Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου! Από τόν Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη. 28.01.2018
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Αρχή της περιόδου του Τριωδίου, αγαπητοί μου αδελφοί μου, σήμερα με την ευαγγελική περικοπή του Τελώνου και του Φαρισαίου.
“Εἶπε δὲ καὶ πρός τινας τοὺς πεποιθότας ἐφ᾿ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶ δίκαιοι, καὶ ἐξουθενοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολὴν ταύτην·”(Λουκ. ιη ,9) αυτή είναι η αιτία της εκφώνησης της σημερινής παραβολής από το στόμα του Κυρίου μας. Απαντά σε κάποιους που έχουν πεποίθηση στον εαυτό τους. που έχουν ιδέα ότι «κάποιοι είναι», χωρίς να θέλει να τους ψέξει αλλά με σκοπό να τους παιδαγωγήσει και να τους νουθετήσει με τον πάντα γλυκύ και ευγενικό τρόπο του ο Κύριος μας. Όχι απλά όμως είχαν πεποίθηση ότι είναι κάποιοι αλλά ότι είναι δίκαιοι, εκείνοι είναι τηρητές του απολύτου δικαίου και της αψεγάδιαστης δικαιοσύνης. Αλλά δεν είναι μόνον αυτή τους η σκέψη και ο λογισμός αλλά και το ότι εξουθένωναν τους άλλους με αυτή τους θέαση των πραγμάτων.
Ενώ τελικά όπως βλέπουμε στο τέλος της παραβολής που εκφωνείται σήμερα το ποιος θα είναι από τον Θεό ευλογημένος είναι σε διαφορετική βάση και θέση διαμορφωμένο.
Έχουμε δύο τύπους ανθρώπων τον εξωτερικά ευσεβοφανή και τον εξωτερικά ουτιδανό, που όμως δεν ξέρουμε πως διενεργούνται στο εσωτερικό τους οι πνευματικές τους λειτουργίες. Πως, δηλαδή σκέφτονται και δρούν στη ζωή τους. ο ένας «φαίνεται» κάπως και άλλος «είναι». Αυτός που φαίνεται κοιτάζει τα εξωτερικά και επίπλαστα στοιχεία ενώ ο άλλος προσπαθεί να είναι κάτι το ταπεινό για τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο ένας προσεύχεται με οίηση και πολλή κομπορρημοσύνη και διαχωρίζει την θέση του από τον άλλον άνθρωπο. Είναι σε ξεχωριστή και προνομιούχο θέση έτσι δείχνει να συγκαταλέγει τον εαυτό του με εκείνους που είναι ξεχωριστοί που είναι εκείνοι που έχουν στη ζωή τους σκοπό να τηρούν τα διατεταγμένα του Νόμου. Ενώ ο άλλος είναι ταπεινός και ευτελής αλλά προσηλωμένος στη γη τον καιρό της προσευχής, δεν έχει καύχηση αλλά είναι ταπεινά διακείμενος προς τον εαυτό του και προς τους άλλους. Η προσευχή του δεν τον ξεχωρίζει από το πλήθος των ανθρώπων αλλά τον τοποθετεί μέσα εκεί με πόνο και αγάπη περισσή.
Ο ένας ξεχωριστός και ο άλλος ένα με τον κόσμο γύρω του. Ο πρώτος ρίχνει την ευθύνη στους άλλους για ότι κακό υφίσταται και προσωποποιεί την καταδίκη του στον παρακείμενο συμπροσευχόμενο του που όμως δεν έχει κατακλείσει κεντρικό τμήμα του ναού αλλά έχει διαλέξει την αφάνεια της απλής και ταπεινής θέσεως του.
Ο φαρισαίος πως γίνεται να απορρίπτεται ενώ τηρεί τον Νόμο; Και όμως ο Κύριος μας αποστρέφεται την προσευχή του όχι μόνο λόγω καυχήσεως αλλά και λόγω του ότι ξεχωρίζει τον εαυτό του από το σύνολο των ανθρώπων και διεκδηκεί την ανταμοιβή του από τον Θεό. Ενώ ο τελώνης κατανοεί το πνευματικό του στάδιο ότι είναι μηδαμινό και ζητά συγχώρεση και έλεος από τον Θεό.
Δυστυχώς και μείς αγωνιζόμενοι πνευματικά έχουμε τέτοιου είδους σκαμπανεβάσματα. Νοιώθουμε ότι αξίζουμε την επιβράβευση ενώ τελικά δεν έχουμε κάνει κάτι για να την επιζητούμε. Δεν μπορείς να νομίζεις ότι πρέπει να επιβραβευθείς ενώ είναι πρέπον συ να κάνεις ότι επιβάλλει ο Νόμος του Θεού και να λέγεις συνάμα ότι δεν έκανες τίποτα. Ότι έκανες όλα τα διατεταγμένα και στην τελική είμαι ταπεινός και ευτελής δούλος του Θεού.«οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.» (Λουκ. ιζ, 10) δηλαδή δεν εκάναμε κάτι παραπάνω από αυτό που διέτασσε ο Νόμος του Θεού και τελικά είμαστε και αχρείοι δούλοι του Θεού. Νοιώθουμε ότι δηλαδή δεν είμαστε ξεχωριστοί από τους αδελφούς μας καθότι ότι και να κάναμε καλό σε εμάς προσφέρει και όχι σε εκείνους. Το κάναμε για εμάς και όχι για τους άλλους πολλώ δε μάλλον για τον Θεό μας που δεν χρειαζόταν τίποτε από αυτό που εμείς κάναμε και νομίζουμε ότι του το προσφέρουμε σαν εκδούλευση και σαν να κάναμε κάτι σημαντικό.
Αδελφοί μου, ο Κύριος μας καλεί ξεκάθαρα να αποκτήσουμε έργα τελωνικά και όχι φαρισαϊκά! Να ομοιάσουμε του ταπεινού «στεναγμού» του τελώνη ο οποίος σώζει τον άνθρωπο και να μην ομοιάσουμε της φαριοσαϊκής «υψηγορίας» που οδηγεί τον άνθρωπος στον όλεθρο και την αυτοκαταστροφή. Διότι δεν σώζει όποιον νομίζει κάτι περί της πνευματικής του ζωής αλλά ο Κύριος σώζει εκείνον που κάνει την ζωή του πνευματικά αρτιοτέρα. Ας έχουμε την τελωνική αρετή της ταπεινώσεως, αποφεύγοντες την φαρισαϊκή κενοδοξία, που μας καθιστά τέκνα Θεού γνήσια και φιλοπρόοδα πνευματικά χάριτι του Σταυρωμένου Λόγου, Σωτήρος Χριστού. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου