Φυλακισμένες ομορφιές.
Εσκέπτεσο, ποτέ, άνθρωπε,
Επιτάφιο δίχως χαρά και ξόδι βουβό,
Εκειό το βράδυ,
Είναι του τραγικού, αποχωρισμού το μελανό,
Επίφοβο σημείο.
Ερχεται η ωρα να εμβεί,
Επαίσχυντου προδότου συμφωνία,
Εξουσιαστών βαρύ το φθέγμα,
Επερχόμενου πόνου, η χαρά!
Επ, εργάτα στάσου, παρακαλώ,
Εϊ, επίσκοπε κρατησου, ευχαριστώ.
Επαέ, πόσοι ημπόρεσαν να φθάσουν!
Επάνω στο Σταυρό, φάνηκε ο Ήλιος να αντιμάχεται το σκοτάδι,
Ερέβου φως, σκοτάδι εωσφόρου,
Εξακουστής Αναστάσεως κρότος,
Εφθασε καιρός να συνατήσω την μαυροφορούσα μανα,
Έρχεται στιγμή να χύσουν μύρα οι Μυροφόρες.
Ενας δεν ήταν όμως μαζι,
Εκείνος που έδωσε προδοτικό φιλί.
Ε, δεν αξίζει να είσαι μαζί του, άνθρωπε!
+π.Ιερ. ο εκ Κρανιδίου.
(Κρανίδι, 27η Απριλίου 2020, Δευτέρα μετά του Θωμά, προσμέναμε υπο κανονικάς συνθήκας να είμεθα αρχοντο-ελεύθεροι!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου