Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ;

Πάτερα Φιλόθεε, είναι αμαρτία η ομοφυλοφιλία;
Την 13η Φεβρουαρίου του 2005 Ο Πατέρας Φιλόθεος Φάρος έδωσε την ακόλουθη συνέντευξη για το περιοδικό «Κ» της εφημερίδος Καθημερινή. Η συνέντευξη πάρθηκε από το τελευταίο βιβλίο του Πατέρα Φιλόθεου Φάρου «ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Αυτοβιογραφία, σσ, 308-313» και διατηρήθηκε η ορθογραφία του κειμένου. Οι παραπομπές είναι πρόσθετες και πρόχειρες. ΕΡ: "Αμαρτία" ή "κουσούρι" είναι η ομοφυλοφιλία; Με τέτοιες θέσεις μήπως οι κληρικοί απορρίπτουν ένα τμήμα της κοινωνίας; ΑΠ: Ο Χριστός δήλωνε κατηγορηματικά: «Εγώ δεν ήρθα να κρίνω τον κόσμο αλλά να τον σώσω» (Ιωάν. 12,47).Συμβούλευε «μην κρίνετε, ίνα μη κριθήτε»(Ματθ. 7,1). Δηλαδή, η έννοια της κρίσεως και πολύ περισσότερο της κατακρίσεως του άλλου είναι εντελώς αντιχριστιανική. Οι εντολές του Χριστού είναι δύο: η αγάπη για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ως προς την σεξουαλικότητα, θα πρέπη να κάνουμε σαφές ότι ο Χριστός αντιμετωπίζει τις ερωτικές παρεκτροπές με πάρα πολύ μεγάλη επιείκεια. Ουδέποτε αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία. ΕΡ: Μήπως απλώς έχουμε να κάνουμε με μια «συντηρητική στάση» της Ιεραρχίας και των κληρικών απέναντι στα ζητήματα της ιδιωτικής ζωής, όπως είναι οι προγαμιαίες σχέσεις ή οι «σεξουαλικές ιδιαιτερότητες»; ΑΠ: Πέφτετε έξω να τη θεωρήτε απλά συντηρητική. Αυτή είναι μεθόδευση, δεν είναι συντηρητικότητα. Πρέπει να γίνει ένας αποπροσανατολισμός για να μπορέσουμε να σώσουμε το τομάρι μας. Αλλιώς είμαστε φοβερά έκθετοι. Εμφανιζόμαστε αυστηροί και βράχοι ηθικής με το αζημίωτο, ενώ η ανηθικότητα κατά τον Ιησού Χριστό είναι η καλοπέραση, η πολυτέλεια και η χλιδή. Αυτό είναι το άκρον άωτον της ανηθικότητας. Επιπροσθέτως, κυριαρχώντας πάνω στον ερωτισμό –επειδή είναι ένα καίριο μέρος της υπάρξεώς μας– εξασφαλίζουμε πάνω στον άνθρωπο απόλυτη εξουσία. Αυτά λοιπόν είναι πολύ καλά σχεδιασμένα και μεθοδευμένα. Είναι πολύ αφελής ο χαρακτηρισμός αυτής της στάσης ως συντηρητικότητας. Είναι μία μεθόδευση αποπροσανατολισμού και στήριξης της εξουσίας. Ένας τρόπος να εξασφαλίσουμε για τον εαυτό μας ένα άλλοθι. Να φαινόμαστε ως βράχοι ηθικής καταργώντας καίρια την πρόταση του Χριστού.Όσοι αναφέρονται στην ομοφυλοφιλία επικαλούνται τον λόγο του Αποστόλου Παύλου ότι «οι λοίδοροι, οι πλεονέκτες, οι ειδωλολάτρες, οι μοιχοί και οι αρσενοκοίτες δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού» (1Κορ. 6,10). Οι Γραφές όμως έχουν ποιμαντική πρόθεση. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να επικαλήται κανείς την αναφορά του Παύλου σαν να είναι ο απόλυτος νόμος. Επιπλέον, ο Απόστολος Παύλος τοποθετεί την ομοφυλοφιλία μαζί με την πορνεία, τη λοιδορία και με την πλεονεξία. Γιατί δεν άκουσα κανένα να βγη να καταδικάση τους πλεονέκτες; Ή μήπως ο χαρακτηρισμός «κουσούρι» δεν αποτελεί λοιδορία; Γιατί λοιπόν τόσο βολικά ξεχνάμε όλες τις άλλες αναφορές και περιοριζόμαστε στην ομοφυλοφιλία; Δεν είναι από ηλιθιότητα, δεν είναι από βλακεία. Όχι, δεν είμαστε τόσο βλάκες εμείς οι παπάδες, κάθε άλλο. Όπως σας είπα, έτσι γλυτώνουμε το τομάρι μας.Είναι μία απάτη, μία κραυγαλέα απάτη, που ούτε οι άνθρωποι της μαφίας δεν θα έκαναν. Αυτή η απάτη στοιχίζει βάσανα και ταλαιπωρίες σε έναν τεράστιο αριθμό νέων κυρίως ανθρώπων, οι οποίοι καταλήγουν να ζουν με ψυχοφάρμακα. Επειδή ακριβώς αντιμετωπίζουν εσωτερικές συγκρούσεις σε σχέση με τον ερωτισμό τους, εξ αιτίας κάποιων τέτοιων αφορισμών, καταλήγουν στην ψυχική διαταραχή, στο τέλμα. Είναι παροπλισμένοι, αχρηστεμένοι και έχουν χάσει ανεπιστρεπτί το τρένο της ζωής. Και η κατάστασή τους αυτή οφείλεται κυρίως στη στάση των παπάδων που για να σώσουν το τομάρι τους εξαπολύουν όλες αυτές τις κατάρες και τους αφορισμούς, οι οποίοι σε έναν έφηβο λειτουργούν με τρόπο καταλυτικώτατο.
ΕΡ: Ορισμένοι έχουν πει ότι το έιτζ είναι η τιμωρία του Θεού στους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι με τη σειρά τους απαντούν ότι για τις «αμαρτίες» ευθύνεται η χριστιανική ηθική. ΑΠ: Εκείνος ο οποίος λέει ότι ο θεός τιμωρεί δεν είναι χριστιανός. Δεν έχει καμιά σχέση με τον Ιησού Χριστό. Ο Θεός ούτε οργίζεται ούτε εξευμενίζεται ούτε τιμωρεί ούτε εξαγοράζεται. Ο Θεός μόνον αγαπάει.[1] Δεν υπάρχει λοιπόν τιμωρία από το Θεό. Όταν εγώ βιάζω την ίδια μου τη φύση αυτοτιμωρούμαι. Αυτό είναι και η αμαρτία: το να στρεφόμαστε ενάντια στη φύση μας, που είναι τελικά κάτι το αυτοκαταστροφικό και μας οδηγεί στο «θάνατο».
ΕΡ: Πάτερ Φιλόθεε, τελικά τι είναι ο Παράδεισος, τι η Κόλαση και ποιοι θα πάνε εκεί;ΑΠ: Στο Ευαγγέλιο η πιο αυστηρή καταδίκη ανθρώπου που πηγαίνει στην Κόλαση βρίσκεται στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Ο Χριστός μας λέει για έναν πλούσιο που απολάμβανε τα πλούσια φαγητά του. Δίπλα του ήταν ένας φτωχός που μάζευε τα ψίχουλα. Όταν πέθαναν, ο φτωχός πήγε στον Παράδεισο και ο πλούσιος στην Κόλαση, που όμοιά της δεν περιγράφεται πουθενά αλλού στο Ευαγγέλιο. Τι κακό έκανε ο πλούσιος; Ούτε σκότωσε ούτε μοίχευσε ούτε ομοφυλόφιλος ήταν ούτε κλέφτης και ανέντιμος επιχειρηματίας ήταν. Γιατί αυτός ο άνθρωπος βασανίζεται τόσο πολύ; Απλούστατα γιατί δεν παρατήρησε τον Λάζαρο. Ήταν τόσο πολύ αυτό-απασχολημένος ώστε δεν παρατήρησε τον άλλον. Αυτό το αμάρτημα κι εγώ και ο αρχιεπίσκοπος κι εσείς το κάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Γιατί δεν αναφερόμαστε σε αυτό; Την Κόλαση δεν μας την φτιάχνει ο Θεός. Την Κόλαση την φτιάχνουμε εμείς για τον εαυτό μας. Όταν εγώ στρέφωμαι προς τον εαυτούλη μου, νοιάζωμαι μόνο για την καλοπέρασή μου, να εξασφαλίσω ανέσεις, ακόμα και να σώσω την ψυχή μου, αδιαφορώντας για τον άλλον. Δηλαδή, να καίγεται ο κόσμος και να σκέπτωμαι μόνο πώς θα σωθώ εγώ. Όμως ο Χριστιανός πηγαίνει στον Παράδεισο θυσιάζοντας τον Παράδεισο για τον άλλον. Γιατί ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να είναι σε κοινωνία με τον άλλον. Ο Παύλος λέει ότι «ευχαρίστως πηγαίνω στην κόλαση για να σωθούν οι Εβραίοι αδελφοί μου». Η Κόλαση που κάνει λόγο ο Ιησούς Χριστός και που ο άνθρωπος δημιουργεί για τον εαυτό του είναι η αυτο-απασχόληση και ο εγωκεντρισμός.Η ανθρώπινη αμαρτία στην οποία ο Χριστός δίνει την μεγαλύτερη έμφαση είναι αυτή της πλεονεξίας, του πλούτου, της υποδουλώσεως στα υλικά αγαθά. Δεν είναι δυνατόν κανείς να αγαπά Θεό και συνάνθρωπο όταν είναι υποδουλωμένος στα υλικά πράγματα, όταν βάζη πρώτες στην ιεράρχηση των αξιών του την καλοπέραση, την άνεση, τη χλιδή… Γιατί ειδωλοποιεί, θεοποιεί και λατρεύει τα πράγματα. Δεν μπορεί να αγαπήση τον συνάνθρωπο, διότι ο άλλος έχει κάτι που θέλει να του το πάρη ή μπορεί ο άλλος να του πάρη κάτι που έχει εκείνος. Οι κληρικοί, λοιπόν, που υποτίθεται ότι είναι μαθητές του Χριστού, θα πρέπη να εμφανίζωνται ότι ακολουθούν τις εντολές Του. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς τους κληρικούς περνάμε πάρα πολύ καλά. Το βιοτικό μας επίπεδο είναι πολύ πάνω από το επίπεδο του μέσου ανθρώπου. Και όχι μόνο. Πολλοί ζούμε σε συνθήκες χλιδής. Έχουμε τις Chrysler, τις Mercedes, τα παλάτια μας και ντυνόμαστε σαν μεσαιωνικοί πρίγκιπες. Δηλαδή, όταν ο αρχιεπίσκοπος έκανε αυτή τη δήλωση για τους ομοφυλόφιλους αυτά που φορούσε μπορεί να στοίχιζαν είκοσι και τριάντα χιλιάδες ευρώ. Εάν θα έπρεπε ο αρχιεπίσκοπος να είναι το πρότυπο του καλού Χριστιανού, με βάση την εντολή του Χριστού που καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά πράγματα, δεν θα το κατάφερνε. Ενώ αν αναφέρεται σε μία πράξη που έχει σχέση με τον ερωτισμό είναι πολύ εύκολο να τα καταφέρη. Γιατί; Κατ’ αρχήν κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι είναι ερωτικά ανέπαφος. Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε ότι «αν και δεν παντρεύτηκα δεν είμαι παρθένος». Ο δε Συμεών ο Νέος Θεολόγος δεν διστάζει να ομολογήση ότι ήταν και σοδομίτης «γνώμη και προαιρέσει». Καθένας άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι δεν έχει ερωτικές ανησυχίες, λογισμούς ή εμπειρίες. Όμως οι ερωτικές παρεκτροπές, είτε της σκέψης είτε της πράξης, δεν φαίνονται. Αντιθέτως, το γεγονός ότι ζη κανείς σε συνθήκες χλιδής και πολυτέλειας, αυτό δεν μπορεί να το κρύψη. Κατά συνέπειαν ένας κληρικός που ζη σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να εμφανιστή σαν κάποιος που τηρεί τις εντολές του Χριστού. Γι’ αυτό είναι πολύ εύκολο να ανακαλύψη κάποια αμαρτία την οποία δεν φαίνεται ότι διαπράττει ο ίδιος.

http://smemnios.blogspot.com/2008/03/blog-post_12.html?showComment=1205362440000

Ο πατήρ Φιλόθεος δεν θέλει συστάσεις είναι ένας ευλογημένος και θεολογών νούς που εκφράζει το ευαγγελικό πνεύμα και μήνυμα στους ανθρώπους του σήμερα! Διαβάστε φίλοι μου τη συνέντευξη του είναι άκρως ενδιαφέρουσα και η θεολογική του επιχειρηματολογία παραμένει άκρως αγιογραφική και στο βάθος της πατερική.

Modern Father
[1] Η υπογράμμιση δική μας, Μodern Father.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Ο Θεός ούτε οργίζεται ούτε εξευμενίζεται ούτε τιμωρεί ούτε εξαγοράζεται. Ο Θεός μόνον αγαπάει."
Πόσο δύσκολο είναι, τελικά, να μας αγαπούν! Και πόσο εγωϊστές είμαστε όλοι μας, ώστε να μην θέλουμε την αγάπη του άλλου...

Ανώνυμος είπε...

Λόγος για την ομοφυλοφιλία
(Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Αλλ' ακόμη δεν ανέφερα το αποκορύφωμα των κακών, ούτε το κυριώτερον μέρος της συμφοράς απεκάλυψα, διότι πολλάκις, που ητοιμάσθην να το ειπώ εκοκκίνησα, πολλάκις δε εντράπηκα. Ποίον λοιπόν είναι αυτό; Διότι πρέπει πλέον να το αποτολμήσωμεν να το είπωμεν. Αλλωστε θα ήτο μεγάλη ανανδρία, ενώ πρόκειται να εκριζώσωμεν κάτι κακόν, να μη τολμώμεν ούτε καν να ομιλήσωμεν δι' αυτό, ωσάν να πρόκειται η σιωπή να ιατρεύση αφ' εαυτής την ασθένειαν. Δεν θα σιωπήσωμεν λοιπόν, και αν ακόμη πρόκειται μυριάκις να εντραπώμεν και να κοκκινίσωμεν. Διότι και ο ιατρός, προκειμένου να καθαρίση την μολυσμένην πληγήν, θα παραιτηθή από του να χρησιμοποίηση τον σίδηρον, και να βυθίση τα δάκτυλά του εις τον πυθμένα του τραύματος; Λοιπόν, ούτε και ημείς πρόκειται να σταματήσωμεν τον λόγον αυτόν, καθ' όσον η μόλυνσις είναι χειροτέρα. Ποίον λοιπόν είναι το κακόν; Κάποιος παράδοξος και παράνομος πόθος εισήλθεν εις την ζωήν μας. Επέπεσεν ασθένεια βαρεία και αθεράπευτος και ενέσκηψε πανώλης χειροτέρα όλων’ επενοήθη κάποια νέα και φοβερά παρανομία, διότι ανατρέπονται όχι μόνον οι ανθρώπινοι, αλλά και οι φυσικοί νόμοι. Κατήντησε λοιπόν μικρόν πράγμα η πορνεία θεωρουμένη ως συνήθης ασέλγεια. Και όπως εις τας οδύνας, το τυραννικώτερον πάθος, όταν επέλθη, καλύπτει την εντύπωσιν του προηγουμένου, έτσι και το υπερβολικόν μέγεθος αυτής της ύβρεως κάμνει το ανυπόφορον, να μη φαίνεται πλέον ως ανυπόφορον, δηλαδή την ακολασίαν περί την γυναίκα. Διότι φαίνεται ότι είναι ευχάριστον το να ημπορέση να διαφύγη κανείς από τα δίκτυα αυτά και κινδυνεύει εις το εξής να γίνη περιττόν το γυναικείον φύλον, εφ' όσον οι νέοι αναπληρώνουν αντί εκείνων, όλα τα εις εκείνας ανήκοντα. Και δεν είναι μόνον αυτό το κακόν, αλλ' ότι με πολλήν ελευθερίαν αποτολμάται τοιαύτη ακολασία και ενομιμοποιήθη η παρανομία. Κανείς λοιπόν δεν φοβείται και δεν τρέμει. Κανείς δεν εντρέπεται ούτε κοκκινίζει, αλλά και υπερηφανεύεται δια την γελοίαν αυτήν πράξιν και θεωρούνται παράφρονες οι σώφρονες και ότι δήθεν παραπλανώνται οι νουθετούντες’ και αν μεν τύχη να είναι κατώτεροι σωματικώς, δέρονται, αν δε είναι ισχυρότεροι χλευάζονται, καταγελώνται, περιλούονται με μυριάδας εμπαιγμούς. Εις τίποτε δεν ωφελούν τα δικαστήρια, ούτε οι νόμοι, ούτε οι παιδαγωγοί, ούτε οι πατέρες, ούτε οι υπηρέται, ούτε οι διδάσκαλοι. Διότι άλλους μεν κατώρθωσαν να διαφθείρουν δια χρημάτων, αυτοί δε ενδιαφέρονται πως να αποκτήσουν μισθόν. Εξ εκείνων δε που είναι φρονιμώτεροι και φροντίζουν δια την σωτηρίαν αυτών, που τους έχουν εμπιστευθή, άλλοι μεν πολύ ευκόλως αποκοιμίζονται και εξαπατώνται, άλλοι δε φοβούνται την δύναμιν των ανηθίκων. Αλλωστε ευκολώτερον θα ηδύνατο να γλυτώση κάποιος, ο οποίος έχει γίνει ύποπτος ότι εποφθαλμιά το βασιλικόν αξίωμα, παρά να ξεφύγη από τα χέρια των μιαρών εκείνων, αν προσπαθήση να αρπάξη από αυτούς τα παιδιά. Ετσι, ωσάν εις μεγάλην ερημίαν, μέσα εις τας πόλεις οι αρσενικοί με αρσενικούς διαπράττουν την ακολασίαν. Εάν δε μερικοί έχουν ξεφύγει τας παγίδας αυτάς, δυσκόλως θα αποφύγουν όμως την κακήν φήμην αυτών, οι οποίοι διαπράττουν τας ασχήμιας αυτάς. Πρώτον μεν, διότι είναι πάρα πολύ ολίγοι και κατ' αυτόν τον τρόπον ευκόλως θα ημπορούσαν να κρύπτωνται ανάμεσα εις το πλήθος των κακών, δεύτερον δε, διότι και οι ίδιοι οι μιαροί και οι μολυσμένοι εκείνοι δαίμονες, επειδή δεν ημπορούν κατ' άλλον τρόπον να βλάψουν αυτούς οι οποίοι τους περιεφρόνησαν, προσπαθούν να τους τιμωρήσουν δια του τρόπου αυτού. Διότι, αφού δεν ημπόρεσαν να τους πλήξουν θανασίμως ούτε να εγγίσουν την ιδίαν την ψυχήν των, επιχειρούν λοιπόν να πληγώσουν τουλάχιστον τον διάκοσμον της σωφροσύνης των, τον οποίον λαμβάνουν από την κοινωνίαν και να καταστρέψουν την καλήν υπόληψίν των. Διά τούτο και ήκουσα ότι πολλοί παραξενεύονται, πως ακόμη και σήμερον δεν έβρεξε άλλην πυρίνην βροχήν, πως δεν έπαθεν η πόλις μας αυτά, που έπαθον τα Σόδομα ενώ είναι αξία διά πολύ σκληροτέραν τιμωρίαν, καθόσον δεν εσωφρονίσθη ούτε με τα κακά εκείνων; Αλλά μολονότι λοιπόν η χώρα εκείνη επί δύο χιλιάδες έτη βοά δια της όψεώς της λαμπρότερον και από φωνήν, προς όλην την οικουμένην, δια να μη αποτολμήση παρόμοιον αμάρτημα, όχι μόνον δε εμειώθη η τάσις των δια την αμαρτίαν αυτήν, αλλά και περισσότερον αυθάδεις έγιναν, ωσάν να φιλονεικούν και μάχωνται με τον Θεόν και προσπαθούν να αποδείξουν εμπράκτως ότι τόσον περισσότερον θα είναι προσκεκολλημένοι εις τα κακά αυτά, όσον περισσότερον τους απειλεί. Πώς λοιπόν δεν έγινε τίποτε τέτοιο, ενώ τα μεν Σοδομιτικά αμαρτήματα διαπράττονται, όμως, δεν επιβάλλονται αι τιμωρίαι των Σοδόμων; Επειδή τους αναμένει άλλο πυρ καυστικώτερον και τιμωρία ατελεύτητος. Αλλωστε και εκείνοι, ενώ διέπραξαν πολύ βαρύτερα αμαρτήματα από τους καταστραφέντας δια του κατακλυσμού, εννοώ τους μετέπειτα, καμμία τέτοια ραγδαία βροχή, δεν έγινε μετά από εκείνον. Και εδώ πάλιν ο λόγος είναι ο ίδιος. Διατί τάχα οι πρώτοι άνθρωποι, όταν ούτε δικαστήρια υπήρχον, ούτε φόβος υπήρχε από τους άρχοντας, ούτε νόμος να τους απειλή, ούτε όμιλος προφητών δια να τους επαναφέρη εις τάξιν, ούτε φόβος κολάσεως, ούτε ελπίς βασιλείας αιωνίου, ούτε άλλη γνώσις αληθείας, ούτε και τα θαύματα, που ημπορούν να αναστήσουν και τους λίθους, πώς λοιπόν αυτοί, που δεν απήλαυσαν τίποτε από αυτά, ετιμωρήθησαν τόσον αυστηρά διά τας αμαρτίας των και αυτοί, που έχουν συμμετάσχει εις όλα αυτά και ζουν μέσα εις τόσον φόβον και θείων και ανθρωπίνων δικαστηρίων, δεν ετιμωρήθησαν ακόμη μέχρι σήμερον με τας αυτάς τιμωρίας, ενώ είναι άξιοι σκληροτέρας τιμωρίας; Αρα, δεν είναι ευνόητον και εις ένα παιδί, ότι τους επιφυλάσσεται αυστηροτέρα τιμωρία; Διότι, εάν εμείς οργιζώμεθα έτσι και αγανακτώμεν, ο Θεός, που φροντίζει δι' όλα και ιδιαιτέρως δια το ανθρώπινον γένος και αποστρέφεται και μισεί σφοδρώς την κακίαν, πώς θα ηνείχετο να αποτολμώνται αυτά χωρίς τιμωρίαν; Δέν είναι έτσι, όχι! Αλλά θα επιφέρη επ' αυτών την παντοδύναμον χείρα του και την αφόρητον πληγήν και την οδύνην των βασανιστηρίων εκείνων, που είναι τόσον φοβερά, ώστε αι συμφοραί των Σοδόμων συγκρινόμενοι προς αυτά, θα θεωρούνται αστείαι. Διότι ποίους βαρβάρους δεν εξεπέρασαν, ποίον γένος θηρίων, δια της μιαράς αυτής σαρκικής μίξεως; Υπάρχει εις μερικά από τα άλογα ζώα μεγάλη γενετήσιος ορμή και επιθυμία ασυγκράτητος, που δεν διαφέρει καθόλου από την τρέλλαν. Αλλ' όμως, δεν γνωρίζουν τον έρωτα αυτόν του αρσενικού προς το αρσενικόν, αλλά στέκονται εις τα όρια, που έθεσεν η φύσις. Και αν ακόμη μυριάκις κοχλάζει μέσα των το πάθος, όμως, δεν ανατρέπουν τους νόμους της φύσεως. Οι δήθεν, όμως, λογικοί, που εγνώρισαν την θείαν διδασκαλίαν και διδάσκουν εις άλλους τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάμνουν και ήκουσαν Γραφάς, που κατήλθον από τον ουρανόν, συνάπτουν σχέσεις όχι τόσον ελευθέρως με τας πόρνας, όσον με τους νέους. Ωσάν να μη είναι ακριβώς άνθρωποι, μήτε να υπάρχη η πρόνοια του Θεού, η οποία τιμωρή τας παρανομίας, αλλά ωσάν σκότος, που κατέλαβε τα πάντα και κανείς πλέον ούτε βλέπει αυτά ούτε τα ακούει, τοιουτοτρόπως αποτολμούν τα πάντα, και μάλιστα με τόσην μεγάλην μανίαν. Οι δε πατέρες των διαφθειρομένων παιδιών υπομένουν αυτά σιωπηλώς και δεν εξαφανίζονται μαζί με αυτά, ούτε σκέπτονται καμμίαν διόρθωσιν του κακού. Διότι και εάν έπρεπε να μεταφέρουν τα παιδιά των εξορία εις ξένην χώραν εξ αιτίας του πάθους αυτού, είτε εις την θάλασσαν, είτε εις τας νήσους, είτε εις απάτητον γην, είτε εις την υπεράνω ημών οικουμένην, δεν θα έπρεπε να κάνουν το παν και να προσπαθήσουν, ώστε να μη συρθούν αυταί αι αισχρότητες; Και αν υπάρχη κάπου ένα χωρίον προσβληθέν από ασθένειαν και μάλιστα χολέραν, δεν θα μεταφέρωμεν από εκεί τους υιούς και αν ακόμη πρόκειται να κερδίσουν εκεί πολλά και η υγεία των είναι αρίστη; Τώρα δε, όμως, που τόση διαφθορά υπάρχει παντού, όχι μόνον σύρομεν αυτούς προς τα βάραθρα αυτά, αλλά απομακρύνομεν και αυτούς, που θέλουν να τους απαλλάξουν, ωσάν καταστροφείς. Και πόσης οργής άξια δεν είναι αυτά και πόσων κεραυνών, όταν το μεν λεκτικόν αυτών προσπαθούμεν να το διορθώσωμεν και να τα καθαρίσωμεν δια της κοσμικής σοφίας, την δε ψυχήν, που κείται μέσα εις τον βόρβορον της ασελγείας και σαπίζει διαρκώς, όχι μόνον παραμελούμεν, αλλά και όταν θέλη να ανορθωθή, την εμποδίζωμεν; Ακόμη λοιπόν θα τολμήση να ειπή κανείς ότι είναι δυνατόν αυτοί, που είναι τόσον βυθισμένοι εις τοιαύτας αμαρτίας να σωθούν; Από πού; Διότι αυτοί, που διέφυγον την μανίαν των ακολάστων (είναι δε ολίγοι αυτοί), τους τυραννικούς εκείνους έρωτας, που διαφθείρουν τα πάντα, όμως, δεν διαφεύγουν τον πόθον του πλούτου και της δόξης. Οι περισσότεροι, όμως, και από τα ίδια αυτά πάθη και από τα πάθη της ασελγείας καταλαμβάνονται με μεγαλυτέραν ορμήν. Επειτα θέλοντες να τους καλλιεργήσωμεν την ευγλωττίαν, δεν απορρίπτομεν μόνον τα εμποδίζοντα την παίδευσιν, αλλά δημιουργούμεν και τα συντελούντα διορίζοντες και παιδαγωγούς και διδασκάλους και χρήματα δαπανώντες και απαλλάσσοντες αυτούς από τας άλλας ασχολίας και τονίζοντες εις αυτούς τακτικώτερον απ' όσον οι παιδοτρίβαι εις τους Ολυμπιακούς αγώνας αφ' ενός μεν δε την πενίαν λόγω της απαιδευσίας και αφ' ετέρου τον πλούτον, που αποκτά κανείς από την μόρφωσιν και πράττοντες και λέγοντες το παν και μόνοι μας και με άλλους, ώστε να τους οδηγήσωμεν εις το τέλος της εν λόγω παιδείας και παρά ταύτα πολλάκις ούτε έτσι το επιτυγχάνομεν. Νομίζομεν δε ότι θα προκύψη καλλιέργεια συμπεριφοράς και ορθότητος αρίστου βίου, ενώ υπάρχουν τόσον πολλά, που την διακόπτουν; Και τί χειρότερον θα ηδύνατο να γίνη από τον παραλογισμόν αυτόν; Το μεν ευκολώτερον δηλαδή να γίνεται αντικείμενον τόσον μεγάλης τιμής και επιμελείας, ωσάν να μη είναι δυνατόν χωρίς αυτήν να κατορθωθή ποτέ αυτό, εκείνο δε που είναι δυσκολώτερον, τούτο να νομίζωμεν ότι θα μας έλθη ενώ κοιμούμεθα, ως να ήτο κάτι από τα ευτελή και μηδαμινά; Διότι η παίδευσις της ψυχής είναι έργον τόσον δυσκολώτερον και επιπλέον, όσον το να πράττη κανείς από το να λέγη και όσον τα έργα είναι κοπιαστικώτερα των λόγων. Και ποίαν ανάγκην έχουν τα παιδιά μας, λέγει, από την φιλοσοφίαν και ορθότητα βίου; Πράγματι αυτό είναι• αυτό είναι εκείνο, που κατέστρεψε τα πάντα, ότι δηλαδή πράγμα τόσον αναγκαίον, που συγκρατεί την ζωήν μας, θεωρείται περιττόν και πάρεργον. Κανείς δεν θα έλεγε, εάν έβλεπε τον υιόν του να ασθενή κατά το σώμα, ποίαν ανάγκην έχει από καθαράν και ακριβή υγείαν;

(«Απαντα Χρυσοστόμου», 13ος τόμος, έκδοση «Ωφελίμου βιβλίου»)

Ανώνυμος είπε...

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Το τελευταίο διάστημα μεγάλος θόρυβος έχει δημιουργηθεί στα ΜΜΕ και όχι μόνον, εξ αιτίας της προτάσεως του Συνασπισμού και απ ότι ακούγεται και του ΠΑΣΟΚ για γάμο των ομοφυλοφίλων, και αποδοχή των ομοφυλοφιλικών τους σχέσεων επίσημα και με την βούλα της Πολιτείας. Σύντομα δε η πρότασις αυτή θα έλθη και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για να συζητηθή και να ψηφισθούν οι κατάλληλοι νόμοι.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις ξεδιάντροπες και προκλητικές δηλώσεις μερικών ομοφυλοφίλων προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχουν προκαλέσει ομολογουμένως ποικίλες αντιδράσεις, αλλά και εμετική διάθεση σε πολλούς σοβαρούς ανθρώπους, οι οποίοι έτυχε να παρακολουθούν διάφορες εκπομπές και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων, καθ’ ότι (ευτυχώς) στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού κυριαρχεί (ακόμα) η αιδώς και η λεβεντιά.
Ποιός θα το πίστευε ότι θα ’ρχόταν εποχή που θα συζητούσαμε στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας κάτι τέτοιο η ότι στην εποχή μας θα εκπληρωνόταν η Προφητεία του Αγίου Νείλου του Μυροβλήτου εκ του Αγίου Όρους που έλεγε μεταξύ των άλλων και αυτό. "... Αι πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύωνται εν τω καιρώ εκείνω..."
Δεν μας φτάνουν όλα τα άλλα "κακά" που έχουν έλθει η μας έχουν φέρει με το ζόρι στην χώρα μας, τώρα θέλουν να μας φέρουν και τους γάμους των ομοφυλοφίλων, προκειμένου να γίνη και η Ορθόδοξη Ελλάδα μας "ΣΟΔΟΜΑ και ΓΟΜΟΡΑ" !!! επισύρροντας την δίκαιη οργή και τιμωρία του Κυρίου μας.

Προφητεία του Οσίου Νείλου του Μυροβλήτη
“ Όταν πλησιάση ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτισθή η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη της σαρκός και θα πληθυνθή σφόδρα η ασέβεια και η ανομία. Τότε άρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος, θα μετασχηματίζωνται αι μορφαί των ανθρώπων και δεν θα γνωρίζονται οι άνδρες από τας γυναίκας δια της αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής. Οι τότε άνθρωποι θα αγριέψουν και θα γένουν ωσάν θηρία από την πλάνην του Αντιχρίστου. Δεν θα υπάρχει σεβασμός εις τους γονείς και τους γεροντότερους. Η αγάπη θα εκλείψη [....] Η σωφροσύνη θα απολεσθή από τους ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτεία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον μέγιστον βαθμόν και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια. Αι πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύωνται εν τω καιρώ εκείνω και δια την ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγίας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθή την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως [....] Τότε αιφνιδίως θέλει έλθει η δίστομος ρομφαία και θα θανατώσει τον πλάνον και τους οπαδούς αυτού. ”
(Εκ της Συντάξεως του Περιοδικού)

Η ομοφυλοφιλία, ανδρική και γυναικεία, αποτελεί μία σοβαρή ερωτική παρεκτροπή. Τη συναντάμε σε όλες τις ιστορικές περιόδους, ως παθολογική ψυχοσωματική ιδιαιτερότητα ορισμένων ανθρώπων. Ποτέ δεν θεωρήθηκε φυσική σχέση, πολλώ δε μάλλον ηθική πράξη. Σε όλες τις εποχές η ομοφυλοφιλία ήταν καταδικαστέα και συχνά παράνομη. Μόνο σε ορισμένες εποχές με ελευθεριάζουσα ηθική ήταν κάπως ανεκτή.
Πολλοί σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν πως οι αρχαίοι Έλληνες ασκούσαν την ομοφυλοφιλία και μάλιστα την είχαν αναγάγει σε κυρίαρχη σεξουαλική σχέση.
Έχει δε επικρατήσει στούς κύκλους των ψευτοδιανοούμενων της Εσπερίας ότι, η Ελλάδα έχει παράδοση στην ομοφυλοφιλία και ιδιαίτερα η Λεσβος, διότι σε αυτή έζησε η γνωστή ποιήτρια Σαπφώ, την οποία συνέδεσαν (κακώς) με τη γυναικεία ομοφυλοφιλία !
Αυτό είναι όχι μόνο ιστορική ανακρίβεια, αλλά και σκόπιμη διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας από κάποιους σύγχρονους φίλα προσκείμενους προς την ομοφυλοφιλία "επιστήμονες", ώστε να δικαιολογήσουν την σύγχρονη ξέφρενη έξη προς την ομοφυλοφιλία και γενικά την ακολασία.
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας δεν ήταν περισσότερο η λιγότερο ανήθικοι από άλλους ανθρώπους διαφορετικών εποχών. Ειδικά για τη Λεσβία μεγάλη λυρική ποιήτρια Σαπφώ, που προαναφέραμε, ουδεμία σοβαρή ένδειξη υπάρχει ότι ήταν ομοφυλόφιλη, αντίθετα υπάρχουν στοιχεία πως ήταν μία υγιής ψυχοσωματική προσωπικότητα, σφόδρα ερωτευμένη με τον Φάωνα, τον Μυτιληναίο, για χάρη του οποίου και αυτοκτόνησε, επειδή δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά της, πράξη αδιανόητη για μια ομοφυλόφιλη !
Η χριστιανική διδασκαλία, η οποία ανήγαγε τον άνθρωπο στην αυθεντική του φύση, επόμενο ήταν να καταδικάσει την ομοφυλοφιλία ως έσχατη μορφή κατάπτωσης του ανθρώπου και ως αντιπροσωπευτικό δείγμα εκτροπής από την καλή λίαν φύση του.
Ο απόστολος Παύλος στιγματίζει με έμφαση τις σεξουαλικές αυτές παρεκτροπές ως εξής: "αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες... οι τα τοιαύτα πράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν" (Ρωμ.1: 26-32).
Το ανθρώπινο σώμα είναι ιερό ποίημα του Θεού, ναός του Αγίου Πνεύματος (Β’ Κορ. 6:16) και γι’ αυτό δεν μπορούμε να το παραδίνουμε στην ακολασία, διαφορετικά "ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει φθερεί τούτον ο Θεός, ο γαρ ναός του Θεού άγιος εστίν, οίτινες έστε υμείς", (Α’ Κορ. 3:18).
Με βάση λοιπόν αυτή την αρχή, η ομοφυλοφιλία θεωρείται από την Εκκλησία ως μία από τις χειρότερες μορφές αμαρτίας, αισχρό βδέλυγμα μπροστά στο Θεο.
Το αφύσικο δε της υπόθεσης βεβαιεί και αυτή η ίδια η φύση, καθότι η ομοφυλοφιλία είναι "προνόμιο" μόνο των ανθρώπων, και πουθενά δεν την συναντάμε στο ζωϊκό βασίλειο. (Σ.Σ. Εκτός εάν οι διεστραμμένοι άνθρωποι "εκπαιδεύουν" η δημιουργούν με τα σύγχρονα μέσα τέτοιου είδους ζώα)
Ομοφυλοφιλία και σοβαρότητα είναι δύο έννοιες αντίθετες. Για τον ισχυρισμό πως η προσωπική ζωη του καθενός είναι απαραβίαστη και κατά συνέπεια το σώμα μας μας ανήκει και μπορούμε να το χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε, υπάρχει αντίλογος.
Η ερωτική μας συμπεριφορά, εφόσον κατ’ ανάγκη προϋποθέτει και δεύτερο πρόσωπο, παύει να είναι προσωπική υπόθεση. Το σώμα μας είναι προϊόν κοινωνίας των γονέων μας, αυτό σημαίνει ότι ανήκει στην κοινωνία που το δημιούργησε. Το σώμα του άνδρα ανήκει στη σύζυγό του και το σώμα της γυναίκας ανήκει στο σύζυγό της και οι δύο μαζί ανήκουν στα παιδιά τους και όλοι αυτοί ανήκουν στην ανθρώπινη φύση και τελικά η ανθρώπινη φύση ανήκει στο Θεο που τη δημιούργησε.
Αυτή είναι η ελληνορθόδοξη αντίληψη περί διανθρωπίνων σχέσεων. Πανω σε αυτή την αρχή στηρίζεται και η ερωτική ανθρώπινη σχέση.
Η ομοφυλοφιλία είναι αφύσικη σχέση και δε μπορεί να εξυπηρετήσει το σκοπό του έρωτα που είναι η αλληλοσυμπλήρωση του άρρενος και του θήλεως, ως επί μέρους στοιχεία της ανθρώπινης φύσεως, η παραγωγή έργου, η ολοκλήρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και η δι’ αυτού γέννηση νέου ανθρώπου !
Πρέπει να καταλάβουν κάποιοι, πως οι Έλληνες στην πλειοψηφία μας παραμένουμε βαθιά προσηλωμένοι στις προαιώνιες θρησκευτικές και ηθικές μας παραδόσεις. Βεβαίως οι καιροί μας χαρακτηρίζονται ως εποχή αποστασίας και πρωτοφανούς έκλυσης των ηθών. Η εισαγόμενη ανηθικότητα δυστυχώς όλο και περισσότερο διεισδύει στην κοινωνία μας και βέβαια η ομοφυλοφιλία είναι μία από τις κύριες μορφές της.
Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης είναι πλέον ορατές και οι επιπτώσεις στα πρόσωπα και την κοινωνία, στο άμεσο μέλλον, θα είναι αναμφίβολα τραγικές, εκτός αν ξυπνήσουν οι υγιείς μηχανισμοί αμύνης της κοινωνίας μας και λειτουργήσουν ως τροχοπέδη κατά της ηθικής καταβαράθρωσης που απειλεί το Έθνος μας.

Λάμπρος Σκόντζος Θεολόγος Καθηγητής

Modern Father είπε...

ευχαριστούμε τους αγαπητούς φίλους που έγραψαν τα σχόλια τους αλλά διάλογος δεν μπορεί να γίνει με τόσο εκτενη σχόλια! αρα συμπέρασμα μικρότερα και συντομότερα σχόλια διότι θα αναγκαστούμε να μην ταδημοσιεύσουμε στ μέλλον λόγω ε κ τ α σ η ς και μόνον αφού δεν μπορει κανεις να τα παρακολούθησει ανετα και χωρις κόπο!

Σμέμνιος Ναΐτης είπε...

Σταματήστε επιτέλους να χύνετε το πανίσχυρο δηλητήριό σας στους ανθρώπους. Δεν έχετε καταλάβει ακόμα ότι μόνο η κακία είναι το κίνητρο γι αυτές τις απόψεις; Πότε θα το καταλάβετε ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι το φυσικό -με πολλά παραδείγματα από την φύση- και ότι δεν μπορείτε να πάτε ενάντια στην φύση. Πρέπει επίσης οι μη γνώστες της θεολογίας να σωπάσουν επιτέλους να νομίζουν ότι μπορούν να εκφράσουν τεκμηριωμένη θεολογική άποψη. Εκτός των άλλον είστε και αντιεπιστημονικοί. Οι πατέρες με την διπλή θεολογική μέθοδο αυτό είναι που κατάφερναν να μην αντικρούονται με τα κατά καιρούς επιστημονικά επιτεύγματα. Μιλάτε για την ομοφυλοφιλία χωρίς να έχετε διαβάσει ούτε μία σελίδα σχετική με το θέμα. Μιλάτε για θεολογικά θέματα αναμασώντας το ότι έχετε ακούσει και χωρίς να μπείτε στον κόπο να καταλάβετε τα κίνητρα και την περιρρέουσα ιστορική ατμόσφαιρα των διάφορων αγίων, πατέρων, εκκλησιαστικών συγγραφέων. Και για να ανοίξουν τα μάτια σας και κυριολεκτικά και μεταφορικά σας παραπέμπω σε ένα κείμενο αγίου της Εκκλησίας http://smemnios.blogspot.com/2008/05/blog-post_04.html . Πάτερα μου συγνώμη για το σεντόνι (μεγάλο σχόλιο) που έγραψα και ευχαριστώ τον Θεό που υπάρχουνε ανεκτικοί με τους συνανθρώπους τους κληρικοί και στην ελληνική επαρχία. Με εκτίμηση Σμέμνιος Ναΐτης.

Ανώνυμος είπε...

αγαπητε σμέμνιε ναϊτα, ευχαριστώ για το σχόλιο σου που είναι "επωνυμο"!δημοσιεύω κάθε ευπρεπές σχόλιο! ευχαριστούμε για την συνεισφορά σου στο διάλογο!και να μην συμφωνώ σε κάτι από αυτά που είπες ο σκοπός αυτού του ιστολογίου είναι ο ευπρεπής και ελεύθερος διάλογος!

kostas είπε...

Δεν Ξέρω αν η Ομοφυλοφιλια είναι αμαρτία η όχι. Ξέρω όμως ότι και το να κριτικάρουμε τους άλλους ασύστολα, αγνωόντας τις δικές μας τρισαθλιότητες. Και αυτό είναι αμαρτία. Και επιπλέων δεν θα μας άρεσε να μας το κάνουν εμάς. Εμείς γιατί το κάνουμε στους άλλους?
Σταματάω εδώ. Δεν θέλω να κάνω κύρηγμα. Και είμαι ο τελευταίος που αξίζει να ποιάνει στο στομα του το θείο λόγο. Κατέθεσα απλώς κάποιες σκέψεις για να προβληματιστούμε όλοι. (Κι εγώ).

Χριστίνα είπε...

Πραγματικά χάρηκα τόσο διαβάζοντας αυτό το άρθρο, βλέποντας ότι δεν γίνεται μόνο εγώ να σκέφτομαι έτσι... Οι περισσότεροι που γνωρίζω με την ίδια άποψη περι ομοφυλοφιλίας δεν είναι και ιδιαίτερα θρήσκοι, οπότε εγώ που πιστεύω, σκεφτόμουν πως δεν γίνεται ο Θεός να δίνει κάτι στους ανθρώπους το οποίο να είναι "ανώμαλο και αφυσικο"... Δεν γίνεται να βάλω την ομοφυλοφιλία μαζί με πόσες άλλες αμαρτίες, γιατί υπάρχουν ομοφυλόφιλοι που είναι πιο καλοσυνάτοι και πιο σωστοί στον λόγο του Θεού από πολλούς χριστιανούς και μη... Εναν άνθρωπο που δίνει αγάπη και δεν κάνει κακό σε κανέναν δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο Θεός τον θεωρεί αμαρτωλό και πως δεν μπορεί να πάει στον Παράδεισο επειδή είναι ομοφυλόφιλος ακόμα κ αν ήταν παράδειγμα Χριστιανοσύνης.. Προβληματίζομαι όταν ο κόσμος σχολιάζει αρνητικά την εκκλησία για αυτά που δηλώνει μερικές φορές, γιατί απ'την μία θέλω να υπερασπιστώ την πίστη μου και τον λόγο του Θεού και απ'την άλλη διαφωνώ με απόψεις παπάδων στεγνές και τυπικές που δεν έχουν σχέση με την αγάπη που μας δίδαξε ο Χριστός.