Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή του Ασώτου! Από το...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή του Ασώτου! Από το...: Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη  Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας   “ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ,ἥμαρτον ...

Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή του Ασώτου! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη! 04.02.2018

Πανοσ. Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη 

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

 

“ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ,ἥμαρτον

εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου. οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου`

ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.” (Λουκ. ιε, 18-19)

Δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, αδελφοί μου σήμερα, ο Κύριος μας απευθύνει κάλεσμα μετανοίας και επιστροφής εις τον Θεόν μέσω της πασίγνωστης παραβολή του Ασώτου Υιού ή του Φιλευσπλάγχνου Πατρός.

Αυτή την παραβολή την απευθύνει σε όλους μας ο Κύριος μας, αλλά πρωτίστως εις τους αντιφρονούντες προς Αυτόν, Γραμματείς και Φαρισαίους. « καὶ διεγόγγυζον οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντες ὅτι οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοῖς.» (Λουκ. ιε, 2) ήταν επωδός της θρησκευτικής και πολιτικής ηγεσίας των Ιουδαίων ότι ο Ιησούς κάνει παρέα με περιθωριακά στοιχεία και ανθρώπους που παρέβαιναν τον Νόμο του Θεού. Ότι συντρώγει και ευρίσκεται συχνά μετά αμαρτωλών ενώ εκείνοι είχαν συνηθίσει να προσέχουν τις παρέες τους και ας ήταν αυτό εξωτερικό σχήμα αφού επρόσεχαν να μην συναγελάζονται με τους αμαρτωλούς απλούς ανθρώπους αλλά είχαν συμπόρευση και συναλληλία με την αμαρτωλή ρωμαϊκή εξουσία και εκτός αυτού ίσως και εκείνοι ήσαν πολλώ δε μάλλον αμαρτωλότεροι όσων κατηγορούσαν αναιδώς.

Ο Κύριος τους απαντά ευγενώς και συνεσκιασμένως ούτως ώστε να μην τους θίξει μεν αλλά να τους διδάξει και κοντά σε αυτούς να διδάξει και όλον τον λαόν που τον άκουγε.

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή μας περιγράφει και συναντούμε τον Φιλεύσπλαγχνο Πατέρα, τον νομοταγή πρεσβύτερο-μεγάλο αδελφό και τον παρανομούντα ενώπιον του νόμου νεώτερο-μικρό αδελφό. Ο Πατέρας ήταν και είναι πάντα η αγκαλιά για τα παιδιά του, τα αφήνει ελεύθερα να πορευθούν και πάντα τα περιμένει να έρθουν κοντά του. Άλλο παιδί ευδοκιμεί στην πορεία του και περνά βίο εργαζόμενος στη σκέπη του Πατέρα του αλλά ο βίος του είναι άτυφος και άτερπνος και ο έτερος υιός κάνει βίο γεμάτο παρεκκλίσεις από την ορθή οδό, γεμάτο ηδονές που τελικά είναι προς στιγμήν χαρούμενος αλλά αφήνει γεύση στερήσεως στον άνθρωπο, γεύση άγευστο γεμάτη με στοιχεία πείνας και ανέχειας στην πορεία όλη πορεία του.

Αλλά ο νεώτερος υιός τελικά κατενόησε το χάλι στο οποίο τον οδήγησε η αμαρτία και ακολούθηση της στη ζωή του και το ότι αποχωρίσθηκε της ζεστής και σταθερής αγκαλιάς του Πατρός του και θυμήθηκε ότι ακόμη και οι δούλοι του όχι μόνον τα παιδιά του και άρα όχι μόνον ο αδελφός του που έμεινε πίσω μαζί με τον Πατέρα του αλλά και οι εργάτες και δούλοι του Πατέρα του απολάμβαναν μιάς αξιοπρεπούς διαβιώσεως και της ελευθερίας που τους παρείχε το σπίτι που διέμεναν και υπηρετούσαν και αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρική εστία και να μην αξιώσει της θέσεως του της παλαιάς της του υιού θέσεως αλλά να ζητήσει να συγκαταλεγεί με τους υπηρέτες του Πατέρα του.

Αυτό εσκέφθη εκείνος να μην είναι ως υιός πλέον γιατί κατανοούσε ότι δεν άξιζε τέτοιας τιμής αλλά να προσληφθεί ως δούλος του κατά φύσιν Πατρός του. Αυτό από μέρους του υιού. Αλλά ο Πατήρ του είχε άλλη σκέψη, συμπεριφορά και νοοτροπία. Δεν ζύγιαζε τα πράγματα σαν τον υιό του, δεν είχε ανταγωνισμό στην θέαση των δικών του πραγμάτων και των πραγμάτων του υιού, δεν τον ένοιαζε η περιουσία του που την κατασπατάλησε, ούτε ότι ατίμασε την τιμή του, ούτε ότι δεν τον υπήκουσε, ούτε ότι τον αρνήθηκε και αυτόν και την σκέπη και προστασία του, αλλά τον θέλει ξανά κοντά του όπως τον είχε πριν του φύγει μακρυά. Ο Πατέρας είναι ο Θεός Πατέρας και θέλει τον υιό του όλο χαρά πίσω στην αγκάλη του χωρίς να σκεφθεί τίποτα και ενώ εκείνος ο αμαρτωλός υιός σκέφτεται να ζητήσει το ελάχιστο για να κορέσει την πείνα που ένοιωθε ο Θεός Πατέρας τον αποκαθιστά πλησίον του δια της μετανοίας εκεί από όπου τον είχε αποχαιρετήσει ίσως και σε καλύτερη θέση θα λέγαμε απλά αφού ενώ εκείνος έτρωγε την περιουσία του Πατρός του μετά πορνών ζων ασώτως, ο Πατήρ του αύξανε την πατρική περιουσία και όταν επέστρεψε βρήκε σε προοδευτικά καλύτερη κατάσταση τον οίκον του περιουσιακά αλλά κάτι έλειπε από τον Πατέρα.

Αυτό που έλειπε στον Πατέρα είναι η μισή καρδιά του, είναι ο μισός εαυτός του, αφού η διάνοια του και η καρδιά του καθημερινά ταξείδευαν μακρυά να εύρουν το παιδί του. Αυτός ο πόνος υπάρχει στον Πατέρα που δεν περιμένει να ακούσει καμμιά απολογία ή εν γένει κάποια δικαιολογία αλλά τρέχει και περικλείει στην μεγάλη αγκαλιά του το παιδί του εκείνο που ήταν νεκρό πνευματικά και το απολαμβάνει ενώπιον όλων των υπηρετών του ζωντανό.Στήνει γλέντι τρικούβετρο και επίσημο με το μοσχάρι το σιτευτό για να χαρούν άπαντες και να το μάθουν όλοι ότι ξαναβρήκε το παιδί του. 

Αλλά στην χαρά πάντα θα υπάρχει και μια λύπη και αυτή η λύπη είναι από την μεριά του υιού του νομοταγούς ο οποίος δεν αντέχει το γλέντι του Πατρός του και διαμαρτύρεται. Μα ο Πατέρας του λέει ότι δεν έχει λόγο να διαμαρτύρεται γιατί εκείνος τα απολαμβάνει όλα τα αγαθά του αφού είναι κοντά του και έχει δικαίωμα να χαρεί όποτε θέλει. Αλλά ο Πατέρας τον παρακαλεί να μετάσχει στο γλέντι του οίκου του γιατί ο αδελφός του και δικός του νεώτερος υιός που τον είχε ξεγράψει όταν έφυγε από κοντά του τώρα είναι πλησίον του. Να χαρεί με την αναζωογόνηση του αδελφού του, να χαρεί που πλέον επανασυνδέθηκε η οικογένεια. Ο Πατέρας που είναι ο Θεός, η οικία που είναι η μάνα Εκκλησία, ο πρεσβύτερος που είναι ο καθως πρέπει του νόμου φύλαξ και εκείνος ο νεώτερος που παρέβη τον νόμο αλλά η ευσπλαχνία και η αγάπη του πατέρα του η απροσμέτρητη τονέκανε να χαρεί πάλι την επανασύνδεση της οικογενείας της πνευματικής.

Αδελφοί μου, ο Πατέρας δεν λεπτολογεί συμπεριφορές αλλά αγκαλιάζει και σκεπάζει όλους μας. Ας είμαστε και εμείς μιμητές αυτής της αγάπης του Ελεήμονος και Παντελεήμονος Θεού Πατρός. Αμήν.