλυντο , οι δύο ενωμένοι και ο ένας βλέποντας στα μάτια του άλλου το δώρο του Θεού που δόθηκε με την χάρη του Χριστού στη ζωή του καθενός.
Αυτή είναι η εκκλησιαστική θέση περί του μυστηρίου που ενώνει δύο διαφορετικούς κόσμους-ανθρώπους-νοοτροπίες και τις κάνει μία και μοναδική ψυχή, σώμα και πλέον δεν μιλούμε για δύο ανθρώπους αλλά για ένα ζευγάρι ενωμένο εν Θεώ.
modern father

2 σχόλια:

papazo είπε...

Η "θέση" της Εκκλησίας μας για το μυστήριο του Γάμου όντως υπέροχη, υπερβατική, ιδανική, όμως καθόλου ρεαλιστική. Σ' αυτό μόνο που συμφωνεί στις μέρες μας η "θέση" αυτή είναι ότι σίγουρα δεν περιμένει το ζευγάρι τη μέρα αυτή για να επισημοποιήσει τη σεξουαλική του σχέση. Ταπεινή μου άποψη: να ξαναδούμε με πίστη κ αγάπη το θέμα της Τελετής του γάμου. Αν όντως τελικά έχει τόση αξία αυτή καθεαυτή ως επιβεβαίωση του Μυστηρίου. Πώς συνδέουμε τόσο απόλυτα τη Τελετή με το Μυστήριο; Φοβάμαι πως τρέχουμε να διαφυλάξουμε τη "θέση" κ χάνουμε το "πρόσωπο". Το ότι η σχέση του ζευγαριού δεν εξαρτάται από τη Τελετή για να γίνει εκκλησιαστική ή αγαπητική είναι κ αυτό εύκολα κατανοητό από τον αριθμό των διαζυγίων. Και τελικά ένα ερώτημα προς εμάς τους εκκλησιαστικούς λειτουργούς. Γιατί δεν απαιτούμε για να τελέσουμε το μυστήριο του Γάμου απόδειξη της αγάπης κ της θεοσέβειας κ έμπρακτης πίστης των νεονύμφων αλλά στεφανώνουμε κάθε έναν που δηλώνει χριστιανός ορθόδοξος; Φτάνει η επιλογή του ορθόδοξου γάμου για να καταστήσει κάποιον μέλος της εκκλησίας; Γιατί δίνουμε διαζύγιο και δεν κρατάμε τη "θέση" του "...άνθρωπος μή χωριζέτω"; Και επιπλέον γιατί δεν κηδεύουμε κάποιον που έχει κάνει πολιτικό γάμο αλλά κάθε άλλον που μπορεί να έχει όσες σχέσεις θέλει, να μην έχει εκκλησιαστεί ποτέ κ γενικά να είναι άσχετος με την χριστιανική ιδιότητα; Αρκεί ότι δεν υπάρχει κάποιο έγγραφο να το επιβεβαιώνει; Πολλά τα ερωτήματα που εμείς οι απλοί ιερείς δεν μπορούμε να λύσουμε εμείς είμαστε όμως που τα βιώνουμε κ θα τα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Νομίζω πως στη διακονία ως εφημέριος, οι "θέσεις" πολλές φορές μπορεί να είναι στο φόντο, μπορεί να είναι στο περιθώριο αλλά μπορεί να είναι κ στην αντίθετη μεριά των αποφάσεων κ της ιερατικής πράξης...

Modern Father είπε...

ma pater moy η ζωη του Χριστού δεν είναι απλη και καθημερινή αναζητηση ενός τρόπου ζωής που δεν έχει σχέση μεγάλη με το σήμερα αλλα με το επέκεινα...δεν μπορεί η ζωή του Χριστού να γίνει τρόπος ζωής αν δεν διαλέξουμε το εσχατολογικό τρόπο ζωής, δηλαδή να ξαχναμε τα λάθη μας διότι ο Κύριος είναι εγγύς και μας φονάζει έρχου και ίδε!
σε πολλά απο τα ερώτήματα συμφωνω αλλα μαλλον αλλου πρέπει να τα απευθύνεις...δεν είμαι αρμόδιος!
ο μόνος αναρμόδιος και αλούς της εκκλησίας διάκονος
αδελφός σας
π.Ιερόθεος