Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
“Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν.” (Ματθ. στ, 16)
Αρχίζει από αύριο το πρωί η περίοδος της Νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αγαπητοί μου αδελφοί, αλλά ξεκινά με τον εσπερινό αυτής της Κυριακής. Ο εσπερινός αυτός λέγεται εσπερινός της συγγνώμης, μιάς συγγνώμης καρδιακής από όσους αδελφούς υπάρχουν σε αυτή την ιερά ακολουθία με προέκταση προς πάντας, προς όλους τους παρισταμένους και μη εν τω ναώ ευρισκομένους. Μιάς συγγνώμης προς πάντες για να γίνουμε ένα με τους αδελφούς μας στην επερχόμενη περίοδο της νηστείας.
Πως όμως θέλει την νηστεία μας ο Κύριος μας; Θέλει να νηστεύουμε με όλη μας την διάθεση χωρίς να έχουμε κακομοιριά στην επιτέλεση αυτής της χριστιανικής υποχρεώσεως, μιάς υποχρεώσεως που δεν μας επιβάλλεται αλλά την διαλέγουμε ελεύθερα ως μια άσκηση πολύ σημαντική στην πνευματική μας πορεία. Ο χριστιανός είναι μέτοχος αυτής της πορείας για συμπόρευση με όλο το εκκλησιαστικό σώμα που αυτή η συμπόρευση ακόμη και στο καθημερινό τραπέζι ξεκινά και καταλήγει. Το τραπέζι μας είναι αδειανό με προσωπική πνευματική επιλογή του καθενός μας για να στρέψουμε τον νου μας και το «είναι» μας σε πνευματικότερα πράγματα. Αλλά όχι με σκοπό να φανεί ο πνευματικός μας αγώνας της νηστείας μας ενώπιον των άλλων ανθρώπων. Δεν νηστεύουμε για να υποχρεώσουμε όλους να νηστεύσουν αλλά νηστεύουμε πειθόμενοι τους αγίους μας και τους αποστόλους και τον ίδιο τον Κύριο μας. Μιμούμενοι αυτών την νηστεία ακολουθούμε την εκκλησιαστική αυτή παράδοση.
Νηστεύουμε όχι για να διακρινόμεθα των άλλων αλλά για να είμεθα κοντά τους, διότι αυτό που λείπει από το τραπέζι μας το μοιράζουμε στους πτωχούς και σε όσους το έχουν ανάγκη. Είναι η νηστεία μια προέκταση της εντονότερης προσευχής και των πολλών ακολουθιών που έχει αυτή την περίοδο η Εκκλησία μας, είναι η συνακολούθηση του σώματος στις ανάγκες του πνεύματος μας που καλλιεργείται στην ποίμνη του Χριστού.
Αλλά και πάλι δεν γίνεται η νηστεία για να φανεί στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, δηλαδή για να χειροκροτηθούμε νηστεύοντες. Αλλά γίνεται ελεύθερα για να υλοποιήσουμε στη ζωή μας ότι οι πειρασμοί του γένους των βροτών καταπολεμούνται με προσευχή και με νηστεία. Ούτε οι νηστεύοντες μπορούν να νηστεύσουν χωρίς προσευχή ούτε οι προσευχόμενοι μπορούν να δεηθούμε με γεμάτα στομάχια, καθότι αν γίνει ένα από τα δύο γρήγορα θα ατονήσει η ζέση η πνευματική για νηστεία ή προσευχή και θα μείνει άδεια η καρδιά του αγωνιστού πιστού χριστιανού.
Όχι μόνον αυτό ότι δεν θα τελεσθεί αυτή η αγαθή συνύπαρξη προσευχής και νηστείας στον άνθρωπο του Θεού που αγωνίζεται στο πέλαγος το ανεξάντλητο της μεγάλης Τεσσαρακοστής αλλά θα απέχει και του μισθού του του πνευματικού γιατί δεν θα μπορεί να αποδοθεί μισθός σε κάποιον που την κάνει την νηστεία για να απολαύσει την δόξα και την τιμή και τον ανθρώπινο έπαινο. Άρα θα εξαντληθεί η νηστεία σε επίγειες τιμές και δεν θα έχει την τιμή και εκτίμηση του Θεού μας.
«ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν», αυτή είναι καταληκτήριος σκέψη του Κυρίου μας σε αυτό τον ευαγγελικό στίχο. Τον χάνουν τον μισθό τους. Δηλαδή πορεύθηκαν με άλλο σκοπό και κατέληξαν σε άλλο σκοπό. Ξεκίνησαν νηστεύοντες για να τους αμείψει ο Πατήρ ημών ο Ουράνιος και τελικά έλαβαν τον μισθό τους από τους ανθρώπους, άφησαν την δόξαν του Θεού και την αντήλλαξαν με την δόξαν των ανθρώπων, χάρηκαν με τις επίγειες αμοιβές και τα χειροκροτήματα και έχασαν την του Κυρίου ευλογία που έγινε με σκοπό να χαίρονται όταν νηστεύουν εν κρυπτώ. Για να έλθει ο Πατήρ ημών που τα βλέπει στο κρυπτό να τα αποδώσει φανερά εν τη Δευτέρα του Παρουσία. Αφού έγινε ο αγώνας για πνευματικούς σκοπούς και στόχους και όχι για να έλθει και να εξαντληθεί ο αγώνας αυτός στην επίγεια διαπραγμάτευση των ανθρωπίνων προσώπων και πραγμάτων. Ο Κύριος δεν έδωσε την νηστεία ως επιβολή αλλά ως άσκηση της εν Χριστώ ελευθερίας. Την έδωσε ως λύση του ανθρώπου από τα δεσμά των υλικών πραγμάτων για να μπορεί ο άνθρωπος να κατανοεί ότι ο υλικός άνθρωπος αν δεν έχει τον νου του προσηλωμένο στην Βασιλεία των Ουρανών και έχει τον νου του πάντα στραμμένο στη γη θα είναι το λιγότερο ένα υλικό κατασκεύασμα εξαντλούμενο στην υλικότητα του και δεν θα έχει το βάρος του ρίξει στην πνευματική σχέση ψυχής και σώματος και το ένα η ψυχή διακονεί το σώμα και το σώμα διακονεί την ψυχή στην πορεία της σωτηρίας της.
Αν δεν μπορεί το σώμα , αδελφοί μου, να ελευθερώσει την ύπαρξη του από την αμαρτία που συμπαρασύρει την ψυχή του στην υποδούλωση των αμαρτωλών παθών, τότε ο άνθρωπος όσες μέρες και να νηστεύει δεν κατενόησε το νόημα της νηστείας και τελικά πρέπει να επανακαθορίσει τους πνευματικούς του στόχους εν όψει της επερχομένης νηστείας για να μπορέσει να ωφεληθεί πνευματικά από την αρετή που αγαπούμε οι πιστοί χριστιανοί και να αλλάξει πορεία στον καιρό της νηστείας με την χάρη και ευλογία του Θεού που θέλει όλοι να νηστεύουμε από των εμπαθειών μας και των αμαρτωλών παθών μας. Αμήν.
Καλή Τεσσαρακοστή
http://naxioimelistes.blogspot.gr/2018/02/18022018_18.html http://naxioimelistes.blogspot.gr/2018/02/18022018_18.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου